Σκασμός Μες Την Άγρια Δύση Δημιουργός: Νικόλας Φ. Κοκρής Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Το μαγαζί ’ναι γεμάτο πελάτες
Μέσα σ’ αυτό το καλό ρεστοράν
Όχι δεν παίζουν ποτέ το κουμκάν
Και τρομάζουνε μόνο οι γάτες
Βέβαια όσο να πεις
Κάθε λίγο και τρεις
Μια τριζάτη κλωτσιά
Κι από μια τακουνιά
Θ’ ακουστούν στα δυο σάπια σανίδια
Στα φτιαγμένα απ’ οξιά τα σκαλιά
Κι ας περνάνε περπατώντας κρυφά
Κι ελαφρά κι από ’κει σαμιαμίδια
Κανενός δεν ιδρώνει τ’ αφτί
Να σηκώσει τα δυο του τα φρύδια
Ουίσκι να πίνει
Και πεντάρα δε δίνει
Ποιος θα μπει
Τι θα βγει
Κι αν διαβεί τελικά το κατώφλι
Κι απ’ τα φιστίκια κατά τ’ άλλα τ’ αράπικα
Να το φτύνει που και που και το τσόφλι
Οπότε…
Ουτ’ εσύ τώρα πλέον κολλητέ μη γελάς
Σαν αέρας καυτός προς τα ’δω θα φανεί ο μπελάς
Όπου να ’ναι μπαρούτι παντού θα μυρίσει
Και θα γίνει , σου λέω , και πάλι από ώρα σε ώρα χαμός
Για να βγει ο σκασμός
Μες την Άγρια Δύση
Άντρες σε όλα ειν’ οι πάντες εκεί
Δε μασάνε καθόλου τα χόρτα
Και ποντίκια πατάνε βαριά
Όσα ειν’ δηλαδή σερνικά
Αν κοτάνε ποτέ τους κι αυτά
Να τραβήξουν παρά μέσ’ απ’ την πόρτα
Βέβαια πάλι το’ χουν σαν κάτι πολύ φυσικό
Να μπουκάρουν για κάνα ποτό
Σε ολόκληρο το Φαρ – Ουέστ
Μουντρούχοι πολλοί γελαδάρηδες
Οι οποίοι στο πιστολίδι δε σηκώνουνε μύγα
Κι αν τους πεις γι’ αλκοτέστ
Τα ψωμιά σου ε, και σένα είναι λίγα
Έχει μάγκες παντού δηλαδή κανακάρηδες
Κι άμα λάχει άμα έχουν τα κότσια χαζεύουνε
Κι αν γυρεύοντας παν χωρατεύουνε
Και μια χούφτα συνήθως πρωτάρηδες
Ο νταλκάς ντάουν λόου
Στη σκηνή έχει σόου
Του καν – καν το μπαλέτο
Κι εφτά νάνοι τολμάνε
Και με άχτι πετάνε
Στην καλή τη Χιονάτη στιλέτο
Στα τραπέζια στριμώχνοντ’ οι παίκτες του πόκερ
Όλοι μούτρα που σήμερα θα θυμίζαν πολύ
Στο χαμόγελο μα και στο μαλλί
Έναν άξεστο , άπλυτο ρόκερ
Οπότε…
Ουτ’ εσύ τώρα πλέον κολλητέ μη γελάς
Σαν αέρας καυτός προς τα ’δω θα φανεί ο μπελάς
Όπου να ’ναι μπαρούτι παντού θα μυρίσει
Και θα γίνει , σου λέω , και πάλι από ώρα σε ώρα χαμός
Για να βγει ο σκασμός
Μες την Άγρια Δύση
Τώρα ένας τύπος που, αλήθεια σου λέω, φορά
Ένα σκούφο που έχει ουρά
Που θυμίζει κουνάβι
Απ’ αυτά που τα λένε ρακούν
Τη λαχτάρα σε μένα ανάβει
Μέσα ’κει στο γνωστό το σαλούν
Στο καλό μου καπέλο ε, ανοίγει μια τρύπα
Και ’χει μούτρα ενός γύπα
Που κρατάει εξάσφαιρο
Σημαδεύει στο δόξα πατρί
Μα τον δέρνει τρεμούλα απ’ τα νεύρα γερή
Το λεβέντη αυτόνε ολάκερο
Κι όπως είμαι στο μπαρ στο σκαμνί , αστοχεί
Τα μπερδεύει και καθόλου δεν έχει το άντερο
Είχε βάλει μου λέει στο μάτι τον άλλο
Με δυο λόγια λοιπόν , μου πατάει τον κάλο
Ώπα, φρέναρε λίγο μεγάλε
Για σιγά και τα φρέσκα τ’ αβγά
Βάστα λίγο να σου κάνω φινάλε
Θα φορτώσω, δε θέλω καβγά
Μέχρι κάνω και νόημα , του ξεροβήχω
Το ρολόι το δείχνω στον τοίχο
Οπότε…
Ούτ’ εσύ τώρα πλέον κολλητέ μη γελάς
Σαν αέρας καυτός προς τα ’δω θα φανεί ο μπελάς
Όπου να ’ναι μπαρούτι παντού θα μυρίσει
Και θα γίνει , σου λέω , και πάλι από ώρα σε ώρα χαμός
Για να βγει ο σκασμός
Μες την Άγρια Δύση
Πιστολίδι λοιπόν και ηχώ με παν – παν
Κι αφού δώδεκα λέω η ώρα είναι νταν
Σε αυτό τον ψηλό τον καμπούρη
Κι όπως δε σηκώνω ποτέ καλαμπούρι
Ε, τον βρήκανε τέζα τον τύπο
Ακριβώς στο δωδέκατο χτύπο
Μια αλλόκοτη ομίχλη καρέκλες
Και ριπές από σφαίρες και ψιλές καρπαζές
Είναι λέξεις που δεν κάνουν με τίποτα ως απόλυτα πλέον πεζές
Τελικά με δυο λέξεις – και με τρεις , αν δεν ξέρεις θα μπλέξεις –
Όχι πως γίνεται ζήτημα ’δω δηλαδή περί διάνοιας…
Αλλά αν δεν έγινε εκεί μέσα…
Της Ντακότας
Της Νεμπράσκας
Της Νεβάδας
Της Μοντάνας
…εκεί ήτανε που έγινε παιδιά…ε , κομματάκι δηλαδή…
Της Π…Πενσυλβάνιας
Οπότε…
Ουτ’ εσύ τώρα πλέον κολλητέ μη γελάς
Σαν αέρας καυτός προς τα ’δω θα φανεί ο μπελάς
Όπου να’ναι μπαρούτι παντού θα μυρίσει
Και θα γίνει , σου λέω , και πάλι από ώρα σε ώρα χαμός
Για να βγει ο σκασμός
Μες την Άγρια Δύση
Είπα ,
Για να βγει ο σκασμός
Μες την Άγρια Δύση
να βγει ο σκασμός
Μες την Άγρια Δύση
Για να βγει ο σκασμός
Μες την Άγρια Δύση
… ο σκασμός
Μες την Άγρια Δύση Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-04-2015 | |