Τα πόμολα

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την ίδια χρονική στιγμή
που ο ποιητής αναρωτιέται:

"-Άραγε είναι η μοναξιά, πού 'χει τα πόμολα εφεύρει
ή μήπως είναι αυτά που μοναξιά μας έχουν φέρει ;.."

εντός του,
μέσα σε άγνωστα νερά του νου,
μία μελαχρινή παλληκαρού γοργόνα,
ψάχνει στους κοραλλιογενείς υφάλους του κρανίου του,
νά βρει την χαμένη μπουρού..

Την μπουρού,
που ίσως μια παρόμοια,
να κράταγε κι ο κάπταν Ζαχαριάς,
στο Γαλαξίδι...

Την μπουρού εκείνη,
που σιμά στο αυτί σαν θα τη φέρεις,
ακούς τον Νοτιά να ψιθυρίζει,
τραγούδια που ξεσήκωσε από παρθένες αμμουδιές
και χάχανα φοιτητικά δίπλα σε αλμυρίκια
τριγύρω από μικρές φωτιές,
σε νύχτες φεγγαρόγιομες..

Αμμουδιές, που στολιστήκανε σε χρόνους πρόσφατους,
από μια μαύρη λαίλαπα λευκής πλαστικουριάς,
με στοιχημένες ομπρελίτσες
και υποπροϊόντα πετρελαίου,
μορφοποιημένα σε ξαπλώστρες,
εποπτευόμενες
απ' το άγρυπνο βλέμμα της ταμειακής μηχανής..

Την γοργόνα ο ποιητής,
ουδέποτε τη γνώρισε εκ του σύνεγγυς..
Μόνον εξ επαφής τεκμαίρει
την ύπαρξη αυτής εντός του..
Και τούτο,
ένεκα που το ουραίο της πτερύγιο,
άπτεται ενίοτε, των τοιχωμάτων του κρανίου..

Υποθέτει,
πως απ' τη μέση και πάνω,
θα θυμίζει λίγο στη θωριά,
εκείνη την Ελευθερίτσα, του Ντε Λα Κρουά..

Υποθέτει..
Αυθαίρετα ίσως...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-04-2015