Λογοτεχνικεσ Παρουσιασεισ

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Λογοτεχνικεσ Παρουσιασεισ</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Λογοτεχνικεσ Παρουσιασεισ</b><p>Δημιουργός: ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ, <i>ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p><br />
<br />
<br />
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ<br />
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ, ΣΤΡΑΤΗ ΠΑΡΕΛΗ<br />
<br />
<br />
                                                   Στρατής Παρέλης.<br />
<br />
Σήμερα η σελίδα μας φιλοξενεί τον Λογοτέχνη  Στρατή Παρέλη. Έναν δημιουργό με αστείρευτο ταλέντο και  πλούσιο συγγραφικό έργο.Σήμερα,φιλοξενούμε έναν ποιητήόπως χαρακτηριστικά γράφει ο Κωνσταντίνος Μπούρας.<br />
*<br />
Δεν μπορούσα να φανταστώ έναν ποιητή που εκδίδει μόνος του 2, 3 ή και 4 βιβλία το χρόνο! Μέχρι που διαπίστωσα ότι υπάρχει. Ο κύριος Στρατής Παρέλης είναι ένα φαινόμενο. Γράφει όπως αναπνέει κι αναπνέει όπως γράφει. *Κωνσταντίνος Μπούρας.(Στρατής Παρέλης,Ανατολικά των Αιγαίων Υδάτων,Αθήνα 2008,σ.110.<br />
Ο Στρατής Παρέλης έχει εκδώσει ως τώρα, 51 ποιητικές συλλογές. Και μόνο   οι τίτλοι των ποιητικών του συλλογών σε παρακινούν να τις διαβάσεις.<br />
<br />
  <br />
                                        <br />
<br />
Η πρώτη μου επαφή με τον ποιητή Στρατή Παρέλη-δίχως να τον γνωρίζω προσωπικά- ήταν το 2010.Ήταν η χρονιά, που μπήκα, στον χώρο της διαδικτυακής επικοινωνίας.       <br />
Διαβάζοντας τα ποιήματα του ανοίχτηκε  μπροστά  μου, ένας βαθύς συναισθηματικός κόσμος. το πρώτο συναίσθημα που ένιωσα ήταν μια γλυκιά ηρεμία. Μετά από πέντε χρόνια-Θα μπορούσα να πω, ότι  ήρθε το ''πλήρωμα του χρόνου'' γνώρισα τον ποιητή και ήρθα σε πιο ουσιαστική ''γνωριμία''και επαφή με την ποίησή του.'Το κύριο χαρακτηριστικό του Στρατή Παρέλη είναι η ειλικρίνεια και η αμεσότητα του λόγου.Αυτή την ειλικρίνεια τη συναντάμε και στον ποιητικό του λόγου.Ο Σ.Παρέλης είναι ένας αληθινός άνθρωπος και δημιουργός.<br />
<br />
                                                     ***<br />
‘’Γεφυρώνεις μέσα σου’’..<br />
Μια προφορική ένταση ανάμεσα στον λόγο που είναι και στον λόγο που γίνεται:<br />
Σαν το λουλούδι δηλαδή-<br />
Που αρχίζει την σοφία του να την διαμοιράζει<br />
Όπως το σκούντηξε πολύχρωμο ο αέρας-<br />
(από την ποιητική συλλογή: Της Σημασίας του τίποτα..)<br />
<br />
Γνωρίζουμε  ότι για να γραφεί ένα ποίημα το πρώτο υλικό είναι οι λέξεις. Η λέξη κινεί τα συναισθήματα, προκαλεί την συγκίνηση και γοητεύει. Διαβάζοντας τα  ποιήματα του Σ. Παρέλη ,δεν μπορώ παρά να σταθώ εκστασιασμένη απέναντί τους. Στον ποιητικό λόγο του βλέπουμε τη πειθαρχία στο μέτρο, στη μορφή, στη ρήμα και  τη ρομαντική διάθεση. Αυτός ο ρομαντισμός μπορώ να πω σφραγίζει  την γραφή του.<br />
Ο σεβασμός και η αγάπη του ποιητή για την γλώσσα μας, -την ελληνική μας γλώσσα -αυτόν τον ανεκτίμητο θησαυρό, που μαγεύει με τη γλωσσοπλαστική της δύναμη και τη ηχητική της ,την συναντάμε σε κάθε στίχο. Και όπως όλοι οι άνθρωποι των γραμμάτων έχουν ευθύνη να κρατήσουν ζωντανή την ελληνική γλώσσα, έτσι και ο Στρατής Παρέλης, την κρατά ανόθευτη στον ποιητικό του λόγο. Ένα λόγο, που πλέον έχει την δική του  ποιητική ταυτότητα.<br />
<br />
Να σκέφτεσαι μόνο- Σαν μουσική σαν νότα σαν άνεμος<br />
Που παρέχεται και όμως το παρόν του<br />
Είναι ανεξίτηλο μέσα σου άγγιγμα-<br />
Να είσαι ο μέλλοντας λόγος<br />
Του μεστού ακριβού ειπωμένου φωτός<br />
Το ακόμη Ανείπωτο..<br />
<br />
Σε  μια πρόσφατη  ''συνέντευξη' 'γνωριμίας   τον είχα ρωτήσει ποιες λέξεις χρησιμοποιεί περισσότερο <br />
Την λέξη "νύχτα" και "αέρας" νομίζω χρησιμοποιώ πολλές φορές. Η μεν πρώτη γιατί είναι ο κήπος μου όπου απομονώνομαι και έχω την ευκαιρία να μυρίσω τα άνθη της μοναξιάς μου και να συγκεντρωθώ απρόσκοπτα σ' αυτό που ο νους και η καρδιά μου αγαπάει και θέλει- και η δεύτερη, γιατί νιώθω ότι το περιβάλλον που αγαπώ είναι αυτό της υπαίθρου, όπου ένα αεράκι πάντα κάνει τα τσαλίμια του και λειτουργεί ιαματικά πάνω στα πράγματα και έξω απ' τα πράγματα. <br />
<br />
Αυτό νιώθει ο αναγνώστης διαβάζοντας τα ποιήματα του. Οι στίχοι του, σαν βάλσαμο στη ψυχή μας, διώχνουν  τα νέφη, το σκοτάδι. Σαν δροσερό αεράκι μας  ''ξεπλένουν'' και φεύγουμε  σε όνειρο. <br />
<br />
Ο ποιητικός λόγος του, σε συνεπαίρνει σ' ένα μαγευτικό ταξίδι συναισθημάτων, λυρισμού, ευωχίας  λέξεων, και μουσικής. Την αισθητική  στην τέχνη του λόγου ,στηνέκφραση του ποιητικού λόγου, την βλέπουμε σε κάθε  στίχο του. Δίνοντας μια ποίηση.<br />
Και τι είναι η ποίηση.<br />
Θα δανειστώ τα λόγια του μεγάλου και αγαπημένου μου ποιητή, Κωστή Παλαμά, που τόσο απλά είχε πει:  <br />
Και συνεχίζει :<br />
Όμως, όλα αυτά που αγαπά, τα μοιράζεται, μαζί μας και '’πηγαίνουμε’’ μαζί με τον ποιητή, εκεί ,που δεν ταξιδέψαμε ποτέ.  Εκεί, που δεν υπάρχουν σύνορα..<br />
 Σ.Π.<br />
<br />
 μας λέει στα: ''Σώματα ανθισμένων ιδεών''<br />
Και αυτή η φωνή, η Ποιητική φωνή, του Σ. Παρέλη, έχει δώσει το στίγμα της στην νεοελληνική γραμματεία.<br />
<br />
Ρούλα Τριανταφύλλου:<br />
Κύριε Παρέλη  πρώτα να σας καλωσορίσω και σας ευχαριστήσω για τη τιμή που μας κάνετε να σας φιλοξενήσουμε στις Λογοτεχνικές Παρουσιάσεις.<br />
Θα ξεκινήσω με  μία ερώτηση που κάνω πάντα. Πότε αρχίσατε να γράφετε και από ποιόν έλληνα ποιητή έχετε επηρεαστεί;<br />
<br />
Στρατής Παρέλης:<br />
Είναι πολύ μακρινό αυτό που έρχεται στο μυαλό μου, κάπου στα 14 μου περίπου, μαθητής Λυκείου, είχα έναν καταπληκτικό καθηγητή φιλόλογο που μου έδινε βιβλία να διαβάζω, του Παλαμά, του Καβάφη, του Σικελιανού και μετά, μια επίσκεψη, νομίζω το 1975 στην Λέσβο, στην γενέτειρα του πατέρα μου, όταν είδα και ένιωσα αυτό το πλησίασμα με την Φύση που με έκανε να νιώσω πώς θέλω όλο ετούτο που έβλεπαν τα μάτια μου, να το πω με λέξεις: τότε λειτούργησε πολύ δυνατά μέσα μου ο Σικελιανός και με μπόλιασε με μιαν αγάπη που δεν με εγκατέλειψε ποτέ.<br />
Άρχισα δειλά δειλά να γράφω και να θέλω να γίνω ποιητής.<br />
Δεν ξέρω  από πού προέκυψε αυτή η φιλοδοξία μιας και κανένας στο σόι μου δεν ήταν κοντά στα γράμματα, όλοι ήτανε φτωχοί άνθρωποι του μόχθου που είχαν έρθει από εποχές δύσκολες και από χρόνια και για την πατρίδα μας βασανιστικά..<br />
Τόσο πολύ με τυραννούσε αυτή η αγάπη που δεν κοιμόμουν πολύ τα βράδια και έμενα άγρυπνος να διαβάζω ποίηση, στο υπόγειο του σπιτιού μας όπου κοιμόμουν, στο Νέο Ηράκλειο, και να γράφω, να γράφω, να γράφω…<br />
Μπορεί ο Όμηρος, η Σαπφώ , ο Αλκαίος, και τα ιωνικά παράλια απ' όπου ήταν η καταγωγή της μητέρας μου να υπήρχαν μέσα μου, δυνητικά, και να με υπέβαλαν στο φωτεινό όνειρο της ποίησης.<br />
Σαν ένα καταγωγής καθήκον…<br />
<br />
<br />
 ''Σώματα ανθισμένων ιδεών''<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-04-2015</td><td valign=top></td></table><br />