σε μιά ποιήτρια

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

αργοπορώ γιατί αφουγκράζομαι τη γή σου
μέσα μα και έξω που διαλαλάει τον ήχο σου
να συγκρατήσω το λυκόφως της αυγής σου
έναστρο κι αμήχανο μπρος κάθε καινούργιο στίχο σου

ξανανιωμένη πλησιάζεις με συλλαβές ελληνικές
σπάνε τα ρόδα στις ροδιές τα κόκκινα με κλέβουν
ανατριχίλα χύνεται και σαν μοιράζεις τις στροφές
ψήνονται οι πέτρες στις ρωγμές και οι κνίσες δραπετεύουν

σταματημένη η καταμέτρηση του χρόνου
πάνω στο έαρ του ειρμού σου στο έβγα των ονείρων σου
κατακλυσμοί,τυφώνες,παραπετάσματα του πόνου
σείουν το στερέωμα των μυστικών απείρων σου

διπλοχτυπάει η καρδιά μου με την πιο πλούσια σου ρίμα
κρίνα και γιούλα του έρωτα ξανοίγουν ανθισμένα
να ξοδευτεί για σέ δε θάτανε άδικο και κρίμα
δόρατα και σπαθιά να την χτυπούν εμψυχωμένα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2015