Λιωμένη Σαν Βροχή Και Σαν Χαλάζι

Δημιουργός: Νικόλας Φ. Κοκρής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια παλέτα απ’ το λατίνο εκείνο πιάνο
Πορσελάνη μ’ ένα σμάλτο μαγικό
Μία ντάμα αδερφέ μου να χορέψω για να γιάνω !
Έχω τυλιχτεί στην τρέλα κι έχω γίνει αγερικό

Όλοι οι φίλοι μες το κέντρο να φωνάζουν , άσπρο πάτο !
Χίλιες – δυο να σκάνε μπαμ και κάτω
Νότες όπως τα ψηλά ποτήρια
Γίνοντ’ όλα αδερφέ μου τα χατήρια
Απ’ τη μια στιγμή στην άλλη φεύγει όλη η ακεφιά
Καημοί εδώ κι εκεί γυαλιά – καρφιά

Έχει φωτιστεί η πίστα
Οι ρυθμοί σαν αστραπές να μη τελειώνουν
Σαν διαμάντια από πάγο που όλο λιώνουν
Πάνε κι έρχονται τα χέρια του πιανίστα

Μια γυναίκα που τραβά όλα τα φώτα σ’ εξετάζει
Την κοιτάνε ικετευτικά όλοι οι μάγκες
Τον καθένα τους πως κόβει και εκείνη στη στιγμή και δε διστάζει

Μαγεμένη αλατιέρα στο κομμάτι δυο μαράκες
Δίνουν ένα καυτό τέμπο μ’ ένα τρελαμένο ντέφι
’Κείνη η ντίβα επιτέλους στη χαρίζει
Επιτέλους και σου γνέφει

Τη χαζεύεις πως λικνίζει
Αδερφάκι γελαστά κορμί που καίει
Σαν μπουμπούκι στο άρωμά της σε εμπνέει
Σπαθί χυτό στον ουρανό σα κεραυνός
Το μυστικό τώρα δεν είναι κανενός
Σου μιλάει μοναχά με τις κινήσεις και σου λέει
Κριάρι στον τρελό χορό
Αγέρα πύρινο νερό
Στοιχείο σε εικονοστάσι

Στα δυο τον ήλιο σπάσαμε
Ψωμί να μας χορτάσει
Στα χείλη μας τον στάξαμε
Φωτιά πετροκεράσι

Όρκος η κάθε της ματιά
Έσβησε από την άβυσσο
Στο στήθος της το εφτάχρυσο
Την άσβηστη φωτιά

Στα χείλη το φεγγάρι για φιλί
Στου Παραδείσου το ψηλότερο σκαλί
Το κορίτσι άλλη μια φορά τα αστέρια σκοτεινιάζει
Δεν αντέχεις και τη θέλεις να την πιεις γουλιά-γουλιά
Και ξανά μες τη δική σου αγκαλιά
Λιωμένη σαν βροχή και σαν χαλάζι

Σαν μπουμπούκι στο άρωμά της σε εμπνέει
Σου μιλάει μοναχά με τις κινήσεις και σου λέει
Κριάρι στον τρελό χορό
Αγέρα πύρινο νερό
Στοιχείο σε εικονοστάσι

Στα δυο τον ήλιο σπάσαμε
Ψωμί να μας χορτάσει
Στα χείλη μας τον στάξαμε
Φωτιά πετροκεράσι

Στα δυο τον ήλιο σπάσαμε
Ψωμί να μας χορτάσει
Στα χείλη μας τον στάξαμε
Φωτιά πετροκεράσι

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-06-2015