εξ-ἥκων-τα και κάτι

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι μνήμες ταξιδεύουν στα νερά
διασχίζοντας τα όνειρα τα βράδια
και βράχια συναντούνε κοφτερά,
που αφήνουν πάνω στα όνειρα σημάδια.

Της νιότης ο μανδύας ο βαρύς
μας γλίστρησε απ' τους ώμους από χρόνια,
οι φίλοι εξατμίστηκαν, θαρρείς,
μα μέσα μας φωλιάζουν σαν τελώνια.

Ποιος ξέρει αν κι εγώ ειμ' αερικό,
σε ποιων τις αναμνήσεις κατοικώ...

Κι αφού φωνή δεν έχω να σου πω
για εκείνα που αναθρέψαν την ψυχή μου,
τ' αφτιά μου θα βουλώσω, δεν βαστώ
τον ήχο απ' την οργή, την ανοχή μου.

Περνώ πια τα εξήντα κι απορώ
ποιος έσβησε των πόθων μου τον φάρο.
"Πώς βρέθηκα εδώ;" , ξανά θα πω
μα απάντηση και πάλι δεν θα πάρω.

Σε ποιον να ρίξω ευθύνες και καπνό;
Να πάρει... έχω κόψει το τσιγάρο...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-03-2015