Άδικο το 'χω

Δημιουργός: anthrakoryxos

Τα μάτια κλαίνε αστέρευτα για μια χαμένη αγάπη, κρούσταλλο και ραγίστηκε, αστέρι ήτον κι εσβήστει, τη βρήκε αγέρας και καπνός και μαύρη ανεμοζάλη (Μ. Μουντές)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I][color=black][font=georgia]
Άδικο το ‘χω εσύ μακριά
Κι εγώ ασημένιο φέγγος
Από μια σκοτεινή γωνιά να θέλω να προβάλλω

Κι από την καταχειμωνιά
Στο φλογισμένο θέρος
Να καίγομαι στην παγωνιά στο χιόνι να ιδρώνω
Μα μέσα απ’ τα δυό μάτια σου
Ποτέ μου να μη λιώνω
Μόνο να λάμπω μια στιγμή και δύο ν’ αμφιβάλλω

Άδικο το ‘χω εγώ ποτέ
Κι εσύ με το καθόλου
Καημούς ζυγιάζω σύγνεφα, φτερά και με σηκώνουν

Τι δε χωράω στην πλάση αυτή
Μηδέ στ’ ουράνιου θόλου
Τ’ απέραντο και στ’ αψηλά, δάκρυα σα μαχεύω
Δεντρί και να φυλλοβολώ
Κι όλο να λιγοστεύω
Βροχή να πέφτουνε στη γη και πόνοι να φυτρώνουν

[/B][/align]
[/color][/font][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-04-2015