δε βολεύομαι με τη σιωπή

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

δε βολεύομαι με τη σιωπή
μου ρούφηξε το αίμα
την τελευταία μου αρετή
την ανάσα και το βλέμα

φεύγω λοιπόν απο το σπίτι
με πουκάμισο πλυμένο
και με το βήμα ταπεινού οδίτη
στο βάθος και στο ύψος ανεβοκατεβαίνω

δεν σκοντάφτω μένω ορθός
και στα κάτω και στα πάνω
κάπως αδέξιος μες στο φαρδύ το φώς
μα το δόμο δεν τον χάνω

αποτελειώνω ένα χαμόγελο ημιτελές
και στον ήλιο το χέρι μου ακουμπάω
μεγάλο το φορτίο βγάζω άηχες κραυγές
και το κασκέτο μου φοράω

πλάσμα αθώο του θεού
ολόκληρο τον έρωτα γυρεύω
αγκαλιάζω μιά γυναίκα του σπιτιού
και το γλυκό φιλάκι της μαζεύω

σα να μπάινω πάλι
στον κόσμο πρώτη μου φορά
στης αγάπης μέσα την αγκάλη
ευωδιάζει ολόγυρα η καρδιά

κι η φωτιά που ήταν σβησμένη
εκείνη η αλλοτινή
τώρα ξαναζωντανεύει παραξενεμένη
που έιναι τόσο παράδοξη η ζωή

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-06-2015