Αποχωρηση

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Αποχωρηση</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Αποχωρηση</b><p>Δημιουργός: kostas maris, <i>Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)</i><p><i> Αν δεν αντέχεις να παλέψεις με το φθόνο  δεν στο επιβάλλει αχ άνθρωπε μου αυτό κανείς ....</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>ΑΠΟΧΩΡΗΣΗ <br />
<br />
Αν δεν αντέχεις να παλέψεις με το φθόνο <br />
δεν στο επιβάλλει αχ άνθρωπε μου αυτό κανείς <br />
κάνε ένα βήμα παραπίσω, ζήτα χρόνο <br />
απ’ τους ανθρώπους πριν να τους εμπιστευτείς <br />
<br />
Γκρεμίζει η σκάρτη κοινωνία τον κάθε θρόνο <br />
σβήνει, αμαυρώνει αυθεντικά και τιμαλφή <br />
ανθεί το μίσος στους αιώνας των αιώνων <br />
και πάντα αθώος τελικά θα σταυρωθεί <br />
<br />
Αν δεν μπορείς να εισακουστείς, ν’ αλλάξεις ρώτα <br />
μην αναλώνεσαι όπου μοιάζεις φορτικός <br />
μίλα μονάχος ως εδώ, παρέκει σώπα <br />
λίγοι μπορούν να δούνε της ψυχής το φως <br />
<br />
Ο νους τ’ ανθρώπου, της αλήθειας καίει τους γόνους <br />
μικροψυχία, υπεροψία, χλευασμό <br />
η στόφα στέφει του συστήματος, βαρόνους<br />
καταπατώντας το φτωχό πολιτισμό     <br />
  <br />
Αν δεν μπορείς να αγνοείς, μην προσποιείσαι <br />
πως τάχα πέρασες στο ντούκου τη «μομφή» <br />
κλείσε την πόρτα, ως σ’ αξίζει φίλε ζήσε <br />
κι αν σου χτυπήσουν, τότε κάνε επιστροφή <br />
  <br />
Εμμέτρως ντύνεις απ’ τα μύχια της ψυχής σου <br />
μια γνώμη που είθισται να διίσταται σαφώς <br />
άραξε φίλε μου σου λέω στο νησί σου <br />
δεν σε σηκώνει αυτός ο χώρος, ο σκληρός <br />
<br />
<br />
<br />
Κάνε την αποχώρηση και ζήτα απλά συγνώμη <br />
απ’ όσους φίλε θα ‘θελαν εδώ να είσαι ακόμη <br />
κι από όσους σε πικράνανε που σ’ έμαθαν στην πράξη <br />
πως τέτοιος είναι ο ντουνιάς και δεν μπορεί ν’ αλλάξει <br />
<br />
<br />
<br />
*** Καλημέρα παιδιά, κατόπιν ωρίμου σκέψεως αποφάσισα να αποχωρήσω από τη συγγραφή και τους σχολιασμούς του stixoi.info, κάποιοι-ες θα χαρούν, κάποιοι θα μείνουν αδιάφοροι και κάποιοι ίσως στεναχωρηθούν, έχω μάθει να λέω τα πράματα με τ’ όνομα τους, εμμέτρως και μη κι έτσι δεν μπορώ να προσποιούμαι, ή θα πρέπει να κατ-αναλώνω φαιά ουσία «απολογούμενος» σε κάποιους-ες για κάτι ή να σιωπώ προσποιούμενος ότι «έλα μωρέ, δεν τρέχει τίποτα, και τι έγινε», μπήκα σ’ αυτή τη σελίδα με ενθουσιασμό, χαρά, αγάπη και συναδελφικότητα προς όλους, ζητώ ένα μεγάλο «ΣΥΓΝΩΜΗ» από όσους το αντιλήφθησαν αυτό για την απόφαση μου να αποχωρήσω, για όσους-ες δε έσπευσαν να με βομβαρδίσουν με κακοπροαίρετα σχόλια, απλά μου απέδειξαν   <br />
«πως τέτοιος είναι ο ντουνιάς και δεν μπορεί ν’ αλλάξει»<br />
<br />
Μια χαρά μπορώ να συνεχίσω να γράφω όπως άλλωστε πάντα πράττω κι ας μην τα ποστάρω εδώ, υπάρχει και το facebook για όσους έχουμε γίνει φίλοι εκεί, τα ε-μέιλ και τα τηλέφωνα με όσους έχουμε ανταλλάξει επικοινωνία, συνεπώς πιστεύω δεν θα χαθούμε , κατά διαστήματα θα επισκέπτομαι αφανώς τη σελίδα αυτή για κάποιους, με τους οποίους μιλάμε και δεν έχουμε αναπτύξει άλλον δίαυλο επικοινωνίας, αλλά μόνον σε μηνύματα, όχι δημοσίως, αν θεωρήσω ότι μπορώ να επανέλθω κάποια στιγμή, χωρίς να έχω πρόβλημα να κάνω ότι κάνουμε όλοι μας εδώ μέσα «γράφουμε στίχους και σχολιάζουμε αν θέλουμε τους στίχους των συναδέλφων» , τότε ΜΟΝΟΝ θα το κάνω ΝΑ ΣΤΕ ΚΑΛΑ ΟΛΟΙ, <br />
ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ η παρέα σας ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ …  <br />
   <br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-05-2015</td><td valign=top></td></table><br />