Στο Μίκη για τα 90 του χρόνια

Δημιουργός: john_karaha, ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΝΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στο Μίκη για τα 90 του χρόνια

Το μέτωπό σου στιλβωμένο από πανάρχαιους μύθους,
τα τσουλούφια των μαλλιών σου ολόχρυσα στάχυα,
το πνεύμα σου βασανιστήριο στο ψήφισμα ΟΓ΄
διότι δεν συνεμορφώθη .
Άρθρον 2
Άρθρον 3
Άρθρον 10
Άρθρον 17
Το αποτύπωμά σου απομεινάρι στο λιμενοβραχίονα της Μακρονήσου.
Η ψυχή σου , εφαρμόζει τόσο καλά στο λαό σου,
όσο το μαχαίρι στην παλάμη του βασανιστή σου.
Εσύ, ο μουσικός που δεν σωπαίνει, μας ανοίγεις νέους δρόμους,
με άσφαλτο βγαλμένη από τα ορυχεία του συνειδητοποιημένου πλούτου σου,
με επίγνωση ότι αφήνεις στα συρτάρια της Ιστορίας
τις λέξεις Εξορία, Φάλαγγα, Φυλακή, Βασανιστήρια, Πολιτικός Κρατούμενος.
Δεν λύγισες στα κρατητήρια της εξορίας, σπάζοντας πέτρες
κουβαλώντας βράχο διπλό.
Με αυτή την περηφάνεια πορεύτηκες
και την αξιοπρέπεια του σεμνού μαθητευόμενου.
Έγραφες μουσική περπατώντας ξυπόλυτος
στα στενά τετράγωνα μπαλκόνια των φυλακών,
φτιάχνοντας τον καφέ σου στην καπνισμένη γκαζιέρα που μύριζε πετρέλαιο.
Το όνομα Μίκης Θεοδωράκης έχει μείνει βαθιά χαραγμένο στους τοιχους
και στα τμήματα των μεταγωγών,
υποταγή ή εξόντωση.
Πρόχειρο χειρουργείο , απομόνωση
Πρώτη ακτίνα
Δευτερη ακτίνα
Τρίτη ακτίνα
Λάστιχο στη μύτη, πιο ήπιο βασανιστήριο.
Φυματίωση, αδενοπάθεια.
Μέσα απ΄τη σκουριά αναδύθηκε η μουσική σου,
ο κόσμος σου είναι η γέφυρα των ανθρώπινων δικαιωμάτων,
εσύ ο μαχητής του Δεκέμβρη,
άφησες τον ίσκιο σου ζωγραφισμένο στις προσόψεις των κτιρίων
και άνοιξες το βήμα σου σε μεγάλα κατακόκκινα επίπεδα
ακουμπώντας τις ιδέες σου
στο ευανάγνωστο κάτοπτρο της Αθανασίας'
Κράτησες απο το χέρι τους δεκαπεντασύλλαβους όπως το εγγόνι
να του λούσεις τα μαλλάκια του,
ροκάνισες μία μία τις τοπικές διαλέκτους της Ζάτουνας και της Αρκαδίας.
Προετοίμαζες για μας στ΄αλώνι που έχει καθημερινές και σκόλες
με όλες τις αισθήσεις άγρυπνες
το παράγγελμα του Ρίτσου, του Ελύτη, του Σεφέρη.






Στάθηκες εμπρός τους , έκανες του στίχους του νερό,
να πίνουν τα καναρίνια,
φροντίζοντας οι κανάτες να διατηρούν το σχήμα τους
Το σχήμα τους διατηρούν και οι ξεχασμένες πόρτες των φυλακών
φτιαγμένες από μέτρα με τεράστιες υποδιαιρέσεις,
για να χωρέσουν η υπομονή και η επιθυμία σου.
Κρατάς με τις παλάμες σου τα πλήχτρα απο ξεκούρδιστα πιάνα,
με την τρυφερότητα που θα έδειχνες σε μια καμπάνα δίχως γλώσσα.
Πάντα ήσουν ο μουσικός των ρόδων και των άφθαρτων δακρύων,
σπάζοντας τις πύλες τις βουβές βγαίνεις τραγουδώντας
τη στοργή του ήλιου και του ύψιλον.
Η επιδρομή σου ξεχαρβαλώνει το σπερμα της ακατέργαστης μνήμης
ενός άγνωστου χρόνου.
Ω! ναι, χίλια φεγγάρια γνωρίζουν πού δένεται το υπομονετικό σου χαμόγελο,
Σαν μεγάλο καράβι στης προβλήτας τον κάβο
που λευκό ή γλαυκό ρεμβάζει το σχηματισμό των άστρων,
και είναι χρεία να το κρατήσουμε.
Αλάτι, μύρο, μελισσοκέρι πιστοποιουν την απεραντοσύνη σου,
τι ωραιότερο από την ώρα που το πολύτιμο μέταλλο του νου σου λάμπει,
ως ένδυμα ύλης ποτισμένο με κόκκους Ειρήνης
από Κυριακές και χρώματα.
Από το ανοιχτό σου παράθυρο στο λόφο του Φιλοπάππου ακούγονται άρπες,
γεννούν μικρούς ουρανούς κι ένα κλαράκι λεμονιάς σου λέει: Καλημέρα Μίκη!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2015