Τέρμα

Δημιουργός: gthepoetc, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ' αφλογιστία ζει το αύριο του πάθους,
και σε λαγούμια, μας ξερνούν οι ενοχές.
Σαν το μαγνήτη πίστη τράβηξες του λάθους,
και αναβίωσες θυμών συμμετοχές.

Χωρίς διάβαση περνούσα το κορμί σου,
μα εσύ φανάρια μου εμφάνιζες συχνά.
Ήμουν μια λάμψη, ζωγραφιά μες' στο φιλί σου,
ήσουν τα μάτια υποσχέσεων αχνά.

Όμως στους καύσωνες με έλουσες με φλόγες,
κυοφορούσες πάγους μες στην χειμωνιά.
Είχες καρδιά καλοντυμένη σε πιρόγες,
ενώ εγώ, ιστιοφόρου είχα πανιά.

Έτσι ιδρώνανε οι ανάγκες μας στον χρόνο.
σχισμένα ιμάτια οι σκέψεις του γιατί.
Έδωσα τέρμα σ' όλα αυτά δεν μετανιώνω,
που σ' εγκατέλειψα παγίδα ερωτική.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-04-2006