Δεν ειναι δικο μου

Δημιουργός: Ganga Gramma, κατερινα

Χαιρομαι που ειναι δικο του.. https://www.youtube.com/watch?v=SJDxbGFR1Ms

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλα άλλαξαν.
Στο δωμάτιο δεν ακούγονται πια οι γνώριμοι ήχοι.
Τα βλέμματα σώπασαν,
Τα χέρια πάγωσαν,
Οι φωνές χαμήλωσαν .
Μόνο το ανατριχιαστικό τικ τακ του ρολογιού γρατζουνά την μονότονη ησυχία
Και εκείνο το γνώριμο σούρσιμο που αφήνουν πίσω τους τα βήματα του χρόνου.
Έρχονται στιγμές που νιώθω ακριβώς έτσι,
Σαν άδειο δωμάτιο, εγκαταλελειμμένο…..
Ήθελα να φυλακίσω τις στιγμές,
Τα χαμόγελα,
Τα όνειρα,
Τα δάκρυα,
Την ίδια την ζωή,
Όσα έδιναν ζωή.
Ήθελα να φυλακίσω τις στιγμές όλες,
Μικρές και μεγάλες.
Εκείνες που νιώθεις πως τελειώνουν οι λέξεις
μα ακόμη περιμένεις τις απαντήσεις.
Ένα παιδί πεισματάρικο είναι η καρδιά μου.
Φωνάζει,
κλαίει,
γελά.
Κρύβεται πίσω από ακριβά αρώματα,
ψηλοτάκουνες γόβες και φτερωτά όνειρα.
Κρύβεται για να μην δουν πως κλαίει,
τα βράδια....
Εκείνα τα βράδια που η ερημιά γίνεται τεράστια και απάτητη.
Σαν βυθός μιας απέραντης θάλασσας.
Τι να σου πω,
Τι θα μπορούσα να σου πω
τώρα που τα χείλη άρχισαν πάλι να τρέμουν….
Μια στιγμούλα μέσα στον χρόνο,
Μια ανάσα για όσα δεν θα γυρίσουν πια.
Κι ύστερα ξανά σιωπή…..
Σαν μαυροπίνακας μοιάζει η ζωή,
Να ζωγραφίζουμε φωνές,
παρουσίες ,
απουσίες…
Να ζωγραφίζουμε τα «θέλω» και τα «πρέπει».
Που θα γύρει άραγε η ζυγαριά;
Έχει σημασία;
Αφού όλα είναι δρόμος…
Μισές αλήθειες – ολόκληρα ψέματα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-03-2015