συνήθισα να κλονίζομαι

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

συνήθισα να κλονίζομαι
τις ώρες που τραβιέμαι απο την κόλαση
γιατί δεν βρίσκω στη γή μιά όαση
με χρηστό σεβάσμιο προσωπείο
ένα τρυφερό κι απάτητο τοπίο
στο φώς του να εξαφανίζομαι

μέχρι πότε με φόβο και θυμό
θ'ακούω το σφύριγμα της σιγαλιάς
θα τρέμω στο πριόνισμα της ερημιάς
σύγκορμος απο το βουητό

ξάστερα δεν διακρίνω
το ανάλαφρο βάρος τ' ουρανού
ίσκιοι απλώνονται στις χαράδρες του μυαλού
κι ας έχω τα παράθυρα όλα ανοιχτά
το βλέμα καρφωμένο πέρα μακρυά
ίσως το μεγαλύνω

στο δρόμο της ζωής τη ζωή μου ανεβάζω
με πράξη δύσκολη κι εύκολη πίστη διαλέγω
συγκατανεύω τα παλιά ονείρατά μoυ φλέγω
κι αμέριμνος ξαναδοκιμάζω

μοίαζω να χτίζομαι απ'τηναρχή
χαράματα χειμώνα καλοκαίρι
τις ώρες που σου σφίγγω το χέρι
τότε υπάρχω πράος κι ευοίωνος
και περιμένω καλόκαρδος κι επίμονος
το γυμνό σώμα της αγάπης,ένα φιλί σου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-06-2015