Επίκληση στον Κάλβο

Δημιουργός: ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟΝ ΚΑΛΒΟ

Αντί, Μούσας,εσένα καλώ,
Ζακυνθίων υπέρλαμπρο
άστρο.
Βάλε χέρι, αν θέλεις, κι εγώ,
Παρνασσού,να αλώσω,
το κάστρο.

Kάνε κάτι, αν θέλεις, κι εσύ,
με τον οίστρο, που
άλλοτε είχες,
γιατ' οσάκις τις Μούσες καλώ,
τ' αποτέλεσμα, φεύ,
είναι τρίχες.

Γιατί δάφνες, σ' Ουγκώ και Ρεμπό,
και σε άλλους, που
πρότυπα είχα,
και την άδεια εμού κεφαλή,
να την στέφει, απλώς,
άσπρη τρίχα;

Μέλαν νέφος, τα μάλα βαρύ,
μελανή καθιστά ,
τη καρδιά μου,
μελετώνται, οι πάντες, παντού,
κι "αμελέτητα" είν',
τα δικά μου.
.....................
-Αδοξέ μου,εσύ ποιητή,
τ'αγαθά, ως γνωστόν,
κόποις κτώνται.
Ακαρτέρει, και θα 'ρθει καιρός,
τ' "αμελέτητα",...
να μελετώνται!.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2015