Ταξίδι με τρένο

Δημιουργός: someone in wonderland

Μια απλή προσπάθεια να προσεγγίσω έναν άλλο κόσμο κι εγώ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μην ανησυχείς που πάμε. Εκεί που πάμε, θα είναι όλα αλλιώς, στο υπόσχομαι. Η μαμά σου δεν θα χρειάζεται να ψάχνει συνέχεια για δουλειά και ο μπαμπάς σου, δεν θα σε χτυπάει, γυρίζοντας αργά από τη δουλειά στο σπίτι, ξεσπώντας πάνω σου την εκμετάλλευση που βιώνει εκεί. Γιατί εκεί που πάμε, θα έχουν όλοι δουλειά και μάλιστα θα τη διαλέγουν, δεν θα καταπιέζονται από κανέναν και από τίποτα. Κι εσύ, θα μπορείς να τρέχεις ελεύθερος στους δρόμους και να παίζεις όποτε και όσο θες, χωρίς να σε φοβίζουν πια τα άλλα παιδιά, ούτε οι αστυνομικοί στη γωνία του πάρκου. Δεν θα υπάρχουν καθόλου αστυνομικοί, αυτή τη μπλε στολή που τόσο σε τρομάζει, δεν θα τη ξαναδείς, στο υπόσχομαι, ούτε εκείνον που φορούσε πράσινη στις ειδήσεις, που με ρώτησες σήμερα γιατί βαρούσε το παιδάκι που δεν είχε εισιτήριο. Πράσινο θα είναι το γήπεδο που θα παίζεις και θα υπάρχει και μπόλικο μέσα στην πόλη και μπλε… Μπλε θα είναι μόνο ο ουρανός, που ναι, αυτόν θα τον βλέπεις όοοσο θες, χωρίς να χρειάζεται να τον στριμώξεις σε κείνο το τετραγωνάκι που σχηματίζεται ανάμεσα στις πολυκατοικίες. Τώρα που είπα για αυτές, στην απέναντι πολυκατοικία δεν θα ξανακούσεις τη γυναίκα εκείνη να κλαίει επειδή της έκοψαν το ρεύμα και να τσακώνεται καθημερινά με το νοικοκύρη της για το νοίκι. Επίσης, δεν θα βλέπεις άστεγους πουθενά, ούτε στο κέντρο της πόλης. Θα υπάρχει σπίτι για όλους, με ρεύμα μέσα. Και εκείνα τα μεγάλα στρατόπεδα που πάλι είδες στις ειδήσεις σήμερα, ναι, εκεί που αυτοκτόνησε ο κρατούμενος μετανάστης, δεν θα υπάρχουν πια. Δεν θα ξανακούσεις για άλλες δολοφονίες ή αυτοκτονίες. Όσο για το παιδάκι εκείνο που αρρώστησε στην τάξη σου, το θυμάσαι; που λείπει για μέρες τώρα και η δασκάλα σας είπε πως πρέπει να μαζέψετε χρήματα για τα φάρμακα του; Εκεί που πάμε, θα μπορεί να πάρει τα φάρμακά του και να γίνει καλά και να επιστρέψει στην τάξη! Το σημαντικότερο, δεν στο ‘πα;! Θυμάσαι που παραπονιόσουν για εκείνα τα μαθήματα που δεν σου άρεσαν καθόλου και που σου χαλάνε συνέχεια το παιχνίδι το απόγευμα; Ε, θα τα διδάσκεσαι όπως πρέπει, στο σχολείο, χωρίς να πληρώνουν οι δικοί σου και στοιχηματίζω ότι θα αρχίσουν να σου αρέσουν κιόλας! Βέβαια, θα μπορείς να μάθεις και κιθάρα που δεν μπορείς τώρα γιατί ο μπαμπάς σου σου είπε άλλη στιγμή και ό,τι άλλο θέλεις! Χωρίς να χρειάζεται να πληρώνει ο μπαμπάς.
Τέλος, πρέπει να σου το πω και αυτό… Εκεί που πάμε-εγώ-μπορεί να μην προλάβω να φτάσω. Είναι πολύ δύσκολο το ταξίδι, θα ‘χει και απώλειες… Δεν το ‘χω ξανακάνει.
Και τότε, πως τα ξέρω όλα αυτά, ε; Γιατί όπως λέει και ο ποιητής, «αυτόν τον κόσμο τον έχω τόσο πολύ ονειρευτεί, τόσο πολύ έχω σεργιανίσει μέσα του, που πια, είναι αδύνατο να μην υπάρχει».

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-03-2015