Θηλιά

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...τέλειωνα τη ζωή, για να ανυψωθούμε / μόνο από καθρέφτη σε καθρέφτη...(Καίσαρ Βαλιέχο)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θηλιά



πήρα μιαν άκρη τ’ ουρανού
κι έφτιαξα ώρες με το νου
με τα στοιχειά ψιλή κουβέντα για ν’ ανοίγω
να ξαποσταίνουν οι σιωπές
νερό μη γίνουν στις πηγές
απ’ τη ντροπή να ξεπλυθώ έστω και λίγο


ξεκουρδισμένη προσευχή έχει χαράξει
κι έχει η κουρτίνα κατεβεί απ’ την πρώτη πράξη


ποιος τα φιλιά κορφολογεί
ρίχνει τον ήλιο καταγή
ποιος κομποδένει τη φωνή με τον αέρα
από τη ρίζα του βουνού
το χτυποκάρδι του ορφανού
ράγισε πάλι του θεού την έκτη μέρα


έχει το φως τόσα θεριά
θάλασσα στάζει και στεριά
την κάθε αρχή σα να ‘ναι τέλος τη λογιάζει
θα σε δαγκώνει σαν αυγή
και σαν τη μητρική στοργή
με νανουρίσματα αρχαία θα σε σφάζει


η παραζάλη στη στροφή παραφυλάει
των οριζόντων τις γραμμές χτυπά και σπάει


ποιος καρτερά μες στις σκιές
τ’ απαρηγόρητα του χτες
ποιος με τ’ αβάσταχτο κοιμάται και ξυπνάει
μακριά μισέψαν οι θεοί
κι είναι η θηλιά τους αδειανή
σ’ ένα καθρέφτη κι απ’ αντίκρυ σε κοιτάει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-06-2015