η κορνιζα

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

αορατοι τοιχοι
στην καθημερινοτητα
στην κινηση
αισθητοι
στην υποψια
μεχρι το σωμα
σιγησει
στο ματαιο
αδιαφορο
χαλαρο κατα γης
και η ψυχη
στο θορυβο
απερισπαστη
απο το χαος
τραγουδησει
καιγοντας
τα σχεδια
..
στο ιδιο σημειο ειμασταν
και τωρα μπορουμε
να δουμε και να αγγιξουμε
ο ενας τον αλλον
..
το μονο που θυμαμαι
ηταν πως επρεπε να αδιασω
την κυστη μου
η τουαλετα ηταν βρωμικη
και στο μαρμαρινο στομιο
καλοσχηματισμενα σκατα ολογυρα
σωματα, ουτε νωπα, ουτε στεγνα -σχηματος "S"
ανακουφιστηκα με την δικη μου λεκανη στον αερα
και την φευγαλεα αισθηση ενος σκατου
στο δερμα μου πριν την απομακρυνση σε αποσταση αναπνοης
μια απλωμενη παντου ηρεμια, ηρεμη κι εγω.
δεν υπηρχαν τοιχοι -θεατοι τουλαχιστο
ενας ουρανος μονο, μια καθαρη λιακαδα
διχως αλλη ζωη ορατη -με μια αισθηση ξεχωρη βεβαιη-
διχως δεντρα και χτισματα
με το μπλε ψηλα και το πρασινο χαμηλα
κυριαρχα
μυγα δεν υπηρχε καμια πουθενα
και αρωμα κανενα
καμια αισθηση δυσαρεστη
καμια αποστροφη
..
ειμαστε σε ενα πλαισιο απο πλαισια
ξεχωρο καθεις
με την αισθηση αντιθετη
κι οταν το βλεπουμε..
αφηνομαστε -σαν τις μελισσες-
απο τις αντισΤασεις
να βγουμε να βρεθουμε
ή οχι
..
το παρελθον
μονο το γελιο μπορει να δωσει
βεβαιο
το δακρυ ειναι του παροντος
κι ας ειναι απο το χαμογελιο
το αποσταγμα, του παρελθοντος
αS
..
αν ολα γραμενα
και δεν οριζουμε, τιποτα
οπως η καρδια
μα μουσικη της η ψυχη
διαυγεια φωτιας
μεσα απο τις σταχτες
ζωη
..
να της αφεθουμε
και να παιξουμε
βρωμικοι
καθαρα
..
αν ολα αλληλενδετα
και εμεις εξαρτωμενοι
ο ενας απο τον αλλον
η μη παρουσια μη καλης θελησης
-εδαφος, σχεδιασης του χαους-
που μας κανει αορατους στο μεταξυ
του ιδιου χωρου -χρονου
..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-05-2015