~* Του Ναυτικού τ' αστέρι *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Και με ρωτούν οι θάλασσες, πονάς και μας τρομάζεις και τις αυγές σαν ξενυχτάς, τα κύματα ανταριάζεις

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]

*~* Του Ναυτικού τ' αστέρι *~*
Αυτές οι αντάρες που μ' έχουν κυκλώσει
και ξεριζώνουν μέσα μου το δει ευχών υμών
είναι απ' τις πίκρες που έχουν ερημώσει
τα σύννεφα των ονείρων
σ' αλλόκοτων καιρών.

Πως να μην κλάψω στο σκοτάδι
να μην με δουν οι ανάσες τ' ουρανού
και μου ζητήσουν κι αυτές ένα χάδι
με τόσα δάκρυα, φοβάμαι θα πνιγούν.

Περπάτησα σ' ακρογιαλιές
ξυπόλητος και μόνος
κάθε ακτή αναστεναγμός
κάθε λιθάρι πόνος
μα έχω όρθιο το μυαλό
κι όλο ψηλά κοιτάζω
για να σε δω, λαμπρής ανθέ
κι όλο στ' αστέρια τάζω !

Και με ρωτούν οι θάλασσες
πονάς και μας τρομάζεις
και τις αυγές σαν ξενυχτάς
τα κύματα ανταριάζεις...

Φορώ τον σκούφο μου στραβά
του ναυτικού τ' αστέρι
να καθαρίσω τις πληγές
με δίκωπο μαχαίρι...

Εκεί στις στάχτες άφησα
όλα τ' αποκαΐδια
τις αναμνήσεις τους καημούς
πνίγει το μαύρο κύμα...

Κι ήρθε η Αυγή το χάραμα
δροσούλα και γελάει
μου ψιθυρίζει,, Αγάπη μου
και με γλυκοφιλάει
είσαι ο αποσπερίτης μου
ο ήλιος μου το φως μου
μόνο άπλωσε το χέρι σου
και δυό φιλάκια δως μου !
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-04-2015