Το δίλημμα

Δημιουργός: stixoula

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα ήθελα με μια χούφτα νερό,
τα μάτια να ξεπλύνω,
με ένα ωκεανό
το σώμα όταν δίνω.

Χαμόγελο και μοναξιά,
εισπράττω κάθε μέρα
και λέω μόνη μου,
ήρθε ξανά η Δευτέρα.

Όταν ξαπλώνω μόνη μου,
σε ένα διπλό κρεβάτι,
τα βλέφαρα κλείνω ,προσπαθώ
μα δεν μπορώ να κοιμηθώ.

Φεύγει ο καιρός σαν το νερό,
τι κάνει η ψυχή μου;
Φεύγει κι η νιότη δυστυχώς,
φεύγει και αυτή μαζί μου.

Κάποτε είχα μυαλό
κι ένα μονό κρεβάτι,
μα δεν το σκέφτηκα καλά.
Τώρα δεν κλείνω μάτι.

Δυστυχία κι αν πέρασα,
έχω καιρό ακόμα,
όχι να γίνω μοναχή,
μα μην με φάει το χώμα.

Θέλει προσπάθεια πολύ
να αλλάξω την ζωή μου
κι ίσως μια οικογένεια
να είναι όλη δική μου.

Και αν πάλι μόνη σου,σκέφτηκα
διαλέξεις ανηφόρα,
χωρίς άλλον δίπλα σου,
είσαι δυνατή,προχώρα.

Τότε θα δρέψεις τους καρπούς
που έσπειρες μοναχή σου
κι όταν θα καθίσεις να τους φας,
θα είναι όλοι δικοί σου.


Υ.Γ.Αφιερωμένο σε ένα αρχαίο επάγγελμα(λειτούργημα)...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-04-2015