Τι με πικραίνει

Δημιουργός: Κοιτάζω μ(προ)στά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο χειμώνας με ακινητοποιεί.
Ανέκαθεν το έκανε.
Πρόσκαιρη πληγή μου.
Κάποτε μ' έφερε αντιμέτωπο
με άτομα που αδίκησα πολύ.
Έτσι μετρήθηκα μαζί σου.
Κι ήταν μια μάχη παιδική.
Χωρίς σπαθιά.
Χωρίς προθέσεις.
Στο λέω τώρα
που φύγαν τα φεγγάρια μας.
Δεν χώρεσα.
Με στρίμωξα.
Μα δε τα κατάφερα.

Την επομένη βρέθηκα
σε κάποιο βαγόνι ενός τρένου.
Από εκείνα που ορίζουν τις ζωές μας.
Πέρασα τόσους ενδιάμεσους σταθμούς.
Άλλοι με κέρδισαν
κι σ' άλλους βρέθηκα
ως μια περσόνα νον γκράτα.
Είδα τόπους συναρπαστικούς.
Ένιωσα πως τ' ονειρευτό είναι εκεί έξω.
Όμως όταν έπεσα και τσακίστηκα
στης μοίρας τα στενά
μάζεψα γύρω μου κόσμο "χρήσιμο".
Έτρεξαν να συνδράμουν
με νοιάξιμο παράδοξο.
Μήπως σκεπάσουν τα κενά τους.

Αυτό που υπήρξα αρωγός
για κάποια κάλυψη αναγκών
είναι που με πικραίνει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-03-2015