~* Είναι μακρύς ο ουρανός *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Την ημέρα που δεν φαίνονται τ' αστέρια κι όμως ξέρω πως υπάρχουν φωτεινά, νιώθω πως με βλέπεις μ' ένα βλέμμα, με ποιητικές ατάκες και μ' ερωτηματικά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]


*~* Είναι μακρύς ο ουρανός *~*
Σε κόσμους άγνωστους οι σκέψεις μου ταξιδεύουν
κι ανοίγουν τα ποιητικά μου φτερά
διακρίνω δημιουργίες στα ύψη που δίνουν κι οδεύουν
πολλά περισσότερα απ' αυτά που έχουν νιώσει στη καρδιά.

Καταθέτουν τη μονάκριβη ψυχή τους
τις γνώσεις τους στου κόσμου τη φωτιά
κι ας παίρνουν δώρα ποίησης στην αυλή τους
έτσι ανταλλάσσονται τα ευφυές ανθρώπινα μυαλά.

Παίρνω κι εγώ από τη ποίηση αέρινες στιγμές
νιώθω τον κόρφο σου, της γης την παρουσία
κι ενώ με τρώνε του μυαλού μου οι μοναξιές
βλέπω τη φλόγα σου, στη δική μου τη πορεία.

Και περπατώ να σε γευθώ μες τη φωτιά
μες στο χαμόγελο, το δάκρυ να σκουπίσω
κάθε λεπτό, με ξεριζώνει η απονιά
κάθε στιγμή, στο πόνο να κρατήσω
είναι μακρύς ο ουρανός κι είσαι κοντά
κι εγώ στην ουτοπία τρέχω μόνος
κι όσο βαδίζω με βήματα γοργά
αλαργεύεις κι είναι ατέλειωτος ο δρόμος.

Με πυρετό στις πυραμίδες ξαγρυπνώ
μια σκιά δίχως ελπίδες φέρνει τέλος
μου ταλανίζει την ημέρα να σε βρω
να εξιτάρω την καρδιά σου μ' ένα βέλος.

Την ημέρα που δεν φαίνονται τ' αστέρια
κι όμως ξέρω πως υπάρχουν φωτεινά
νιώθω πως μαχόμενο με βλέπεις στην αρένα
με ποιητικές ατάκες και μ' ερωτηματικά.
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-06-2015