Θ' Ανασταίναν Οι Καμπάνες

Δημιουργός: Νικόλας Φ. Κοκρής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σάκκος στην πλάτη μου
Κάψα στα χέρια
Ο γερο-διάολος σε κέφια απίστευτα
Τα μεσημέρια…
Γελάει αστείρευτα
Φεύγει το μάτι μου
Όπως γουρλώνουνε τα περιστέρια…

Ξεχνάω θεό για ασυλία
Αργογλιστράω στην παραλία
Να βρω σωσία μου σε μία τύπισσα
Να πω τ’ αστεία μου σε μια πριγκήπισσα

Θέλω μελάτο ροζ κρασί
Θέλω κουκλί με σπορ σασί
Και στρογγυλό το πορτ μπαγκάζ
Νιώθω πως κάνω το μεγάλο ρεπορτάζ

Κάνω πάσες με γκριμάτσες
Κάνω τον ψαρά με απόχη
Όποια πέσει μου αρέσει καλές φάτσες
Μα ετούτες αρχινάνε
Παίζουνε κολοκυθιά ρωτάνε
Σου θυμίζει το Γιαννάκη ναι και όχι
Μέχρι να’ρθει όμως μάγκα κατευθεία πρωτοβρόχι

Θα μας μόστραραν γκαζέτες
Να’ φτιαχνε ο θεός κοκέτες
Απ’ του διάολου πιο σουλτάνες
Θ’ ανασταίναν οι καμπάνες

Βλέπω δυο φιλεναδίτσες
Έχουν στο σκαμνί καρφίτσες
Πέφτω για να γνωριστούμε
Σουξουμούξου με τρακόσα στο τραπέζι
Παίρνω όχι ευχαριστούμε
Κι ένα εγγλέζικο στα σβέλτα γιου αρ κρέιζι

Θα μας μόστραραν γκαζέτες
Να’ φτιαχνε ο θεός κοκέτες
Απ’ του διάολου πιο σουλτάνες
Θ’ ανασταίναν οι καμπάνες

Βλέπω τρεις βαριεστημένες
Που ’ν’ οι γλώσσες τους ραμμένες
Βλέπω κάτι γλαρωμένες
Που ξαπλώθηκαν κομμένες
Παραγγέλλουνε του σπόρου
Του μικρού του σερβιτόρου
Φέρετρο να βρει και Χάρο
Κι αν αυτός πουλά χταπόδι
Καλαμάρια μ’ ένα σμπάρο
Οι γιαγιάδες θέλουν λάκκο με απ’ όξω το ’να πόδι

Θα μας μόστραραν γκαζέτες
Να’ φτιαχνε ο θεός κοκέτες
Απ’ του διάολου πιο σουλτάνες
Θ’ ανασταίναν οι καμπάνες

Πιάνω γέλια κουβεντούλα
Βλέπω τρεις μια παρεούλα
Με μυαλά ελαφρώς κουκούτσια
Λένε λένε για τσαντούλες και παπούτσια…
Ρίχνω μια κουβέντα : είσαι ;
Περιμένω να μου πούνε που και πότε
Φάε τριφύλλι Μάη και ζήσε
Μες τα πίτουρα μεγάλε μας εξόντωσαν οι κόται

Θα μας μόστραραν γκαζέτες
Να’ φτιαχνε ο θεός κοκέτες
Απ’ του διάολου πιο σουλτάνες
Θ’ ανασταίναν οι καμπάνες

Βλέπω μια με πολύ κόπο
Λέω να ’μαστε και πώπω
Της την πέφτω με το τρία δύο ένα
Μου βογγάει σα τις χήρες που δε θέλουνε κανένα
Και μου λέει εισαστ’ όλ’ οι άντρειδοι το ίδιο
Το γνωστό το κατοικίδιο

Που την πέτυχα τη ζέβρα
Το πιο άγριο θηλυκό
Κοκκινίζει από νεύρα
Λέει για πνίξε το κουνέλι
Το ’χει τάμα να μη θέλει
Φίκι – φίκι και κοκό

Θα μας μόστραραν γκαζέτες
Να ’φτιαχνε ο θεός κοκέτες
Απ’ του διάολου πιο σουλτάνες
Θ’ ανασταίναν οι καμπάνες

Θα μας μόστραραν γκαζέτες
Να ’φτιαχνε ο θεός κοκέτες
Απ’ του διάολου πιο σουλτάνες
Θ’ ανασταίναν οι καμπάνες

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-03-2015