Απελπισμένα

Δημιουργός: frasd85

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πως πέρασε ο καιρός απ τις ρωγμές σου,
και χύθηκε σαν αίμα σε άδεια γη,
πως διέρρευσαν τα όνειρα απ το νου σου,
σα μετανάστης που τον βάλαν φυλακή.

Μόνο εσύ καταλαβαίνεις,
οτι είναι αληθινό,
πως το φερε να μην αγγίξεις,
μια ψυχή τόσο καιρό.

Είπες η πικράδα όλου του κόσμου,
κρύβεται σε ένα φιλί,
που για λίγο δεν το πήρες,
μια αγκαλιά που είναι ορφανή.

Πόσες φορές έχεις πεθάνει,
και είσαι ακόμα ζωντανός,
πόσο κλαις ενώ το αρνείσαι,
κι είσαι τόσο πειστικός.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-03-2015