Φοβισμένα χτυποκάρδια

Δημιουργός: LADY KALAS, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΑΤΣΙ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χτυπάει ο ήχος της ανάσας σαν βροντή
Και είναι ο φόβος μου, αιώνια καταιγίδα
Ήμουν χαμένη στο χαρτί από μικρή…
Γιατί είναι η ποίηση η μόνη μου ασπίδα.

Δίχως Πατρίδα είχα πει πως τριγυρνώ
Σε ένα τρέμουλο, στο φως που αντανακλάει
Κι ήθελα τόσα να σου πω… για να σωθώ
Μα μοιάζει ο κόσμος μου φωτιά που όλο σκορπάει.

Φυλακισμένη μες τ’ αδιάκοπα γιατί…
Σε έναν κόσμο που πουλά υποκρισία...
Ένιωσα ξένη και παράφορα κενή
Γιατί δεν έζησα ποτέ μ’ αδιαφορία!

Μέσα στο χάραμα του νου… κοιμάμαι μόνη
Να με αγγίζει η ψευτιά… δε θα δεχτώ.
Κι αν η καρδιά μου μακριά σου πια παγώνει
Μόνο σ’ αυτά που είναι αλήθεια θα δοθώ.

Είναι τα χείλη μου δυο πέταλα που καίνε
Μοιάζει το σώμα μου να είναι από πυλό
Και τ’ άρωμά σου στο κορμί μου θα πλανιέται
Σαν ανταμώνουμε σε όνειρο θολό.

Μη φοβηθείς… άκου μονάχα τη σιωπή…
Δες πώς φωτίζει… σαν τον ήλιο αυτή η νύχτα…
Κι αν δεν ανήκω πουθενά σ’ αυτή τη γη,
Να σ’ αγαπάω είχα μάθει… κι ας μην σ’ είχα.

Δεν έχω τίποτα να κρύψω… δεν φοβάμαι…
Τώρα αισθάνομαι πολλά! Τώρα τολμώ…
Είσαι μαζί μου τώρα πια όπου και να ‘μαι
Μέσα στα σχήματα των άστρων σε κοιτώ…

Είναι τα μάτια μου καθρέφτης… είναι η αλήθεια…
Μέσα στη λάμψη τους θα δεις ποιος είσαι εσύ!
Διώξε μια μέρα απ’ τη ζωή σου τη συνήθεια
Κι έλα να νιώσουμε μαζί απ’ την αρχή.

Μοιάζουν οι χτύποι της καρδιάς με μελωδία…
Μπήκε η Άνοιξη… μαζί μπήκες κι εσύ!
Κι ότι δεν πίστευα… το βλέπω τώρα σα μαγεία…
Υπήρχες ξέρω… υπήρχες πάντα στη ζωή!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2015