a posteriori

Δημιουργός: Sui generis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βγάλε από τ'άδηλα νερά τρελή ψευδαίσθηση
τόσο σκοτάδι να χαθούμε μες στην γλυκύτερη άγνοια.
Αγριωποί, με νεανικά μάτια ακονισμένα στα γηραιότερα γόητρα.
Φθαρμένοι από σαρκοβόρα συστήματα κι ιεραρχίες
και τόσο βέβαιοι κοιτώντας τους αδάκρυτους ίσκιους τριγύρω
που ούτε στην ψυχή του δεν ψέλλισε κανείς
"χάθηκες μικρή μου. Θα σου δείξω τον δρόμο
κι ας μην σε δω ποτέ γυμνή."

Γλυκείς μου ξένοι, γνώριμοι ως τ'άνθη του κακού,
την τρυφερότητα που δάμασαν οι ακατάληπτες φωνές τους
θα'ταν αμάρτημα να εκφύλιζα σε λόγους κι απολαύσεις
κάποια κενή στιγμή της μάταιης ευφορίας μου.
Πώς αλλιώς να βαστάξουμε τον χρωστήρα του χρόνου
μην σχεδιάσει στον φρικαλέο καμβά της ιστορίας μας
πως μοιάζουμε, όλοι, σαν αγέννητοι
κι ίσως γι'αυτό αποστρέφουμε τα βλέμματά μας.
Δεν είναι οι αστικές φλυαρίες που μας φέρνουν αληθινά κοντά
μα εκείνο το σκοτάδι που φυλάει τις εξομολογήσεις μας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-03-2015