Μάτια που μιλάνε

Δημιουργός: LADY KALAS, ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΚΑΛΑΤΣΙ

Ένα παλιό που είχα γράψει πριν χρόνια, και μου το θύμησε μέσα απο το ποίημά της ''ο σκύλος μου'' η Elen Louka ^_^

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Υπάρχουν κάπου και ψυχές,
που έχουν μάθει μια ζωή να αγαπάνε
και με τα μάτια λένε πολλά,
κι άμα δεν ξέρουν με το στόμα να μιλάνε.

Υπάρχουν κάπου και καρδιές
που αληθινά έχουνε μάθει να χτυπάνε.
Αιθέρια πλάσματα, αγνές μορφές
που στ' ουρανού μας τον παράδεισο πετάνε.

Κι είναι η ζωή τους μια σχισμή,
μία κουκίδα στου πλανήτη τη σελίδα...
Περνάει ο χρόνος αστραπή
κι αυτά πεθαίνουν πριν τελειώσει η καταιγίδα.

Δεν έχουν λέξεις, δεν έχουν λόγια να μας πουν,
μόνο κοιτάνε με τα μάτια δακρυσμένα.
Και σαν οι βάρβαροι απάνθρωπα χτυπούν,
είναι η καρδιά τους βουτηγμένη μες στο αίμα!

Μη με κοιτάτε... νιώθω αβάσταχτη ντροπή,
που η μοίρα μ' έχει ορίσει στους ανθρώπους.
Και τί πειράζει; ζώα είναι είχαν πει...
δεν είναι άνθρωποι, δεν έχουν το ''μυαλό'' τους.

Μη με κοιτάτε... νιώθω υπέρμετρη οργή,
και η ματιά μου, πόνων τα μάτια αντικρίζει.
Θολή εικόνα που όλο γυρνάει στη ψυχή
και η καρδιά μου στάχτες αγάπης πλημμυρίζει!!

Δεν είναι άνθρωποι, δεν είναι άνθρωποι αυτοί,
είναι θεριά και πέτρα σπάει η καρδιά τους.
Νύχτες αφέγγαρες που τρέμει το κορμί,
με διαπερνάει σαν μαχαίρι η ματιά τους.

Δεν είναι άνθρωποι, δεν είναι άνθρωποι αυτοί,
είναι αγρίμια που έχουν μάθει να μισούνε...
αθώα ζώα να χτυπάνε με ορμή,
μιλάνε τα μάτια τους, μ' αυτοί δεν τα ακούνε!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-04-2015