με αμόνια και σφυριά

Δημιουργός: ψιτ-ψιτ, oυουρτττττ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λιμαρισμένα τα σακάκια που φορω
Και μια πληγή στο στομα μου από βρέφος
Μου εχουνε να κουβαλω
Μία σιωπή με το στανιό
Και μισθωμένος να γελώ
Μονάχα ζέχνοντας και πάντοτε έθνος

Έτοιμες τύψεις βρισκω κάθε μου πρωί
Και κάθε νυχτα στα σκαλιά ένα τραύμα
Φροντίζουνε παντα αυτοί
Οι φοβοι μου να ΄ν΄ νηστικοί
Κι ολο να φταίει μια ζωη
Παντα αυτό το μούλικο μου κάρμα

Όταν διψώ να πινω παντα πυρετούς
Και ν΄ αγαπω της βάρδιας μου την ωρα
Να ΄ναι οι καημοί μου απ αυτους
Που τους βαφτίζουν βαρετούς
Και το πρωι σαν τους ακους
Μοιάζουνε με απορριμματοφόρα

Περνάει η μερα με αμόνια και σφυριά
Κρατώντας του κινήματος σημαίες σας
Μα ειν΄η ζωη μου σε κλουβιά
Τα ‘’θελω’’ μου στη λασπουριά
Και χρονια μεσα στη σκουριά
Κατάντησαν βρώμικες πια κι ιδέες σας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-05-2015