Σαν του Αισώπου το Βοσκό

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Σαν του Αισώπου το Βοσκό</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Σαν του Αισώπου το Βοσκό</b><p>Δημιουργός: kostas maris, <i>Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)</i><p><i> λόγω της ημέρας , σε κρητική διάλεκτο <a href="https://youtu.be/nvmwAT_q1QA" target="_blank">https://youtu.be/nvmwAT_q1QA</a> , καλή ανάγνωση - ακρόαση ... </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Σαν του Αισώπου το Βοσκό  <br />
              (Έμμετρο θεατρικό κείμενο)<br />
<br />
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΑΦΗΓΗΤΗΣ<br />
<br />
Τρεζάνει είχ’ ο Δημητρός στσι φάρσες το Λευτέρη <br />
του σκάρωνε καθημερνως μα θες κι ένα χουνέρι <br />
φίλοι από παλιά κι οι δυο για κάμετε σείρι<br />
ήτο-ν ο γ-ης μηχανικός κι ο άλλος πειραχτήρι <br />
δε βάν’ ο Δημητρός μυαλό τσι φάρσες τους δε στένει <br />
μα σα ν-τ’ Αισώπου το βοσκό μια μέρα τη μ-παθαίνει <br />
ε-τράκαρε στην εθνική κι ε-ν-τούμπαρε τ’ αμάξι <br />
και το Λευτέρη κάλεσε να πα’ να του το σάξει <br />
μα ‘ν’ ο Λευτέρης δύσπιστος ψιχάλι δε μ-πιστέει <br />
μόνο τον-ε καθυστερεί και τον-ε χωρατέει  <br />
μα μη σας τα πολυλογώ και σπάσ’ η κεφαλή σας <br />
τω φίλω’ ν-τη συζήτηση ακούστε μοναχοί σας <br />
<br />
ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΛΕΥΤΕΡΗΣ <br />
<br />
Δ: Λευτέρ’ όπου γ-κι-α βρίχνεσαι παρέτησε τα κι έλα <br />
Λ: γιάντα μπρε Μήτσο ‘ντα ‘παθες, μπα σου σκάσ’ η σαμπρέλα <br />
Δ: κοντά ζαέρι έπεσες γι ατό ντελόγο ‘γλάκα<br />
Λ: που βρίχνεις πρωινιάτικα την όρεξη για πλάκα <br />
Δ: ποια πλάκα μπρε, δε με γροικάς είντα λογιώς βρουχούμαι <br />
Λ: έτσι-δα μου το λες σαφή μα ‘δα’ δε σου φρουκούμαι <br />
Δ: ως σάλευγα την εθνική ήρχουντο μηχανάκι <br />
Λ: Δημήτρη σε κατάλαβα ας το παραμυθάκι <br />
Δ: Λευτέρη, βάση δώσε μου, μη μου ‘ρθει νουσουμπέτι<br />
Λ: πες μου ‘δα πως ε-τράκαρες κι εφκαίρεσες στο δέτη<br />
Δ: σαν είντα πούρι να σου πω, καλλιά ‘πο μένα λες τα <br />
Λ: τα ίδια μου ‘λεγες κι ο-ψες γειρές ‘δα και τα ρέστα <br />
Δ: χίλια τα δίκια σου μαθώς μα ‘δα δεν είναι ψώμα <br />
Λ: για να πιστέψω τούτο-να, ε, θες δουλειά ακόμα <br />
Δ: σκέψου μπρε να ‘χα βαριστεί και να ‘ργιες τόση-ν ώρα <br />
Λ: ε δε ‘θελα ‘ρθω με ο τζιπ, μα με τη νεκροφόρα <br />
Δ: ποιο τζιπ για εδρομή θα πας, πάρε το γερανό σου  <br />
Λ: μπλόφες σου κάνω ‘δα κι εγώ, σαν και τον απατό σου  <br />
Δ: καλές οι πλάκες που μου λες, μα έλα να με πάρεις <br />
Λ: εσύ μπρε Δημητρό το λες, που ‘σαι σ’ αυτές μπροστάρης <br />
Δ: δε σου τ’ αρνιέμαι μπρε το-να μα δα πώς να ‘ξηγήσω <br />
Λ: Μήτσο, πελάτης έρχεται και πρέπει να σε κλείσω <br />
Δ: που να ‘ν’ οι διόλοι μέσα ν-του κι εσέ’ και του πελάτη <br />
Λ: μη βλαστημάς μπρε Δημητρό και πε’ μ’ α’ θέλεις κάτι <br />
Δ: ε-μάλλιασε-ν η γλώσσα μου, μα δε γροικάς καημένε <br />
Λ: να ‘ν’ όμως πράμα σοβαρό, κλειω και τα ξαναλέμε <br />
<br />
<br />
 ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΑΦΗΓΗΤΗΣ<br />
<br />
Ε-πόμεινε-ν ο Δημητρός α-μοναχός στ’ αμάξι<br />
και ο Λευτέρης πάσκιζε μια ‘ξάτμιση ν’ αλλάξει <br />
ο Μήτσος μπήκε μια στιμής στου φίλου ν-του τη σκέψη <br />
<br />
ΔΗΜΗΤΡΗΣ <br />
<br />
Τόσα ‘ξωμένα του ‘χω μπρε, ε πώς να με πιστέψει <br />
αυτή δεν είναι κεφαλή, καφκί εί’ γ-και θέλει σπάμα<br />
είπα τ’ αλήθεια μια φορά και δε μ-πιστεύγει πράμα <br />
ο-σα ν-τ’ Αισώπου το βοσκό, τη μ-πάτησα, ζαέρι <br />
ανάθεμα μ’ α-που ‘κανα καψώνια στο Λευτέρη <br />
να πάρω ‘δα τηλέφωνο και πάλι ‘ντα να πω του <br />
πως λέω, του χει καρφωθεί, ψώματα, στο μυαλό του <br />
ώρα που βρήκε-νε να μπει πελάτης, να με κλείσει <br />
α’ ν-του μιλούσα πλια πολύ ίσως τον είχα πείσει<br />
ε το παντέρμο και κοντό μπα ν’ έχει ξετελέψει <br />
μπορεί κι αν-ε ν-τον έπαιρνα να του ‘λαζα τη σκέψη <br />
<br />
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΑΦΗΓΗΤΗΣ<br />
<br />
Ο Μήτσος ‘τσα το σκέφτουντα’ γ-και το μονολογούσε <br />
μα κι ο Λευτέρης για τ’ αυτό είχ’ έγνοια κι απορούσε <br />
<br />
ΛΕΥΤΕΡΗΣ <br />
<br />
Μρε λες κι αλήθεια το ‘λεγε, δε ν-το ‘χε κόψ’ η κούτρα <br />
κι άδικα τούτη ν-τη φορά το μ-πήρα ‘πό τα μούτρα <br />
μα πάλι είναι οι φορές πολλές που το ‘χει κάμει <br />
να πει πως πράμα έπαθε, χωρίς να τρέχει δράμι <br />
αλλιώς να μου γροικούνταν-ε πλια μανισμένος, πούρι<br />
μα έτσα ‘ν’ όλες τσι φορές που κάνει καλαμπούρι<br />
άμε στο χίλιω διάολο, που είσαι, να κατέχω <br />
δε φτάνου’ ν-τ’ άλλα που τραβώ κι άλλο’ γ-καζά θα ν-έχω <br />
να πάρω λω τηλέφωνο γ-ή θα του δώσω κόζι <br />
για να με παίζει πλια πολύ ως ξέρει και τ’ αρμόζει <br />
μπρε δε θα τον-ε πάρω ‘γω κι α’ θέλ’ αυτός ας πάρει <br />
πρωί – πρωί με ‘νάλωσε και σκέψου να μπλοφάρει <br />
να παίρνω ‘γω τηλέφωνα, να χολοσκώ, να τρέχω <br />
για να γελά ο Δημητρός, να λέει «ως θέλω σ’ έχω»<br />
<br />
<br />
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΑΦΗΓΗΤΗΣ<br />
<br />
Έτσα λογιώς ντουχιούντιζε ο γ-ης το γ-κολλητό ν-του<br />
και μ’ αγωνία ‘νήμενε ξανά τηλέφωνο ν-του <br />
λες κι είχε ν-το παραγγελιά, ο Μήτσος τον-ε παίρνει <br />
γροικάτε ‘δα κι α-μοναχοί ο γ-ης τ’ αλλού ‘ντα σέρνει <br />
<br />
<br />
ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΛΕΥΤΕΡΗΣ <br />
<br />
Δ: έφυγε-ν ο πελάτης σου γ-ή θα με κλείσεις πάλι <br />
Λ: άντε μπρε σε περίμενα κι είχ’ αγωνία μεγάλη <br />
Δ: διάλε την αγωνία σου, γι αυτό με πήρες πίσω <br />
Λ: ε-δα μπρε τον ε-πό-βγαλα κι είπα να ξεκινήσω <br />
Δ: ε ντάκαρε γερά-γερά το χρόνο σου μη χάνεις <br />
Λ: θωρώ και βιάζεσαι μαθώς, ζαέρι, πλάκα κάνεις <br />
Δ: άντε και πάλι απ’ την αρχή, τα ίδια μ-Παντελή μου <br />
Λ: γατέχω τα, τα τσάπια σου πολύ καλά πουλί μου <br />
Δ: α’ δε σου τα ‘χα ξώσει τσα, θα σ’ έβριζα Λευτέρη <br />
Λ: αφού το λες κι α-μοναχός, στσι φάρσες είσ’ αστέρι <br />
Δ: θα ‘λεγα μπρε πως τράκαρα κι ε-φκαίρεσα στο δέτη <br />
Λ: για γροίκα κει-ε, χειρότερα μου ‘χεις ‘πωμένα, ψεύτη <br />
Δ: ε, ναι, θαρρώ πως, δηλαδή, αλήθεια είναι το-να<br />
Λ: ε-μπέρδεξες τη γλώσσα σου γ-ή κόλλησ’ η βελόνα <br />
Δ: α’ θες Λευτέρη ξέσυρε, έλα ‘με ναμαζώξεις<br />
Λ: για έλα ‘συ από πα-δα και τσι ψευιές να κόψεις <br />
Δ: πως μπρε να ‘ρθω από του-δα στην εθνική ‘νημένω <br />
Λ: Μήτσο το έργο τούτο-να, το ‘χεις χιλιοπαιγμένο<br />
Δ: πως διάλο ο άπιστος Θωμάς το βάνει στο μυαλό ν-του <br />
Λ: σα δει Δημήτρη τσι πληγές μόν’ απ’ το δάσκαλο ν-του <br />
Δ: ε κι είντα θες Λευτέρη δα ‘μ’ αίμα να ‘ρθω δυο πήχες <br />
Λ: άσε μπρε τσι μαλαγανιές, τσι σάχλες και τσι τρίχες <br />
Δ: θυμήσου φίλε το βοσκό που ‘κανε μόνο πλάκα <br />
Λ: κι ο λύκος του ‘φαε ν-τα ζα, σα ν-το γ-καλό μαλάκα <br />
Δ: θωρείς ε-δα πως το γατές έτσι-δα θες να γίνει <br />
Λ: με γέλασες πολλές φορές, που να ‘χω ‘μπιστοσύνη <br />
Δ: λόγω τιμής Λευτέρη μου, έλα κι αν είναι ψέμα <br />
Λ: να μη μ-πιστέψω Μήτσο μου κιαμιά φορ’ άλλη ‘σένα <br />
Δ: ε, ναι είντ’ άλλο να σου πω ακόμη να σε πείσω <br />
Λ: το λόγο σου θα σεβαστώ και δε θα διαφωνήσω <br />
Δ: δόξα σοι να ‘χει ο θεός, ήρθες στα συγκαλά σου <br />
Λ: μη μ-παίρνεις φόρα Δημητρό, μάζωξε τα μυαλά σου<br />
Δ: γιάντα Λευτέρη δε θα ‘ρθεις ως είπες πριν σε ‘μένα <br />
Λ: αλίμονο σου Δημητρό αν εί’ γ-και τούτο ψέμα <br />
Δ: χουνέρι δε σου κάνω μπλιο, τσι πλάκες μου τσι ‘φήνω<br />
Λ: στένου μπρε, μη ζορίζεσαι γεια σου, τα λέμε, κλείνω  <br />
<br />
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΑΦΗΓΗΤΗΣ<br />
<br />
Έκλεισε ν-το τηλέφωνο στ’ αμάξι ν-του νταρντίζει <br />
τον απατό ν-του που ‘ργησε για να πειστεί, μανίζει <br />
πήγε το φίλο ντου να βρει στην εθνική α-που ναι <br />
οι φίλοι και να λε’ μ-ψευιές, το λόγο ν-τως, τιμούνε <br />
στα τρία τέταρτα ‘το-νε ομπρός ο προορισμός του <br />
η το γ-καρφίχτη ξάνοιγε κι έλεγε μοναχός του <br />
<br />
ΛΕΥΤΕΡΗΣ <br />
<br />
Για δες κει-ε μπρε πως έργησα με το να μη μ-πιστέψω <br />
πως την αλήθεια μου ‘λεγε ογλήγορα να τρέξω <br />
όχι άλλως μα κι αυτός μαθώς ‘πό μένα πλια τα φταίει <br />
π’ ούλη ν-την ώρα ψώματα και καλαμπούρια λέει<br />
για σκέψου να ‘χε-νε βαρεί εκείνη-να την ώρα <br />
α-που τον-ε χωράτεγα ο-για τη νεκροφόρα <br />
όχι να δικιολογηθώ, έτσι κι αλλιώς πηγαίνω <br />
μα μιαν αλήθεια μια φορά δε μου ‘πε το βλαμμένο <br />
και δε με γνοιάζει τούτο-να, άλλο στο νου μου βάνω<br />
για δες πως θα ξανοίξει δα να βγει και από πάνω<br />
<br />
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΑΦΗΓΗΤΗΣ<br />
<br />
Όσο ο Λευτέρης σίμωνε, ντουχιούντιζε κι ελάλιε<br />
κι ο Δημητρός α-μοναχός κι αυτός εβαταλάλιε<br />
<br />
ΔΗΜΗΤΡΗΣ  <br />
<br />
Πάλι καλά που πίστεψε ε μπρε παντέρμος ζόρες <br />
η πλάκα θέλει ρέγουλο, νημένω ‘πα’ τρεις ώρες <br />
κομμένες ‘πό πα-δα κι ομπρός μη ν-τη γ-ξαναπατήσω<br />
κι απ’ το Λευτέρη θα ‘πρεπε, συγνώμη να ζητήσω <br />
μπρε-συ ε-κουζουλάθηκα γιάντα να πω συγνώμη <br />
για να του δώσω τη χαρά πως μ’ άλλαξε ν-τη γνώμη <br />
δε γ-ξανακάνω πλάκα μπλιο, μα θα του πω απίτης<br />
για είτε μπρ’ έναν άθρωπο που λέγεται τεχνίτης <br />
αυτός συγνώμη να μου πει π’ άργησε να με πάρει <br />
και μπλιο να μη μ’ αφησβητεί σα μ-πω έχω τρακάρει <br />
ας τον-ε δα να ‘ρθει πα-δα και ξα μου ‘ντα θα κάνω<br />
α’ γ-και ‘χει δίκιο μια ολιά εγώ θα βγω ‘πό πάνω <br />
<br />
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΑΦΗΓΗΤΗΣ<br />
<br />
Μονολογούσα-σι γ-κι οι δυο κι ετσά περνούσ’ η γι-ώρα <br />
πείσμα κρατούσ’ ο γ-ης τ’ αλλού, ώ γ-κι-α γ-ξεσπάσει μπόρα <br />
πολλές φορές ο Δημητρός του ‘χε’ ν-τα μύρια ξώσει <br />
μα κι ο Λευτέρη συντρομή έργησε να του δώσει <br />
ας μη σας-ε ζαλίζω ‘γω, τα ώττα σας ν-τεντώστε<br />
βάση στα συφραζόμενα τω’ δυο μας φίλω’, δώστε<br />
<br />
ΛΕΥΤΕΡΗΣ – ΔΗΜΗΤΡΗΣ <br />
<br />
Λ: είντα μπρε Μήτσο κάνεις τα, είντα λογιώς ζαέρι<br />
Δ: τέσσερεις ώρες είμαι ‘πα και σου μηνώ Λευτέρη <br />
Λ: ε-κόντεψα να σκοτωθώ , ε-γλάκουνα να φτάξω <br />
Δ: να ‘χε ντακάρεις πλια νωρίς, μπα θέλεις να σε κράξω<br />
Λ: όχι άλλως τέλος δα καλό, αφού ‘ρθα να σε πάρω<br />
Δ: ‘πό του θεού τη ν-ταχυνή Λευτέρη σε κορτάρω <br />
Λ: δε μου ‘χεις λίγα λω ξωτά, με τσι ψευιές σου, πούρι<br />
Δ: θωρείς μανίζω κι όλα αυτά, λες είναι καλαμπούρι<br />
Λ: γιάντα μπρε  Μήτσο οψαργάς γ-ή δεν αναστοράσαι <br />
Δ: εκείνο-να εμπίτησε-ν ακόμη το θυμάσαι<br />
Λ: δε ‘φήνεις ούτε να το πω, σα’ ν-τη μ-πορδή προτρέχεις <br />
Δ: άσε μπρε το βαταλαλιό, δουλειά ‘πα πέρα έχεις <br />
Λ: να σε συφαίρει κι ως το θες να κάμεις τη δουλειά σου <br />
Δ: πρέπει τ’ αμάξι να σαχτεί, αλλιώς όχι άλλως, ξα σου <br />
Λ: ας είναι μπρε για τούτο-να δε θα το κάμω θέμα <br />
Δ: κι εγώ Λευτέρη χωρατά δε γ-κάνω μπλιο σε σένα <br />
Λ: ε-δα μπρε μίλησες σωστά κι εγώ να γίνω χώμα <br />
Δ: μη σερσεμίζεις τόσο-να δε ν-τέλειωσα ακόμα <br />
Λ: είντα ‘χεις πομεινάρικο στο νου, για βγάλε τ’ όξω <br />
Δ: άλλη φορά θα με πιστές, τσι πλάκες θα τσι κόψω <br />
<br />
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΑΦΗΓΗΤΗΣ<br />
<br />
Μαζί το κουβεδιάζανε κι όλα τα συφωνούσα’<br />
κι οι δυο όμως απ’ εγωισμό κάπου ε-διαφωνούσα’ <br />
ο γ-ης επαραδέχουντο στον άλλο ότι είχε σφάλει <br />
ναι μεν αλλά του φόρτωνε μια ιδιότητα άλλη <br />
γροικάτε τσοι κι α-μοναχοί, ποθάνετ’ απ’ τα γέλια <br />
κι οι δυο ξεσυνορίζουνται σαν ν-τα μικιά κοπέλια <br />
<br />
ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΛΕΥΤΕΡΗΣ <br />
<br />
Δ: εμίσεψε για σήμέρο λοιπόν η μέρα ντίπ-ι<br />
Λ: για τη δικιά σου γ-κεφαλή αρμόζου’ ν-τέθοιοι χτύποι<br />
Δ: ποια γ-κεφαλή που για να ‘ρθεις πολλές φορές σε πήρα <br />
Λ: θες κι από πάνω δα να βγεις, ο νους σου και μια λύρα <br />
Δ: πολλές οι πλάκες δε θα πω, μα βλέπεις κάτι αλλάζει<br />
Λ: δε ‘λλάζει πράμα ως κι αυτή με τ’ άλλα μπράτη μοιάζει <br />
Δ: και πες μου ήτονε σωστό με τσ’ ώρες ‘πα να στέκω <br />
Λ: ο μυθοπλάστης είσαι συ, ψευιές εγώ δε μ-πλέκω <br />
Δ: όχι άλλως άστα ‘τσα να παν, πες έστω μια συγνώμη <br />
Λ: στα χωρατά σ’ απόσβεση δεν έχω κάμει ακόμη <br />
Δ: ήθελα μπρε να ‘νήμενες τσ’ ώρες που ‘πα ‘νημένω<br />
Λ: βάλε μυαλό στη γ-κεφαλή και στα παιχνίδια, φρένο<br />
Δ: είδα το και το πλέρωσα δε γ-ξαναλέω ψώμα <br />
Λ: κι εγώ θα δέχομ’ ότι βγει ‘πό το δικό σου στόμα <br />
Δ: είδες ε-δα πως συφωνείς ε-τούτο-να με γνοιάζει <br />
Λ: τ’ αμάξι σκιας να σάξωμε’ για τ’ άλλα δε μ-πειράζει <br />
 <br />
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΑΦΗΓΗΤΗΣ<br />
 <br />
Αφού τα συφωνήσανε κι είπανε όλα ‘ντάξει <br />
α- πό-ύ το δέτη ύστερα ε-σύρανε τ’ αμάξι<br />
δε μ-πήρε ο Λευτέρης τζιπ, ούτε τη νεκροφόρα <br />
μα το μεγάλο γερανό που ‘χε για ανάγκης ώρα <br />
κι φόρτωσε σιγά-σιγά του Δημητρού τ’ αμάξι<br />
ε-φόρτωσε ν-τον-ε κι αυτό στο συνεργείο να φτάξει<br />
τ’ αμάξι ξεφορτώσα-σι αι χωριστήκα’ ‘πιτης <br />
σκιας δέκα μέρες για σαξό ήθελε-ν ο τεχνίτης <br />
μα μη σας τα πολυλογώ, ας ‘φήσω σκιας ζαέρι <br />
να σας τα πουν οι φίλοι μας και από πρώτο χέρι <br />
<br />
ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΛΕΥΤΕΡΗΣ <br />
<br />
Δ: φούρια Λευτέρη δώσε του ογλήγορα να σάξει <br />
Λ: κατέχω το πώς δε μπορείς μαθώς χωρίς αμάξι <br />
Δ: γι αυτό λοιπόν κανόνισε ναμάζωξε τα μπράτη<br />
Λ: χρειάζομ’ ανταλαχτικά για να το κάμω ζάφτι<br />
Δ: έ, πόσες μέρες δηλαδή θες να τα παραγγείλεις <br />
Λ: άσε κι ατύχημα προθές είχε-νε κι ο Βασίλης <br />
Δ: κι είντα σημαίνει τούτο-να για είντα να με γνοιάζει<br />
Λ: εστέρεψα ‘νταλαχτικά κι απ’ το δικό ν-τ’ αμάξι <br />
Δ: ας είναι ‘τσα να βάλεις μπρος και ντίπ-ι μην αργήσεις <br />
Λ: άμε μπρε να ξεκουραστείς κι ας τσι παρατηρήσεις <br />
Δ: μπρέ-συ Λευτέρη πες μου σκιας τσι μέρες να γατέχω <br />
Λ: σε πέντε μέρες έτοιμο τ’ αμάξι σου θα-ν έχω <br />
Δ: ε φεύγω μπάρε μου ‘πό ‘πα’ και θα τα ξενά πούμε <br />
Λ: να πας Δημήτρη στο καλό και ξα μου ‘με’ ‘πα’ που ‘μαι<br />
<br />
<br />
<br />
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΑΦΗΓΗΤΗΣ<br />
<br />
Έτσά λογιώς χωρίσανε λίγο πρι’ μ-πέσ’ η νύχτα <br />
‘πό του θεού τη ν-ταχυνή ήτο γ-κι οι δυο στη ν-τζίτα<br />
μιας κι ήτο φίλοι παιδικοί σαφώς και δε χαθήκα’<br />
και τάβλι παίζανε μαζί και για ξενύχτια ’βγήκα’ <br />
καβγάδες ανταλλάσανε εχτός από τ’ αμάξι <br />
στο γήπεδο, στο γ-καφενέ, όπως παλιά στη ν-τάξη <br />
ήντουσα’ φίλοι γ-καρδιακοί σα Δάμων και Φειδίας<br />
προπέτες πάντα κι αρωγοί κάθα διαμαρτυρίας <br />
για καλαμπούρι βρίζουντα’ κι εδερνοκοπανιούσι<br />
ότι πολύ ‘γαπιόντουσι, λεφτό δε ν-το ξεχνούσι <br />
ούλη ν-την ώρα πνίγουντα’, καβγάς βαρύς μεγάλος <br />
μ’ αν έγγιζε κιανείς του νους ‘θελα το μ-πνίξ’ ο άλλος <br />
έτσά λογιώς το κάνουνε τ’ αδέρφια μες στη ζήση <br />
τρώγουνται, κατσοπνίγουνται κι υπάρχ’ αλισβερίσι <br />
μ’ α’ μ-πέσει τρίτος μέσα κει-ά τον ένα για να βλάψει<br />
‘κονίζει νύχι’ ο δεύτερος να το γ-κατασπαράξει <br />
έτσά ‘ν’ οι φίλοι οι μπιστικοί ο γ-ης τον άλλο «θάφτει»<br />
και σάχνουν ανταγωνισμό χωρίς να βγάνου’ μάτι<br />
ποτέ στη μ-πλάτη δε βαρούν, μόνο σαφή στο μπέτη <br />
κι ο γ-ης τ’ αλλού συνέχεια σηκώνει το νταμπιέτι <br />
με τα παιχνίδια, το γ-καβγά, το νήμα ξετυλίγαν’<br />
και του Λευτέρη τη δουλειά, οι πέντε μέρες ‘φυγαν <br />
τ’ αμάξι γίνηκε γ-κουτί κι ο Μήτσος του σιμώνει<br />
πέρα και πόδε το θωρεί και το ‘ποκαμαρώνει <br />
<br />
<br />
ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΛΕΥΤΕΡΗΣ <br />
<br />
Δ: γεια σου Λευτέρη μερακλή, μη βρέξει και μη στάξει <br />
Λ: Δημήτρη ολοκαίνουργιο σου το ‘καμα τ’ αμάξι <br />
Δ: τόση-να ώρα το θωρώ κι ολόγυρα το παίρνω <br />
Λ: είπα σου Μήτσο, σκάρτο ‘γώ, πως πράμα δε σου φέρνω <br />
Δ: είχες και τ’ ανταλλαχτικά καβάντζα του Βασίλη <br />
Λ: η εταιρία θέλει αλλιώς σκιας μήνα να τα στείλει <br />
Δ: είσαι μεγάλος μάστορας , ως το πες ‘τσα κι εγίνη <br />
Λ: γιάντα θαρρείς μπρε Δημητρό πως πήρα την ευθύνη <br />
Δ: ανάθεματο διάολε πως ήτο-νε χαντούνια <br />
Λ: χάρχαλο πως δεν έκαμες μαλάκα, τα σιφούνια <br />
Δ: ε-πρόλαβα κι ε-πόρισα, πάλι καλά Λευτέρη <br />
Λ: άγιος Μήτσο τότε-σας σε βάστα-ν απ’ το χέρι <br />
Δ: δεν είχα μούδε τζαργκουνιά μ’ έτσά στραπάτσο ‘ν’ τέλει <br />
Λ: αφόσο τη σκαπούλαρες όχι άλλως μη σε μέλει <br />
Δ: να ‘σαι Λευτέρη μου καλά, δουλειές ετσά να πιάνεις <br />
Λ: Δημήτρη πάλι ‘ντάκαρες καψώνια και μου κάνεις<br />
Δ: έτσά γι αστείο να το πω, το μ-πάγο ν’ αλαφρύνω <br />
Λ: φοβούμαι το τ’ αστείο σου Δημήτρη μου κι εκείνο <br />
Δ: όχι Λευτέρη μη ν-το λες, λόγω τιμής α-μνόγω <br />
Λ: έγνοια σου και πιστεύγω το’ ν-τον ε-δικό σου λόγο <br />
Δ: στσ’ άλλες μου πλάκες το κατές αλλού ν-τ’ αλλού ‘ριβάρω<br />
Λ: δε ν-το ‘χα ζάβαλε στο νου ‘κει-α να σε πρεζεστάρω<br />
<br />
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ – ΑΦΗΓΗΤΗΣ<br />
<br />
Για δέτε πως του γίνηκε ν-το πάθημα ν-του πράξη <br />
θα ‘πρεπε μάλλο μ-πλια νωρίς να τράκερνε ν-τ’ αμάξι <br />
σα’ ν-του Αισώπου το βοσκό κι αυτός την είχε μ-πάθει <br />
έτσα ‘πρεπε να του γενεί του Δημητρού, να μάθει <br />
μα βόλεψ’ η κατάσταση πλια ‘κείνου, το Λευτέρη <br />
που ξεμιστεύτηκ’ εντελώς ‘πό κόρπο γ-ή χουνέρι <br />
ετσά στο τέλος διάβηκε αγάλι η ιστορία <br />
το πάθημα μας γίνεται μάθημα στη μ-πορεία <br />
γροικάτε δα και τσοι στερνούς διαλόγους για να δείτε <br />
πως πρέπει να ‘ν’ οι φίλοι σας για να τσ’ εμπιστευτείτε <br />
<br />
ΔΗΜΗΤΡΗΣ – ΛΕΥΤΕΡΗΣ <br />
<br />
Δ: ε το παντέρμο κι έλεγα κρίμα-ς το τέθοιο αμάξι <br />
Λ: πάρ’ το δα να το χαίρεσαι για τ’ άλλα θιος φυλάξει <br />
Δ: εσύ θωρώ και το ‘βαψες για χρώμ’ άλλο το κάνω <br />
Λ: σαν αναλάβω ‘γώ δουλειά ‘πό τα μαλλιά τη μ-πιάνω <br />
Δ: δεν αφιβάλλω για ‘το-να και πούρι το κατέχεις <br />
Λ: πάρ’ το και σα’ ν-τα μάθια σου Δημήτρη να το έχεις <br />
Δ: Λευτέρη το λυπήθηκα σα στούκαρα στο στύλο <br />
Λ: μου ‘ρχεται Μήτσο, φάσκελο ντελόγο να σου στείλω <br />
Δ: ε ναι μου κακοφάνηκε σαν είδα φλας σπασμένα <br />
Λ: άσε τ’ αμάξι μπρε-συ δα, να γνοιάζεσαι για σένα <br />
Δ: ‘συ δε ‘θελα ταραχιστείς μάσκα ‘χε δεις σπασμένη <br />
Λ: αμάξι φίλε γίνεται, μα Μήτσος μπλιο δε βγαίνει <br />
Δ: Λευτέρη μιας και το ‘σαξες σαν είντα θες να πάρεις <br />
Λ: θέλω Δημήτρη μου ποτέ να μη γ-ξανατρακάρεις <br />
  <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2015</td><td valign=top></td></table><br />