Αϊντε ρε μάννα (αφιερωμένο)

Δημιουργός: ΛΕΩΝ54, Ηλίας Καλιώρας

Βαρύ ζεϊμπέκικο αφιερωμένο σε όλες τις μαννούλες του κόσμου. https://www.youtube.com/watch?v=a5oB1EZWs_M

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΪΝΤΕ ΡΕ ΜΑΝΝΑ

Άϊντε ρε μάννα πως μπορείς
να σου καρφώνουν στην καρδιά
σφήνες τα ίδια σου παιδιά
και πάντα να τα συγχωρείς.
Άϊντε ρε μάννα πως μπορείς.

Εσύ ρε μάννα γέννησες γιατρούς και δικηγόρους,
πολιτικούς, Επίσκοπους και όλους τους εμπόρους,
εσύ τον ίδιο το Χριστό μας έφερες στον κόσμο
και μοσχοβόλησε η Γη φασκόμηλο και δυόσμο.
Εσύ ‘σουν που ξενύχταγες πάνω απ’ το προσκεφάλι
με γιατροσόφια έδιωχνες και πυρετό και ζάλη,
τη μέρα μας μαγείρευες κι ας είχες μαύρο χάλι,
άϊντε ρε μάννα να κι εμείς, πίκρες με το τσουβάλι.

Άϊντε ρε μάννα πως μπορείς
πες μας τον τρόπο να χαρείς
σου φεύγουμε νωρίς νωρίς
κι όλο γυρεύεις να μας δεις.
Αϊντε ρε μάννα πως μπορείς.


Αχ ρε μαννούλα μου, σου ΖΗΤΑΩ γονατιστός ΣΥΓΝΩΝΗ για τον χρόνο που σου στέρησα.

Πόσες φορές δε μου είπες ''Έλα γιόκα μου να πιούμε ένα καφεδάκι, να τα πούμε κιόλας οι δυο μας''...... Τις περισσότερες φορές ήρθα, μα κι αρκετές σου είπα ''Ρε μάννα έχω δουλειές και δεν ευκαιρώ''.

Κι εσύ, παρ' όλο που σούλεγα πως δε θα ρθω, πάντα περίμενες στο μπαλκόνι και σαν έβλεπες κανένα άσπρο αυτοκίνητο, λαχταρούσε η ψυχούλα σου κι έλεγες '' Να ο γιόκας μου''....μα έμενες με τη λαχτάρα. Ο ''γιόκας'' σου ήταν στις ''δουλειές του'', λες και υπήρχε πιο σημαντική δουλειά απ' το να πιει ένα καφεδάκι μαζί σου και να πάρει χίλιες ευχές, όπως συνήθιζες να δίνεις μαννούλα μου γλυκειά.

Τώρα που σ' έχασα για πάντα, όλα περνούν απ' το μυαλό μου, μα εσύ δε ζεις πλέον. Ταξίδεψες μακρυά μας με τόση αξιοπρέπεια.... Σαν πουλάκι πέταξες αθόρυβα ''μη κι ενοχλήσεις τα παιδιά σου στο τόσο''. Δεν ήθελες να μας δώσεις ποτέ κανένα βάρος και τα πήρες όλα μαζί σου, με το μικρό σου μαύρο μπαστουνάκι τα έσυρες στον τάφο σου, μαννούλα μου. Πόση δύναμη είχαν τελικά τα ποδαράκια σου κι ας λύγιζαν από τους πόνους κι ας ούρλιαζες σε κάθε βήμα. ''Πονούν αγόρι μου τα γονατάκια μου, τρίβονται'' κι εγώ, κρατώντας σε γερά απ' το μπράτσο, σού λεγα ''Κουράγιο ρε μάννα μου, άλλο ένα βηματάκι και φτάσαμε'' και τόκαμνες αυτό το βηματάκι, με χίλιους μορφασμούς πόνου. Πως μπόρεσες τώρα μαννούλα μου να φύγεις από κοντά μας ''τρέχοντας''; Που πήγαν οι πόνοι σου; Που βρήκες τέτοια δύναμη ''μεγαλοδύναμη ΑΡΧΟΝΤΙΣΑ'';

Θα σε κλαίω όσο ζω ρε μάννα

Ο γιόκας σου Ηλίας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-05-2015