Υπουλες Νυχτες

Δημιουργός: ο ποιητης της συμφορας, Δέσποινα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στους δρομους της χαμενης αθωοτητας
σβηνουν τα φωτα και η πολη ερημωνει
ο ηλιος βγαινει της σκληρης πραγματικοτητας
ενας ηλιος που σε καιει και σε σκοτωνει

τα παιδια δεν ζωγραφιζουν πια στους τοιχους
ειναι αδικημα το χρωμα επιβαλλεται ποινη
εκλεψε η καθημερινοτητα του ερωτα τους ηχους
και η αγαπη μου για σενα εμεινε χωρις φωνη.....

υπουλες νυχτες στο μυαλο στηνουν παγιδα
οι μνημες παιζουν ξενοιαστες στην παιδικη χαρα
σαν τοτε που μοιραζομασταν θυμαμαι τα παιχνιδια
και γεμιζε χαμογελα ολη η γειτονια...

υπουλες νυχτες βαφουν ροζ τα ονειρα μου
τα συννεφα δεν φερνουν την βροχη
οπως τοτε που ησουν με στην αγκαλια μου
που το εγω κι εσυ το ονομαζαν μαζι.

Ακου τη σιωπη,τα πουλια δεν τραγουδανε
περιπλανιουνται μονα σ'εναν αδειο ουρανο
μες του κοσμου τη βουη φτεροκοπανε
αναζητωντας ενα αστρο φωτεινο...

ακου και το τραγουδι μας,ειναι κι αυτο θλιμμενο
περιμενει απ'τα χειλη σου μια χαρουμενη νοτα
οπως κι εγω,σαν κερι,στο σκοταδι,αναμμενο
μηπως φανεις να σ'αγκαλιασω οπως πρωτα......

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2015