τα γιασεμιά σου πια μυρίζω

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ξόδεψα τη ζωή μου ανηφορίζοντας σε σκοτεινές πλαγιές
όπου οι πέτρες γίνονταν σίδερα μαχαίρια κοφτερά
στο διάβα μου ν'αφήνουν μελανιασμένες χαρακιές
στα σπλάχνα μου εμψυχώσεις του φόβου που φυσά

άρπαξα τη μαύρη μοίρα μου με δηλητήρια στα χέρια
σαν την ανθρώπινη φωνή να την σκοτώσω
καλότυχος που ανέβηκα διψασμένος ως τ'αστέρια
να μένω εκεί γυρεύοντας νερό πριν να στεγνώσω

άνοιξα τα μάτια κάτω απ'τους πάγους του μεσημεριού
κι αγνάντεψα τον ήλιο αίφνης να πλαταίνει
ψηλάφισα με τα ίχνη μου το νόημα του πανικού
κι έκλαψα που δεν είδα θεό να με προσμένει

έρχομαι απ'τη βροχή κι αυτός ο δρόμος δεν τελειώνει
σα γερασμένο σύννεφο κοντά σου πλησιάζω
στάλες βαριές στο πρόσωπό μου μα η αγωνία με λυτρώνει
τα γιασεμιά σου πια μυρίζω και τη ζωή κραυγάζω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 04-03-2015