Η Αγριοβρώμη

Δημιουργός: Κυριάκος Τζελεπίδης ( αρμενιστής)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μεσ' σε θύελλες βοριάδες μέσα σ' άνεμους χιονιάδες
σαν το άγριο σποράκι ένα τόπο γύρευα για να σταθώ
Σα το στάχυ ξεχασμένος ορφανός ταξιδεμένος
απ αέρηδες δαρμένος γύρευα άγκυρα να ρίξω να πιαστώ

Του αγέρα κλωτσοσκούφι λίγο χώμα για αποκούμπι
με δροσιά σ ένα χωράφι να ριζώσω κι εγώ κάπου να σωθώ
και μια νύχτα με φεγγγάρι , μ έναν άνεμο βαρδάρη
μεσ στο κήπο σου έλαχε να πεταχτώ

Κόπασε η οργή του αέρα κι ήρθε μια όμορφη μέρα
μ έναν ήλιο ζωοδότη λαμπερό
βρήκα κήπο βρήκα χώμα σ ένα λουλουδένιο στρώμα
κουρασμένος ξάπλωσα να κοιμηθώ

Ηρθε η Ανοιξη η μοιραία κι ήταν όλα γύρω ωραία
κι εγώ ρίζωνα και έβγαζα βλαστό
Είχε γύρω μου λουλούδια κι εσύ ερχόσουν με τραγούδια
πόσο όμορφη ήσουν Θέ μου που δεν χόρταινα ποτέ να σε κοιτώ

Είπα θεέ μου εδώ θα μείνω , απ τα χέρια της θα πίνω
κάθε μέρα το καθάριο της νερό
θά ρχεται θα με φροντίζει μη διψάω να με ποτίζει
και μαζί και γω θα σιγοτραγουδώ

Ημουνα ερωτευμένος , ένοιωθα σα μεγεμένος
κι ήθελα να μεγαλώσω να φανώ
νά ρθει να μου τραγουδήσει και γλυκά να μου μιλήσει
το πιο όμορφο λουλούδι θα είμ΄ εγώ

Δε μεγάλωσα ακόμη κι έβγαλα στάχυα στη κώμη
να με δει να θαμπωθεί στο πρωινό
ξέχασα πως ήμουν βρώμη και δεν ήμουν μια ανεμώνη
ήμουν άγριο χορτάρι απ το βουνό

Ένα πρωινό του Μάη σαν με βλέπει με κοιτάει
μ ένα βλέμμα αγριεμένο παγερό
Με το όμορφό της χέρι μ ένα κοφτερό μαχαίρι
μου είπ' εσύ δεν έχεις θέση πιά εδώ ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-05-2015