Μπουλγκάρσκι , Μπουλγκάρσκι Δημιουργός: koskan Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Μια Τετάρτη όχι όπως όλες, αλλά από κείνες τις παλιές, του καλού καιρού.....τότε που δέναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα.... εκεί στα χίλια εννιακόσια ογδονταοκτώ, ογδονταεννιά περίπου.
Γκρίζα όμως αδελφέ, αυτή η Τετάρτη, μουντή, ανέκφραστη.
Πεντέξι έως εφτά σκύλοι, γυρνάνε περίπολο το μεσημέρι στη γειτονιά, μήπως και βρούνε τίποτα φαγώσιμο ή καμιά γάτα να της ορμήξουνε.
Σκυλίσια πράματα, όμορφα κι ωραία και όχι σαν εμάς τα ανθρωπάκια, που περιμένουμε να φύγει ο άλλος, για να ορμήξουμε.
Ήρθαν τώρα κάτι αλητόγατες, αλανιάρες και ζόρικες, πάνω στις σκεπές και πολύ γελάνε με τους σκύλαρχους, που δεν τις φτάνουν, να τις αρπάξουνε απο τα μούτρα.
Γαβ απο δώ , νιούρ απο πάνω, να κάτι χχχχςςςς που κάνουν τα γατιά όταν τσαμπουκαλεύονται και τριχοσηκώνονται, ξύπνησε ο Τζώνυ μας......
Βρισίδι πολύ, σαλονικιώτικο κίνγκ σάιζ και ορίτζιναλ να πούμε. Μη ρωτάς πως βρίζουμε εδώ , δεν περιγράφουμε τέτοια.
-πως βρίζετε εσείς, εις την ερωτικήν Θεσσαλονίκην, καλέ μου εσείς ? πώς ?
-ε να, ξεκινάμε απο καντήλια και φτάνουμε μέχρι Βαγδάτη.......αν ξέρεις που είναι, αυτό το λιμάνι....
-χού, χού, χού....αχ , καλέ και τι ωραία τα λέτε .... αχ, πολύ γούστο έχετε εσείς, οι Θεσσαλονικείς.
- ρε, λές να σαι κανένας απ αυτούς, που 'τυλίγουν τα ντολμαδάκια' και μου χώθηκες εδώ ?
σα να γέρνεις λίγο, μιά αριστερά μιά δεξιά.....κοίτα να μη φάς καμιά γροθιά, στα πλευρά.
Πήγαινε, κάτσε πιο κεί και να βλέπω τα χέρια σου.....άκου χού, χού, χού και αχ καλέ ....και αηδίες....
- μα γιατιιιιί....γιατιιιιί είσαι σκληρόκαρδο αγόρι ? και ρουφάει τα μάγουλα η Νεράιδα, προς τα μέσα.
-κοίτα, κάνει και μουτσουνιές η Παγώνα...... ρε, μη μου πιάνεις το δάχτυλο, ρε συ......ε..
Ξυπνητός ο Γιάννης λοιπόν , νευριασμένος με τα σκυλογατιά, απέξω πόλεμος, τέλειωσε ο καφές , τέρμα τα τσιγάρα, τέρμα και τα δίφραγκα τότε , ή πεντάευρα σήμερα ή μπικικίνια πάντα, ή όπως θέλεις πέστα.
Τώρα ? Τώρα δεν έχει άλλο τώρα. Τελείωσε και το τώρα και το πρίν και το ύστερα και το μετά.
Και αυτό το νιαουρογαβγούβ, δεν έλεγε να σταματήσει, το μη πω τι......
Έτσι και χειρότερα, προδιαγραφόταν η Τετάρτη μεσημέρι για τον Γιάννη, που το κανε Τζώνι, χωρίς να ενημερώσει κανένα μας και πολύ στεναχωρεθήκαμε...
Θα την άλλαζε όμως προς το καλύτερο, εκείνο το ντριιιιίνν , ντριιιιιίνν, το εκνευριστικό, το τηλεφωνήσιο.
Τότε δεν υπήρχαν και κινητά να διαλέγουμε ρίνγκ τόουνς και μουσικές, οπότε έκανες μόκο και τουμπεκί. Ή σήκωνες το ακουστικό ή έσπαζες το τέλεφον, απλά πράγματα. Και δεν είχε μεσοβέζικες αποφάσεις για να μπερδεύεσαι.
Καιρός χειμωνάτος, μήνας Δεκέμβρης - κομμουνιστικά- ή Δεκέμβριος στα ελληνικά, και όσοι παραξηγάτε πολιτικά, μη μου το λέτε, γιατί είμαι και στενάχωρος χαρακτήρας.
- γειά σου Τζώνι μου τι κάνεις ? Φωνή, με αμυδρά ανάμνηση ανδρισμού....
-έλα, ποιός. Φωνή δήθεν φανατικά αντρική, δήθεν μπάσα, αγουροξυπνημένη, βαριεστημένη.
-εγώ είμαι , καλέ εγώ, αχ δεν με κατάλαβε, παλιόπαιδο, συνεχίζει χαρούμενα η 'Νυφούλα'
-ποιά εσύ, μωρή ? όνομα δεν έχεις ? Φωνή δήθεν άγρια τώρα, ενοχλημένη με απορία, γύρω στα δώδεκα ντεσιμπέλ ένταση. Δείγμα ότι, ο Τζώνι το κατέχει το αντικείμενο, μπορεί και βιρτουόζος, αλλά πολλές, ταυτόχρονα οι 'νυφούλες' και μπερδεύεται, ο 'γαμπρός'.
-καλέ δεν με κατάλαβες ? αχχ, τι θα κάνω με σένα ρε μωρό ? Νάζι , δώδεκα, μπορεί και δεκατρία κιλά.
-ααα έλα ρε Μπετάκι....τι κάνεις ? καλά είσαι ....? ( Τι τόθελες το Μπετάκι ρε δηθενομαγκιά ?)
-ιιιιιίιιιαααααααα ( τσιρίδα διακόσια ντεσιμπέλ και διαμαρτυρία του ΟΤΕ , παρακαλώ σιγότερα, μας σπάσατε τα ώτα ) Μπετάααακι ? Αλήτη , εκμεταλλευτή , βρωμιάρη, άπλυτε, μπατίρη που σε συντηρώ με τα λεφτά μου.....
- α, εσύ είσαι Ντέλλα? ( κοίτα μια Ντέλλα, που την λένε Διονύση ) Δήθεν χαρούμενος. Τώρα σε κατάλαβα....τι δεν το λές απο την αρχή , ρε αγάπη μου κι εσύ.... θα σου θυμώσω να ξέρεις ....είπε δήθεν νευριασμένα αλλά πιο παιχνιδιάρικα τώρα , ο Τζώνι μας.
-@#%^&*@@^&^&*&*&****%$%$ βρισίδι η Ντέλα , γενεές εικοσιεννιά.
-έλααα μωράκι μου, αφού το ξέρειειεις, μόνο εσένα νοιάζομαι.....( λέξη μαγική για τους γκέι και τους παρεμφερείς το νοιάζομαι, σημαίνει διάρκεια, σημαίνει πολλά , μπορεί κι εγκυμοσύνη )
-αλήθειαααααα το λεεεεέςςς? Νάζι με μετάνιωμα, έως δεκάξι, ίσως δεκαεφτά λίμπρες....
Είπανε και κάτι άλλα, πρόστυχα και σιχαμερά....ξανασμίξανε τα πιτσουνάκια , φιληθήκανε και τηλεφωνικά σμουαααάτς, σσμοοοούτς, ρουφηχτά με σάλια, - σιχαθήκανε τα μουστάκια - λερώθηκε το ακουστικό, χάλια, δόθηκε και το ραντεβού για το βραδάκι.
Είναι ρε σείς κάτι 'άντρες' και δεν λέω για τον Ντέλλα.
Αυτός αυτή , όπως θέλεις πές τον, είναι 'τέτοιος' του βγαίνει έτσι ''να κουνάει το δέντρο με τις ελιές ''. Και να σου πω και κάτι ? Δικαίωμα του , αφού έτσι γουστάρει και δεν ενοχλεί κανέναν, σεβαστός και στο απυρόβλητον.
Εσύ ρε ανθυποάντρα , που πάς μαζί του για τα λεφτά , για συμφέρον και κατά βάθος τον σιχαίνεσαι , τι σκατά άνθρωπος είσαι ?
-Συγνώμη κύριε,εγώ πως θα την περάσω λαδή ? Θα δουλεύω για τρείς κι εξήντα ? Αφού βρήκα την 'μολώχα', να μην κανονίσω κι εγώ το μεροκάματο και το μέλλον μου? Ε ?...
-Φτού σου ρε, δεν είναι αντρίκια πράματα αυτά, είσαι χειρότερος κι από κατακάθι.
-Τώρα που το ανέφερες, δεν κερνάς κανένα μέτριο ελληνικό ?
-Φτού σου πάλι και δε σε κερνάω, γιατί θα πρέπει να πετάξει το φλιτζάνι και το πιατάκι μετά, ρε το κατάστημα.
Είναι κάπου έξι και μισή βραδάκι γεμάτο, καφέμπαρ η Σαπφώ - όχι η Νοταρά, απ τις 'άλλες'-
να τα 'κορίτσια' μας εκεί καθιστά και αγκαλιασμένα. Η Τζώνα -Τζώνι-Γιάννης-ξεφτιλοξεφτί- και η Ντέλα-Διονύσης....ωραία πράγματα και μοντέρνα....
Η Τζώνα -Τζώνυ-Γιάννης-ξεφτιλοξεφτιλουά είναι ένα κι ογδόντα πέντε ύψος, μυαλό ντίπ,
τεμπέλ μπόυ λάρτζ, κλάνει και σιγανά αλλά μυρίζουν, με ωραίο μαλλί μαύρο κορακί, στρωμένο με τζέλ, άρωμα μάλλον φράουλα.
Πλένεται όμως αρκετά συχνά και οφείλουμε να του το αναγνωρίσουμε, αυτό. Ντύσιμο αρσενικό τύπου μπρουτάλ , αλλά με μπρασελέ ασημένιο στο αριστερό και σκουλαρίκι, δεν πείθει και πολύ, αν ασχοληθεί μαζί του , κάποιο μάτι 'γερακίσιο'.
Σώμα προσεγμένο - οι περισσότεροι 'τέτοιοι', τονίζω το, όχι όλοι, - και δεν είναι κακό -
έχουν προσεγμένο σώμα -να και αποτρίχωση με κερί, τρυφερός και μαρουλένιος και
πάντα μπουμπουκένιος....ηλικία τριαντασάμθινγκ
- Αχ εσύ, αχ εσύ...αλητάκι μου εσύ...φωνάζει κι η Ντέλλα....άλλο τραίνο αυτό , μπορείς να το πείς και κανονικό. Δηλαδή, τα θέλει πίσω της τα βαγόνια, αλλά δηλώνει τραίνο ρε συ, έντιμα και σταράτα. Είναι θηλυκιά και του αρέσει ρε ...τι θέλεις τώρα ?
Και το ρίμελ της βάζει και μάσκαρα μπλέ μπογιατίζει και βλεφαρίδες περνάει με κείνο το μαϊτάπι σαν ψαλίδι μισοφέγγαρο, πως βέεεεβαια, με όλα τα κλίπ και τα κλάπ της τα γυναικεία....τι, αστεία θα κάνουμε τώρα ?
Εχει και τα σουτιέν της, σε τρία χρώματα, νούμερο τέσσερα παρακαλώ, όπως το Σανέλ και τρία χρώματα κυλοτάκια σε πολλά στάιλ , που αρέσουν πολύ στον Τζώνι μας.
Ο Διονύσ...συγνώμη η Ντέλλα μας, είναι ενακιογδόντα σκέτη και με ψηλοτάκουνα περνάει το ενακιενενήντα , εντυπωσιακιά με περούκα και διάφορα άλλα αξεσουάρ, καπίστρια και ζώνες και λουριά, που φοράνε οι ''τέτοιες'' ή τα άλογα, πρίν τα ζέψουν στο κάρο.
Ηλικία ? μπορεί εικοσισάμθινγκ αυτούνους.
- αχ αγάπη μου , και σφίγγεται στο μπράτσο του Τζώνυ , η ΔιονυσοΝτέλλα όπως το σπουργιτάκι, το θηλυκό κι εσυ απορείς...( είναι δυνατόν ? δυόμιση μέτρα καπετάν Νιόνιος και να σου βγεί καρδερίνα ?)
-μωρό μου , ζεσταίνομαι, μη σφίγγεσαι έτσι απάνω μου , δεν μπορώ να ανασάνωωωω...τραγουδιστά ο τιποτόμαγκας ο Τζώνι.
-δεν μ αγαπαααάςςς , και θυμώνω εγώ τώρα. Τώρα να , να , να, να εσύ, θύμωσα. ( ρε τι πάθαμε )
-έλααα βρε αγαααάπη μου....τρυφεροτραγουδιστά, τώρα ο Τζώνι ...αλήθεια τι θα κάνουμε μετά ?
-έχω να σου κάνω μια επαγγελματικιά πρόταση είπε ξεθυμωμένα τώρα η Ντέλλα...
-τι επαγγελματικιά πρόταση ? πλάκα μου κάνεις Ντέλλα? απορημένος...
- οχι καθόλου. θυμάσαι τη Σίσσυ ? ( τι ονόματα είναι αυτά ? για χελώνες μιλάνε ρε ? )
-εκείνη με το μουστάκι και τα μπιμπίκια ?
-μπράαααβο, αγάαααπη μου , ννναί αυτή, την ασχημιόλα.....
-ξεχνιέται εκείνη ? μπρρρρ.....ανατρίχιασα ...είπε και ξετινάχτηκε, η Τζώνης μας.
-έψαξε και βρήκε για τον αρραβωνιαστικό της.....( έχει κι αραβωνιαστικό η μουστακαλού !! )
-έχει κι αρραβωνιαστικό ? ποιόν ? κανένα δέντρο ?
-οχι και αν θές να ξέρεις, ο αρρεβωνιάρης της έχει και σεβροσέξ αυτοκίνητο.
-τι ? τι ειν αυτό ? σεβροσέξ ? ( σεβρολέτ θέλει να πεί το 'κορίτσι' ρε αγράμματε)
-δεν ξέρω, έτσι μου είπε , έτσι σου λέω. άκου τώρα. έκαναν μαζί , εταιρεία , αντιπροσωπεία πορυπαντικών και καθαριστικών. ( απορρυπαντικών θέλει να πεί, αλλά μέχρι δευτέρα Γυμνασίου πήγε , οπότε μην παραξηγάτε οι μορφωμένοι ,παρακαλώ πολύ )
Έγιναν αντιπροσώποι απο ένα εργοστάσιο της Ισπανίας στην Ελλάδα. Και επειδή έχουν πολλή δουλειά, μου πρότειναν να πάρω κι εγώ ενα μερίδιο. Να γίνω έταιρος.... Κι εγώ σκέφτηκα εσένα να το πάρουμε μαζί. Να γίνουμε εκτός απο ζευγάρι και συνέταιροι. Χι , Χι , χι , δεν σκέφτηκα καλά αγάπη μου? (είδες ρε το 'θηλυκό μυαλό' ? όχι, παίζουμε)
-χμ, χμ, χμ, έκανε ο χλέπας, ο Τζώνι ο γενοβέφας, ξύθηκε κιόλας επειδή τον φαγούριζε κάπου χαμηλά, σου λέει, εδώ θα πρέπει να στρωθώ για δουλειά, δεν γίνεται αυτό όμως....αν είναι να δουλέψω τι την θέλω τον Μαντάμ Ψηλοτάκουνη ....? Και δε μου λές μωρό μου πόσα λεφτά θα χρειαστεί ? ρώτησε με σοβαρό ενδιαφέρον δήθεν, ο άντρας μας.
-μην ανησυχείς εσύ καθόλου μωρό μου, όλα εγώ΄, όοολα εγώ. ( ε πέστο και μας ανησύχησες, ρε χρυσαφένια μας )
-αααααα εντάξει τότε....έκανε ανακουφισμένος ο Τζώνι.
-Όλα εγώ ,για σένα, επειδή σε νοιάζομαι αγάπη μου είπε τρυφερά η Διονυσοντέλλα στον αντροΤζώνη της... και έγειρε πάνω στον ώμο του τρυφερά... ( νόου κόμμεντ και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, κύριοι και κυρίες )
Νοέμβρης- κομουνίστ γλώσσα- και Σαλονίκη - δικιά μας λένγκουατζ πλίιζ - δη γίαρ χίλια εννιακόσια κι ογδόντα εννιά.
Κρύο πολύ , υγρασία τού μάτς , ηλικία εικοσιδύο, εικοσιτρίο, δυό παλληκαράκια, μαγκάκια, σένια, με τα ντυσιματάκια τους τα κοτλέ, σακάκι παντελόνι ψιλόριγο μονόχρωμο, χρώμα απαλό λαδί και τέτοια, ζώνη δέρμα κροκοντάιλ, τόκα στενή νίκελ ματ, κιμπάρικα και μπερεκεντάν .
Με το παπουτσάκι το σεμπάγκο το μπορντώ το νέιβυ λούκ, ο ένας , με σι εντ σίτυ μαύρο, ο άλλος, νούμερο παπούτσι δε θυμάμαι , αλλά ψηλά αγόρια , μπορεί και σαράντα τέσσερα ή σαράντα πέντε νούμερο.
'Δεμένα' κιόλας με μπράτσα, από δουλειά και όχι γυμναστήριο, μάλλον το θέμα ξυλοδαρμός, το είχαν και καλύτερα, μη μπλέκεις με τέτοιους ΄δουλεμένους', δεν κάνουν πίσω αυτοί.
Πουκαμισάκι μποστόνιανς ο ένας , χρώμα μπλέ θάλασσα οσεάν .
Ντούρ - απο το Δούρος, πρώτη ποιότητα υποκάμισα, στην Πάτρα εργοστάσιο- ο άλλος, ο πιο ξανθός, σε χρώμα γκρί ανοικτό , λεπτή κόκκινη ρίγα στις ραφές, πέρφεκτ και πάταγος .
Κάλτσα ορίτζιναλ κότον και χρώμα μπλε σκούρο, μπόθ οφ δέμ.
Μιλάμε για μαγκάκια καλά, ξηγημένα , φιλαράκια, ομορφόπαιδα, απο κείνα τα ανθεκτικά,
με καρύδι εμφανές στο λαιμό, δείγμα αντοχής στο σέξ, με σπουδές καλές. Βέβαια. Πως.....
Οι σχολικές μέχρι ΤΕΙ , χώρια τα φροντιστέρια φόρειν λένγκουιτζις, αλλά παραπάνω γιόκ, λόγω φτώχειας, ενώ στου πεζοδρομίου, τις πλακόστρωτες τις αίθουσες χωρίς οροφή, μέχρι διατριβή ο ένας με υποτροφία και μέχρι μάστερ, αριστούχος ο δεύτερος.
Πρότερες εργασίες απο μηχανουργείο μέχρι μάρκα ποτά, σε στριπτιζάδικο.
Είναι και νεαροί, είναι και ξυπνιοί, όχι τίποτα μαχαλόμαγκες με αρκουδοτσαμπουκάδες.
Οχι τέτοια...στο ήρεμο , στο χαμογελαστό , σε ξυρίζουν κόντρα χωρίς αφρό, με διπλωματία, με στρόγγυλα λόγια. Μορφωμένα κι έξυπνα. Με Αγγλικά άπταιστα, Βουλγαρικά άπταιστα, Γαλλικά μέχρι καμμιά λογίστρια απο τη Λυών, που ήρθε στη Χαλκιδική πρώτο πόδι, Γερμανικά μέχρι Στούτγκαρντ, για αγορά φορτηγό επικαθήμενο και άλλα ανταλλακτικά.
Μονά ζυγά δικά τους δηλαδής και δίκαιο, παλληκαρίσιο, το μερτικό τους στη ζωή.
Τα μαγκάκια έχουν στήσει μπίζνα, με Μπουλγκάρια μεριά - εκεί είναι ακόμη ο Ζίβκωφ η φτώχεια και ο κομμουνισμός ,ενώ το Βουλγάρικο το πόπολο, παραμιλάει απο την πείνα-
σουσιάλ ντιμουκράτ μπουλγκάρσκι τούκ.. εντώ..... λέγανε περήφανα, οι Βούλγαροι τελωνειακοί και λοιπές βούρτσες μπλέ.
( το μάρλμπορο δραχμαί εκατόν ογδόντα. ¨Αν έριχνες στον αέρα, πενήντα δραχμές χαρτονόμισμα, πηδούσαν να το πιάσουν, οι φουκαράδες, οι 'περήφανοι' Τελωνειακοί )
Καθεστώτα, τυρρανικά, σκληρά, απάνθρωπα. Δεν έφταιγε σε τίποτα ο απλός Βούλγαρος πολίτης που τον είχαν εξαθλιωμένο, ειδικά τα χρόνια μετά το χίλια εννιακόσια ογδόντα.
Πως στήθηκαν τώρα οι πιτσιρίκοι οι γατόνοι, απο το τίποτα.
Κάνα δυό τρία χρόνια, πίσω απο το ογδονταεννιά, η Βουλγαρία άρχισε να δείχνει οτι θα καταρρεύσει. Τα μαγκάκια είχαν συγγενείς εκεί απο το εικοσιδύο, τότε, με την ανταλλαγή των πληθυσμών.
Οι ανθρώποι εκεί, ήταν ¨Ελληνες , βέρυ τάμπλ Ελληνογκρίκς παλαιάς κοπής, αλλά έμειναν εκεί, γιατί είχαν μεγάλες περιουσίες και νόμιζαν, θα τους σεβαστούν.
Αντι για αυτό, τους υποχρέωσαν να αλλάξουν ονόματα και τους πήραν και τις περιουσίες τους.
Έτσι λοιπόν, αυτός που λεγόταν ας πούμε Κεχαγιάς, τον κάναν εκεί Κεχαγιώφ και οι άνθρωποι έμειναν εκεί εγκλωβισμένοι. Σιγά σιγά γίναν Βουλγαρογκρίκς, κράτησαν όμως, την επαφή με τους συγγενείς τους, στην Ελλάδα.
Να τα ' λουλούδια' μας λοιπόν, με γλώσσα, με διασυνδέσεις, με τσαγανό και στροφές πολλές μυαλουδίσιες, μεγαλωμένα στην πιάτσα δια πυρός και σιδήρου, σφυρηλατημένα από την ανέχεια και την δυσκολία.
Τώρα άμα είσαι τέτοια φυσιογνωμία , ψάχνεις να πιαστείς, να ανέβεις κοινωνικά , επειδή έχεις και απο δουλειά φραγκάκια, κρύβεις το παρελθόν και προσπαθείς να καμουφλάρεις, ότι είσαι δίκοπος και ακονισμένος. Αρχίζεις να προπονείσαι για να δείχνεις αρνίσιος και παπιονάτος.
-που κοιτάς ρε χλιχλίμαγκα ? μαχαλόμαγκας πεζοδρομιακός , προερχόμενος απο φαρ ουέστ προάστειο. Αραχτός, πίνει καφέ απλωμένα πόδια στον πεζόδρομο, κόσμος πολύς και σκοντάφτει πάνω του, άθελα, ο δικός μας ο ένας.
- χίλια συγνώμη κύριε , συγνώμη απροσεξία, δεν το ήθελα και τον κοιτάζει με ύφος 'άστο να φύγω' παγντόν και βιάζομαι .
- Εμένα, κοιτάζεις έτσι, ρε χελωνόφτυσμα ? Μαγκιά σε μεγάλο τονάζ , λέξεις έξτρα προσβόλες ,φωνή δυνατή , γυρίζει όλο το καφέ.
-οχι κύριε , σας παρακαλώ, λέει το αλάνι, που παριστάνει τον προβατούλη....
-ποιόνενε κοιτάζεις τότες ? συνεχίζει ο αρκουδάτος.....πιο δυνατά ,τώρα που κατάλαβε ότι το φοράει το παπιόν ο δικός μας.
-κανένανε κύριε ... σας παρακαλώ και φεύγει ήρεμα, ο καμουφλαρισμένος τσακαλόμαγκας, μαζί με τον κολλητό του.
Είναι να χεις μυαλό και εμπειρία, μάγκες.
Σου λέει τώρα ο δικός μας. Του κεντράρω μια μεσαία όχι πολύ δυνατή ,στο λαρύγγι.
Πέφτει κάτω. Σηκώνεται όλο το καφέ και με βλέπει. Να φύγω δεν μπορώ γιατί είναι πεσμένος ο βλάκας....τσιρίδες απο τίποτα γκόμενες ευαίσθητες....βλέμματα όλα πάνω μου.
Μετά θα ρθει καμιά μουσουκλέτα, αστυνομικιά. Μαγκιά αστυνομική κιλά έξι , ακούρευτος, πλησιάζει.......
-Εσείς χτυπήσατε τον κύριο ? ( ποιόν κύριο κύριε χωροφύλαξ ? ενα παρτάλι και μισό )
-μάλιστα και δεν το ήθελα , άρχισε πρώτος.
-τα στοιχεία σας παρακαλώ....
Τώρα δεν είσαι στα καλά καθούμενα, να εξηγείς ποιός είσαι , που εργάζεσαι , με διαβατήριο και βίζα, τετρακόσιες είκοσι τρείς φορές επίσκεψη τουριστική, στη Λαϊκή Δημοκρατία της Βουλγαρίας, μες σε τρείς μήνες. Τέτοια ψάχνει η δικιά μας, η ΄Τέτοια' ντε, να αρχίσει 'διακριτικά' το 'ακολουθητό'.
Γιατί κανένας, δεν δέχεται τον άλλον, για καλύτερο εδώ στην Ελλάδα.
-Ναι κύριε, είμαι πιχειρηματίας και κάνω μπιζίνες.
-Σοβαρά ? και τι είδους μπιζίνες κάνετε κύριε ?
-Επαγγελματικό μυστικό , υπάρχει και ανταγωνισμός και δεν θέλω να πω.
- Ετσι ε ? Σταμάτ....πάρτουν κάτ στο υπόγειο, πέρνα τον φάλαγγα κάνα τιέταρτου...μετά ξαναφέρτουν ντυμιένο οπως πρίν....οχι σμάδια α?
-Ινταξ κύρ Μοιραρχε, ινταξ...ξιέρου ξιέρου, απαντάει η Σταμάτς, μέιντ ιν , απέξω απ ντ Γκαρδίτσα.
Εκεί στο υπόγειο,δεν έχει αστειάκια...είναι κάνα δυό σιδερένιοι ,σου δένουν τα πόδια γυμνά, μπατζάκια σηκωμένα, σε μιά τάβλα μπρούμητα, και αρχίζουν στα πέλματα, με βρεγμένο καδρόνι αδελφέ...
Ούτε σημάδια , ούτε τίποτα όλα έξυπνα και ωραία.....για αυτό είπαμε, να σκέφτεσαι πρίν ενεργήσεις. Και επειδή από την Ελλάδα, ξεκίνησαν όλα και τα καλά και τα κακά σ αυτόν τον ντουνιά, πρέπει να φυλάγεσαι .
Έτσι τα αλάνια τουμπεκί , μόκο και αλέ, άσε τον αρκουδόμαγκα, να νομίζει ότι τρόμαξαν.
Έπειτα, είναι και ιστορικά μορφωμένα , διότι αν είσαι Ρωμιός και δεν γνωρίζεις γκρίκ χίστορυ, είσαι μπίγκ μπούφος και δεν θέλω να σε ξέρω.
''Ηρθαν ντυμένοι φίλοι οι εχθροί μας " ήξερε τι έλεγε ο Ελύτης και να τον διαβάζουμε....όμως, πρώτα να φοβάσαι τους δικούς σου , βλέπε Κολοκοτρώνη και λοιπούς που την πάθαν απο συμπατριώτες.
Στην Βουλγαρία κάνουν τους Βούλγαρους , σε μας παραμένουν εμείς. Ελληνικά πράματα, ξύπνια και πρακτικά ρε σείς και μην ακούσω διαφωνία, ούτε μα, ούτε μου.. Ξηγημένοι.
-Μόιτο σεμέιστβο ε τούκ.... η οικογένεια μου είναι εδώ, λέγανε στα γκαγκστέρια τα Βουλγαρίσια.
-νι σμε τουκ... εμείς είμαστε εδώ....απαντούσανε οι Βουλγαρογκάκστερς.
Τότε είτε νόμιμη , είτε παράνομη μπίζνα έκανες 'επάνω΄ έπρεπε να έρθεις σε επαφή με την Μαφία την Βουλγάρικη - φοβερή οργάνωση , όλα τα μέλη πρώην μυστικές Υπηρεσίες, αδίστακτοι, δεν χαμπαριάζανε κανέναν- να πληρώσεις, για να επιβιώσεις.
Αλλιώς σε έτρωγε ο μαρμάγκαλος και σε βρίσκανε' κατά λάθος ' σε κανένα χαντάκι η σε καμιά χαράδρα. Διάλεγες και έπαιρνες.
Τώρα ακριβείς πληροφορίες δεν μπορούμε να δώσουμε για το στήσιμο και την λειτουργία της επιχείρησης , αλλά τα χαμηλοπρόφιλα τα αλάνια, τρέχαν με διακόσια χιλιόμετρα , όταν άλλοι εδώ δεν μπορούσαν ούτε να επιβιώσουν. Και το κυριότερο , νόμιμη δουλειά ξύπνια και σοβαρή.
Είχε ξεκινήσει το μεγάλο πατατράκ στα Βαλκάνια, με το ξήλωμα του Τσαουσέσκου στη Ρουμανία, του Ζίφκωφ στη Βουλγαρία, του Χόνεκερ στην τότε Ανατολική Γερμανία που κατέληξε στην κατάρρευση, τής τότε Σοβιετικής Ενωσης. Σε λίγο θα ερχόταν και η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας...
Αυτά ιστορικά και για όσους τα θυμούνται, για τους άλλους , να ανοίξουν και κανένα βιβλίο ιστορίας να ξεστραβωθούν.
΄Οταν έχεις χαμηλό προφίλ και δεν προκαλείς με αμαξάρες, με πουράκλες, με εξαντρίκ εμφανίσεις, με διαστημικές γκόμενες ή με τίποτα γκόμενες πάνθηρες και σέντρα τραπέζι μπουζούκια, δεν ασχολείται κανένας μαζί σου και την περνάς υποβρύχια και χαρισάμενα.
Κι όταν και αν, θέλεις , βγάζεις και καμιά φορά το 'περισκόπιο' σου , όπου γουστάρεις , να ξεσκάσεις και λίγο, αν με εννοείς. Αν όχι δεν πειράζει , όταν ωριμάσεις . - μην θυμώνεις, παρακαλώ πολύ-
Αν είσαι φιγουρατζής και επιφανειακός, είναι θέμα χρόνου τα λαγωνικά -να μη λέμε ποιά είναι, εσύ που είσαι ακονισμένος, κατάλαβες- να σε πάρουν χαμπάρι και να αρχίσει....
-Ποστοοόλη......
-Μάλιστα κύριε Δοικητά, διατάξτε...
- Κείνα τα δυό τα καλουντμιένα τα πιδιά ? Σα πολύ καλουντμιένα τα τσιακαλούδια, τα είδα... Για διές λίγο..... Στα ήσυχα ε ? Πλεκτά.... ιντάξ ? ( Γιατί είπαμε, το αετίσιο το μάτι, ξέρει να βλέπει )
-Μάλιστα Κυρ Διοικητά..... ξέρει ο Αποστόλης να βλέπει...
Στόπ εδώ , δεν λέω άλλα κι ότι είπαμε, μεταξύ μας.
Τα αλάνια μας όμως, δεν δώσαν πουθενά στόχο, τους ψάχναν και στο Τελωνείο στα σύνορα, εκεί Προμαχώνα, να σωματικά , να με το αμάξι, γάτες αυτά, πήγαιναν και με το λεωφορείο καμιά φορά. Οχι πάντα με αμάξι.
Γιατί ΄μέσα΄, κλέβαν αβέρτα ελληνικά αμάξια και αποφεύγαν το ταξίδι με αυτοκίνητο.
( οχι οτι δεν θα το βρίσκαν, αλλά καλό είναι να υποχρεώνεσαι στα μπράτ, για πιο σοβαρά θέματα )
Έτσι , τα μαγκάκια μας πάντα τζαμένιοι, πάντα καθαροί στις τυχόν έρευνες....
Τώρα και η δικιά μας η Ασφάλεια με τις άλλες τις παρεμφερείς τις περεσίες.... δεν πετούσαν χαρταετό......Εκεί, είναι αετοί οι ίδιοι και σε μελετάνε, δεν είναι κουτουρού και όπου νάναι.
Σού λέει , άστους και αν κάνουν ματσαράγκα , κάποια στιγμή θα τους μοντάρουμε , που θα πάει...
Όλα ωραία , όλα καλά.....Τα αλάνια μας, να στη νύχτα της Σόφιας, να στο Σαντάνσκι, να στο Πέτριτς, να στο Μπλαγκόεβγκραντ, να παντού, δικτυωμένοι και σεβαστοί , αφού δίναν στα μπράτ, στα αδέρφια, τα Βουλγάρια το ποσοστό , σωστά και μετρημένα, δεν είχε μαγκιές εκεί, το ελληνικό σύστημα λειψά, δεν περνούσε , είχε πιστολιά με χαρτοσακούλα πίσω στο λαιμό, γονατιστός και αλληλούια....ραντεβού με τον Αγιο Πέτρο.
-Καλώς τον, καλώς τον...Ατύχημα ? ρωτάει με εγκαρδιότητα ο Αγιος Πέτρος.
-Τσούκου.
-Ασθένεια? συνεχίζει κάπως ενοχλημένος με την αυθάδη απάντηση.
-Τσούκου.
-Κοίτα , κόψε το τσούκου, γιατί σε βάζω τελευταία θυρίδα, σύνορα κόλαση και θα παρακαλάς...Λέγε αιτία να δω που θα σε βάλω.... ΄Αϊντε έχουμε και δουλειές.
-Κλοπή..κυρ Πέτρο..
-Κλοπή από ποιόν ? απο εκκλησία ? απο φτωχό ? απο πλούσιο ? απο ποιόν έκλεψες τέκνον μου ?
-Από Μπούλγκαρσκα Μάφια ....
-Σε βάζω με την κατηγορία των ζώων, και μπορεί να γίνεις κι αρχηγός τους, γιατί ήταν ο ρινόκερος αλλά τον έβγαλα. Καλά από δαύτους, βρε ζώον, βρήκες να κλέψεις ?
- Ελα μου ντέ.... τι τόθελα ?
-Προχώρα όλο ευθεία, όταν δείς έναν ασβό, ρώτα τον που θα κοιμηθείς. Κόπανε ε κόπανε.
Αυτά, αν νόμιζες ότι είσαι έξυπνος . Αν ήσουνα εντάξει και σωστός, σε ότι είχες συμφωνήσει, δεν είχες κανένα πρόβλημα και περνούσες ζαχαρένια, στη σουσιάλ ντιμουκράτ. Αν δεν ήθελες , απλά έφευγες απο το Ντιμουκράτ και έκανες δουλειά Ελλάδα ή όπου γούσταρες...όχι οτι θα γλύτωνες απο τις ντόπιες μαφίες..αλλά αυτό είναι άλλο θέμα....
- Σίιιιιιιιισσυυυυυ μου.......αχ.....μμμμμμουυυύτς......μμμαααάτςςς (............................ )
- Νττέεεελλαααα .....μμμμμμμ...καλέ τι άρωμα φοράς ? ααααχχχχχ.....να πάρω κι εγώ...
-Εεεελααα σ αρεεεέσειειει ?
-αχ αχ αχ καλέ είναι, τέλειο...και σου πάει....απο πού το πήρες ? πές μου...πές μου... ( σιγά μη σου πεί )
-Δεν λέγονται αυτά...πες μου για σένα Σισσυ μου...αχ καλέ τι κούκλα έγινες....μη μου πείς..( δε σου λέει, ρε )
Αδυνάτισεςςςςςςς , αχχχχ , εγώ πότε , εγώ πότε ? Αυτός ο Τζώνης μου με κακομαθαίνει. Όλο πιτόγυρο τρώμε σπίτι...βλέπεις τρεχάματα , δουλειές.... ( ναι με φούντες...και νυχτικά)
-Μια χαρά είσαι κούκλα , κούκλα...
Αφού πέρασε κανένα μισάωρο με τα ιιιιι και τα αααα και τα μμμ και τα σσσσ....τέλος πάντων ο Ντέλλα και ο Σίσσυ , μόνες χωρίς αρρεβωνιάρηδες και νταβάδες, συμφώνησαν και είπαν τα δικά τους , τα επιχειρηματικά τους.
Τόσο εσύ , τόσο εγώ ,θα χρειαστεί τόσα, έτσι αγοράζουμε, τόσο, έτσι πουλάμε, τόσο, τα είπαν όλα με κάθε λεπτομέρεια. Αυτό θα κάνει ο Τζώνι και μισθό τόσα και ποσοστό τόσο, αυτό θα κάνει ο Τέτης !!! - ο αρρεβωνιάρης ντε, της μπιμπικλούς με το μουστάκι και το στρίνγκ - τόσα μισθό και ποσοστό, αυτός πιο μεγάλο, γιατί έχει και σεβροσέξ αυτοκίνητο.
-Αχ αγαααάπη μοοοοουυυυ , εντάξειιιι ( ε ντε , μας ζαλίσατε )
Και συμφώνησαν γυναικεία, τα αγόρια με τα καλσόν τα διχτυωτά......
Πέρασαν μέρες , πέρασαν νύχτες , πέρασαν βδομάδες, να μιά μεγάλη παραγγελία σφουγγαρίστρες επαγγελματικές, για έναν έμπορο από Κομοτηνή. Χαρές, άπαντες οι μπουμπουκένιοι , να μη ξεχωρίζουμε τώρα αρσενικούς και θηλυκούς. Γενικά οι δουλειές πηγαίναν από πολύ καλά έως εκατόν πενήντα χιλιόμετρα την ημέρα διανομή και παραγγελίες, κονομάγανε τα αρσενικά τα θηλυκά και τα ουδέτερα.
Οι δοσοληψίες είναι με τιμολόγια , όλα ωραία όλα καλά. Οι πληρωμές γίνονται με επιταγές και με μετρητά, αλλά περισσότερο με επιταγές μεταχρονολογημένες, όταν πρόκειται για μεγάλες παραγγελίες. Δηλαδή παραγγέλνεις πέντε χιλιάδες κομμάτια σφουγγαρίστρες, ας πούμε. Το ποσό είναι μεγάλο, ας πούμε, δυο τρία εκατομμύρια δραχμές, δίνεις μια επιταγή και πρέπει να πληρωθεί, μετά από ένα μήνα. Πολύ καλά μέχρι εδώ. Έλα όμως που αυτή η επιταγή, δεν πληρώθηκε... Μέχρι να περάσει ο μήνας, για να πληρωθεί η επιταγή, ο μάγκας ο Κομοτηναίος εξαφανίστηκε. Μαζί μ αυτόν και το εμπόρευμα.
Η αρσενικοθήλυκη κόμπανι είναι ανάστατη. ΟΙ '' γυναίκες '' δεν μιλάνε και οι '' άντρες'' βρίζουν.
Νρρρριιιιιίννν, Νρρρριιιιιίννν, ( ρε μανία αυτά τα τηλέφωνα να χτυπάνε )
-Καθαριστικουά εταιρεία καθαριστικών και απορρυπαντικών , παρακαλώ ?
-Δώμου τ αφεντικό...φωνή αργή, μπάσο με έξτρα μπάσο, πρίμα ναθινγκ ετ ολλ...να ανησυχείς μήπως έχει φαρυγγίτιδα ο άνθρωπος.....
Πετάγονται και οι τέσσεροι, Το προλαβαίνει ο Τέτης....
- Ελα καλεεεέ , που είσαι εσύ ? Σε χάσαμε....τι έγινε ? έμαθες τίποτα ?
-Πάρε μολύδι πάρε χαρτί και γράφε, στο ίδιο μήκος κύματος με πρίν η φωνή ( δεν βελτιώθηκε καθόλου ,τι να κάνουμε )
-Λέγε, γράφω....
-γκγκοσντιτρειτκεδμα....δεν μπορώ να τα πω ρε αυτά , είναι σα να παλεύουν μεταξύ τους τα γράμματα. Ρε Λιούμπο έλα συ ρε...βουλγαροντερβίση...
-Άλλο, άλλο , μπράτ( εμπρός , εμπρός, αδελφέ ) ίματε λι κάρτα νάγκρα ντα Σόφια ? ( έχεις ενα χάρτη της Σόφιας ? ) απο πού να έχει , δεν είχε ο Τέτης μας....
- δεν έχω , πάρε με σε μισή ώρα , θα βρώ.
Πραγματικά έστειλε στο βιβλιοπωλείο κάποιον , εκεί κοντά στην αποθήκη ,πήραν ένα χάρτη της βουλγάρικης πρωτεύουσας, της Σόφιας.
Σε καμμιά ώρα περίπου , λίγο λιγότερο μπορεί, ξανά το τηλέφωνο στα ελληνικά...τελεφόνα στα Μπουλγκάρσκι..νρρρριιιιιίννν, νρρρριιιιιίννν, απευθείας σήκωμα τώρα το 'αφεντικό΄...
-Ναι....
- Γκειά σου Λιούμπο ίμι τέλει πει , ντιέφτινσι, Σόφια. Γκράφι ισί ? ελληνικά σπαστά, κορακίστικα, κατάλαβες τώρα...
-Γράφω , γράφω. Πες.
-Σαρισάνκο σούσε, ντρόμος, γκεόργκι μίλε ντβέ, αριτμός ντίο. Στού γκίπεντου, κοντά Σπάρτακ Σόφιας.
-Εντάξει Λιούμπο, δώσε μου τον κύριο Στάθη
-Ελα ρε ...
-Κύριε Στάθη εκεί είναι τα εμπορεύματα μας και αυτός ο αλήτης ο Γιαπρακόγλου ?
-Ναι αλλά , να βρείτε αλάνια από κεί , γιατί εκεί δεν έχει αστεία, σε σκοτώνουνε επειδή κατούρησες στραβά.
-Μα και που να βρούμε εμείς , σοβαροί επιχειρηματίες, ανθρώπους σαν και σας ? Δεν έχετε κάποιον να μας συστήσετε ?
Χοντρή φωνή τάχα κι ο Τέτης τώρα, προσποιητή, αλλά τσικό , όχι άλφα κατηγορία, όπως ο κύριος Στάθης, πως να το κάνουμε.
Τώρα ο Στάθης, εξηντατόσο. Μουστάκι παχύ τσιγκελάτο . Παλαιά κοπή ανήρ και χρόνια στο μεταφορικό Σόφια τσίφ Σαλόνικα , φούλ τράνσπορτ με παλέτες και χύμα φορτία, σαν να κατάλαβε ότι κάτι δεν ταιριάζει . Ρε μπάς και είναι λαγουδίνα, αυτός ? Αλλά είχε νταλαβέρι Αθήνα, Σαλονίκη, Σόφια και πίσω, φορτηγά έξι, με τίρ νούμερα, έπρεπε να εξυπηρετήσει την μπουμπουκάτη κόμπανι.
Γιατί οι μπουμπουκένιοι, του δίνανε δουλειά, φορτία και διανομές σε πελάτες στη Βόρεια Ελλάδα.
-Αν θές τη γνώμη μου, έκανε ο Στάθης με την φαρυγγίτιδα φωνή...
Δεν την θέλω , μα θα την πάρω....σκέφτηκε ο Τέτης μας.
-Πας Σαλόνικα , διαβατήριο, εισητήρια , λεωφορείο. Αφιξη Σόφια σε τέσσερις ώρες. Ξεκούραση ώρες, όσες θέλεις. Βράδυ κατά τις δώδεκα, πας χοτέλ Ροντίνα κέντρο Σόφια. Πας τελευταίο όροφο, εκεί που δεν αφήνουνε να μπείς.
Εχει μια 'ντουλάπα' στην πόρτα τον λένε Ιγκορ.
- Αν έχει ντουλάπα πως θα μπω ? και τι ντουλάπα είναι αυτή με όνομα ? Δίνουν ονόματα στις ντουλάπες εκεί ?
-Δεν κατάλαβες και παίρνεις κάτω απ τη βάση, ρε πεπονοκέφαλε.
Όταν λέμε 'ντουλάπα' εννοούμε, Βούλγαρο παλαιστή ελληνορωμαϊκής, εκατόν ογδόντα κιλά μύς και λίπος τριάντα πέντε γραμμάρια. Σβέρκος χοντρός σα σωλήνα για φρεάτιο αποχέτευσης. Αν δεν θέλει να μπείς , πρέπει να έρθουν εννιά κομάντος, για να τον κάνουν καλά.
-Αχ μάλιστα....του ξέφυγε του Τέτη μας, μόλις άκουσε μύς, παλαιστές, εννιά κομάντος....το πέταξε το αχ....δεν άντεξε....
-Χράπ....ακούστηκε ξερό, το κατέβασμα του ακουστικού, από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής...τέτοια αχ , δεν τα σηκώνει ο Σταθόμαγκας μας....
Μίτινγκ αμέσως....τώωωρααααα. Είπε εκνευρισμένα ο Τέτης, επειδή τον κατάλαβε ο Σταθόμαγκας .....και τα υπόλοιπα κλωσόπουλα, ακολούθησαν την αρχηγόκοτα στο μέσα γραφείο το οβάλ , με τις τέσσερις δερμάτινες πολυθρόνες . Εκεί έπαιρναν όλες τις σημαντικές αποφάσεις.
Κάθησε κεφαλή ο Τέτης , δίπλα η Σίσσυ , μετά η Ντέλλα - νάχουμε και το νού μας - και δίπλα ο Τζώνι.
Κατέληξαν , να πάει ο Τζώνι , που έδειχνε πιο πολύ από τους άλλους, για άντρας. Εβγαλε και το σκουλαρίκι , έβγαλε και το μπρασελέ το ασημένιο . Καινούριος ρόλος τώρα αντρίκιος καθαρός...και πως να αποδόσει ο Τζώνι . Οταν είσαι με τις κότες και κόκκορας να είσαι , ξεχνάς πως να κάνεις κικιρίκου στα κοκορίστικα. Το κάνεις στα κοτίστικα....αυτό είναι μεγάλο πρόβλημα γιατί τα άλλα τα κοκόρια που είναι στρέιτ, σε παίρνουν χαμπάρι. Αν είναι μοντέρνα και πολιτισμένα, την γλυτώνεις την φάπα και τον εξευτελισμό.
Στη Βουλγαρία όμως τότε, τα κοκόρια , δεν φημίζονταν για τους τρόπους τους. Να καταλαβαινόμαστε...να μην έχουμε λάθος απορίες.
Δυό πράγματα, καθορίζουν ποιός είσαι, ρε μάγκα. Η υπομονή σου όταν δεν έχεις τίποτα και η συμπεριφορά σου όταν έχεις τα πάντα.
Ο Γιαπρακόγλου, ο έμπορος απ την Κομοτηνή, παλιάνθρωπος αριστούχος, δεν είχε τίποτε από τα δύο. Ούτε υπομονή, ούτε συμπεριφορά.
Υπομονή γιατί δεν αγωνίστηκε ποτέ να φτιάξει κάτι. -λόγω μπαμπά-
Συμπεριφορά κι εκεί μηδέν κι ας είχε τα πάντα. Μόλις έφυγε ο γέρος του, για τον Δρόμο Χωρίς Γυρισμό, άρχισε και το ξετύλιγμα της οικογενειακής εμπορικής επιχείρησης. Δεν θέλει και πολύ να ρίξεις έξω μια επιχείρηση, αν είσαι αποτυχημένος απόγονος.....
Είχε όμως το σχέδιο του για το 'κανόνι' που χτύπησε στην αγορά. Όταν είσαι αλιτήριος και τεμπέλ, δεν κάθεσαι να στρωθείς να δουλέψεις. Σκέφτεσαι πούστικα.
Το κόλπο με τις επιταγές σίγουρο και απλό. Όσο ήσουνα εντάξει με την τράπεζα, έπαιρνες όσες επιταγές ήθελες.
Συμπλήρωνες απλά το ποσό και την ημερομηνία, που θα πήγαινε ο προμηθευτής να πληρωθεί την επιταγή στην Τράπεζα. Εκεί διαπίστωνε πως λεφτά γιόκ. Ο προμηθευτής λοιπόν έχανε και τα εμπορεύματα και τα λεφτά του. Μιλάμε για ζημιές δυνατές, αν ήταν οργανωμένες καλά. Και με αυτόν τον παλιοχαρακτήρα του Γιαπρακόγλου δεν περιμέναμε και τίποτα άλλο....
Έσκασε λοιπόν, η κανονιά περίπου στα εξακόσια κατομύρια δραχμές - αστρονομία το ποσό για τότε-
Κλείσανε κάτι μικρές βιοτεχνίες, κλείσανε αποθήκες χοντρικής και γενικά πήρε η κανονόμπαλα πολλούς. Κοπρίτης λοιπόν με πτυχίο ο Γιαπρακόγλου, ηλικία σαράντα παρά . Φάτσα σα κουμπί.
Απο κείνα τα χοντρά, τα δυσκολοκούμπωτα, που τα βρίσκεις σε παλιά παλτά ( πετάμε το ο, διότι μιλάμε για λεχρίτη ) ή σε αμπέχωνα, όποιος ξέρει.
Ψηλό δεν τον λες...λίγο πιο πάνω απο μια καρέκλα αριστοκρατικιά. Ευτραφή όμως, τον λες άνετα και έχεις και δίκιο. Καμμιά κατόνπενήντα κιλά αηδία, κρεμασμένο προγούλι, σώμα τύπου σήμα Μισελέν, γενικά εμφάνιση πολύ αντιτουριστική. Είχε και κείνο το μαλλί το πρασσέ το λαδωμένο, μιά μύτη χοντρόφαρδη που έσταζε κακία, ντύσιμο χωριάτ αρτσουμπάλ.
Είχε και θέματα γενικά συναναστροφών ,απο μικρό δεν τον παίζανε και τα άλλα παιδιά, γενικό σύνολο μισάνθρωπος.
Τέτοιοι τύποι είναι επικίνδυνοι γιατί δεν τους μετράς , δεν τους υπολογίζεις, τους βλέπεις έτσι μονόχνωτους και κακούς, λές κρίμα το παιδί, αλλά κάνουν μεγάλους τζίρους, είναι και από παλιές εμπορικές οικογένειες και την τρώς τη δαγκωνιά, δυνατή.
Τέτοια δαγκωνιά, πόνεσε την εταιρεία με τους αμφισεξουαλικούς και έφερε τον Τζώνι στούς κιτρινωπά αχνοφώτιστους δρόμους της Σόφιας.
Η πόλη στην δεκαετία του ογδόντα, είναι σκληρή, κακιά και απάνθρωπη. Αν είσαι Έλληνας κάνεις μπάμ απο μακρυά.
Στο ξενοδοχείο λοιπόν Ροντίνα, που θα πεί πατρίδα, έφτασε κατά τις δωδεκάμιση το βράδυ. Έβλεπε τις ουρές για τρόφιμα, από το παράθυρο του λεωφορείου και δεν πίστευε στα μάτια του.
-Για δε ρε τ ανθρωπάκια...
-Ντα, κομουνίστ σουσιάλ ντιμουκράτ πριγιατέλ , φίλε.
-τί γίνεται εδώ ? είναι δυνατόν ?
-όλα είναι δυνατά σε αυτή τη ζωή. Το γκουβέρνο εδώ , έχει χαντακώσει το νόμισμα, μιά δραχμή πέντε χιλιάδες λέβα, μισθός αστυνομικού εξακόσια λέβα μηνιάτικο, μηδενική αξία.
Τέλος οι σοβιετικές οικονομικές τακτικές, οι βοήθειες σε είδος, όλα τα τρόφιμα με δελτίο. Κάτσε τώρα σε ουρά τρία χιλιόμετρα να πάρεις ένα ψωμί , λίγα δράμια ζάχαρη και καφέ. Είσαι όμως χορτάτος από δημοκρατία και σοσιαλισμό. Δεν είναι και λίγο αυτό. Όλα κι όλα....
Για να λέμε και αλήθειες, οι κυβερνήσεις ούτε του λαού είναι, ούτε προέρχονται απο τον λαό, ούτε είναι για τον λαό. (Αυτά να τα καταλαβαίνουμε και να μη τρώμε χόρτο....καμμιά φορά ίσως, να το καπνίζουμε...με μέτρο όμως τα αλάνια και όχι να μας δένουν κορόιδο, τα εμπόρια)
Φτάνει ξενοδοχείο ο δικός μας, πέφτουν τα Βουλγαροαλάνια απο δίπλα, μαύρη αγορά αλλαγή χαρτονόμισμα . Επίσημα οι τράπεζες οι Βουλγάρικες, δίναν στη μία δραχμή, δύο λέβα. Οπότε δε συνέφερε στον επισκέπτη, να πάει στο επίσημο και ασφαλές τραπεζικό σύστημα. Διαφορά ισοτιμίας μεγάλη και πρός όφελος των επισκεπτών. - θεωρητικά-
-ντττώσσει λλέβα, ιέλλλα , ιέλλλα ιντώ , ιγκώ έλλλινα ίμι... ιένννα νττραχμί πίντι κιλλλιάντι λλλιέβα... λέει ψιθυριστά και χοντρά τα σύμφωνα, ο βουλγαρόμαγκας- δήθεν μη τον ακούσουν- που σε κλέβει ταχυδακτυλουργικά, στο μέτρημα η με κομμένα χαρτιά στις διαστάσεις των χαρτονομισμάτων.
Εχει βάλει και απο πάνω μερικά λέβα. Εσυ νομίζεις οτι πήρες κάτι χιλιάδες λέβα, ενώ πήρες μισό κιλό χαρτί λευκό.
Επρεπε να ξέρεις με ποιούς να κάνεις αλλαγή νόμισμα. Κλέψιμο φούλ, αφού για εκατό δραχμές δικές μας έπρεπε να μετράς τα χαρτονομίσματα των πέντε, των δέκα και των είκοσι, μισή ώρα. Οι μαυραγορίτες επίτηδες σου δίναν μόνο χαρτονομίσματα των πέντε δέκα και είκοσι λέβα. Οσο μετρούσες αυτοί ή φεύγαν ή δίναν σε άλλους και σε μπερδεύανε , στα ξαναπαίρνανε να τα ξαναμετρήσουν , πάρε, ντουώσε, ντά, όχι, οτνόβο ντα μρόιμ (πάλι να μετράμε) βαριέσαι στο τέλος και φεύγεις μόνος σου.
Κουράστηκε ο Τζώνι μας ήταν και άμαθος από λεωφορείο, τους ψάξανε και στα σύνορα, καθυστέρηση, νύστα, δωμάτιο μέτριο, στρώμα μαλακό, ύπνος με ροχαλητό, μποφώρ επτά.
Ξημέρωσε στην πλευρά των Βαλκανίων και στη χώρα που την λένε Βουλγαρία οι Έλληνες και Μπουλγκάριγια οι Βούλγαροι. Μια μέρα, καθαρά βουλγάρικη ρε σεις, γκρίζα χειμωνιάτικη, σα θυμωμένη, σα παρεξηγημένη, έτοιμη για βροχή έτσι , έτοιμη για χιόνι αλλιώς, πάντως έτοιμη για καβγά.
Σκώθκε ο Τζώνι , κεφάλι βαρύ , αλλαγή κλίμα βλέπεις, αλλαγή συνήθειας βλέπεις. Παρόλα αυτά κοίταξε το δωμάτιο με συγκατάβαση. Τις ήξερε τέτοιου είδους μυρωδιές, που βγαίναν απο την παλιά χάρτινη ταπετσαρία των τοίχων, απο τα δωμάτια, πού έμενε παλιά, περιοχή Αγίου Δημητρίου στη Σαλονίκη . Φτώχεια , ανέχεια , αδιαφορία, έγραφε με αόρατα γράμματα στους τοίχους τότε. Ετσι κι εδώ , τόσα χρόνια μετά.
Διάβασε για το πρωϊνό που σερβίρεται στο ρούφ γκάρντεν -ένα γυάλινο κιόσκι στην ταράτσα- και κατευθύνθηκε πρός τα κεί.
Το ξενοδοχείο Ροντίνα στη Σόφια ήταν απο τα καλά ξενοδοχεία της πόλης και πιο οικονομικό σε σχέση με το Σέρατον το αμερικάνικο ή το Νιού Οτάνι το γιαπωνέζικο. Κέντρο πόλης, κοντά αεροδρόμιο , χίλια μέτρα ο σταθμός με τα τραίνα απόσταση, όμορφο, καθαρό, κυκλική θέα στην πόλη και στο βουνό που λέγεται Βίτοσα.
Το βράδυ, αν γούσταρες ποτάκι στο γυάλινο κιόσκι τέρμα πάνω, έβλεπες πανοραμικά τα θαμπά, με το ζόρι να τα πείς φώτα ,της πόλης που πάλευε να επιβιώσει στην νέα εποχή. Διάκοσμος? Σε αυτό το σημείο, πολύ καλός, θύμιζε δικά μας πεντάστερα ξενοδοχεία, τότε.
Γυναίκες με σλάβικα χαρακτηριστικά, ωχρό-λευκά πρόσωπα , κρύα χείλη ,τονισμένα τα ζυγωματικά , ψηλά πόδια, γυμνασμένες οι περισσότερες λόγω καθεστώτος, ξανθές, καστανές, κοκκινομάλλες, κούκλες, δίκουκλες , τρίκουκλες πολλές , όλες διαθέσιμες, με μάτια γεμάτα υπόσχεση. Χαμόγελα και πρόσωπα έντονα βαμμένα , άκομψα φτηνά δαχτυλίδια σε πανέμορφα γυναικεία δάχτυλα, νύχια απεριποίητα και μισοξεβαμένα οι περισσότερες. Ντύσιμο μη ρωτάς και για ξύρισμα στα πόδια πάλι μη ρωτάς.... Αν είχες γυναίκα απο κεί, έπρεπε να της πείς οτι σε ενοχλεί η τρίχα κάγκελο, για να ξυρίζεται....αλλιώς...τρίχες σε ημικύκλια, παντού.....
Πάντως για να είμαστε ειλικρινείς, είναι όμορφη ράτσα και να είμαστε εντάξει, παρακαλώ ...... Άντρες με φάτσες λογιών λογιών, βερυτάμπλ Βούλγαροι. Καστανοί , μελαχροινοί , ότι θές.... ντύσιμο με κάτι φτωχοσάκακα, κάτι παλτό μόδα τριάντα χρόνια πίσω, πουκάμισα να κλαίς, παπούτσια να λυπάσαι, παντελόνια κλείσ τα μάτια και προχώρα. Χοντροί σπάνιοι , κάργα οι αδύνατοι ,γυμνασμένοι οι περισσότεροι οι πιο νεαροί, τίποτα να συγκριθεί ή αξιοσημείωτο, σε σχέση με την Ελλάδα και τους Ελληνες της δεκαετίας του ογδόντα.
Μας ζηλεύαν κιόλας, ρίχναν κάτι ματιές ρε μάγκα, γεμάτες μίσος και κακία όταν νόμιζαν, οτι δεν έβλεπες......
Αυτοκίνητα δεν κυκλοφορούσαν και πολλά. Πως να κυκλοφορήσουνε αφού σε σταματούσανε μέρα μεσημέρι, με πιστόλι πλάς σιγαστήρα, στο φανάρι , σε κατεβάζανε και στο παίρναν το αμάξι σου.
Έλεγες και φχαριστώ, μπλαγκουντεριάν να πούμε, αν δε σου ρίχνανε και κανά δύο σιωπηλές στα πόδια, έτσι, επειδή ήσουν Έλληνας.
Στον τηλεφωνικό αριθμό, που καλούσε επανειλημμένα ο Τζώνι στη Σόφια, δεν απαντούσε κανείς. Η ώρα ήταν εφτά και μισή, πρωϊ, σκοτεινός ουρανός, μπουφές 'πλούσιος δυτικού τύπου', διαφήμιζε το φυλλάδιο του τουριστικού γραφείου. Πολύ λεπτές φέτες, να κοιτάς απέναντι,όλα τα αλλαντικά. Ανύπαρκτα ή τα υπαρκτά είναι, ελαφρώς κιτρινισμένα τα τυροκομικά. Φτωχικά και ταλαιπωρημένα τα μήλα και τα πορτοκάλια, καφές κριθαρόζουμο με χρώμα μαύρο και αμυδρή γεύση μελάνης. Παξιμάδι τριών ημερών, να το σπάσεις με σφυρί και καλέμι, η καθαριότητα έχασε τη μάχη με τα σερβίτσια. Αυτά είχε, αυτά διέθετε, το άλλοτε καμάρι του κομμουνιστικού συστήματος φιλοξενίας και προπαγάνδας, της λαϊκής δημοκρατίας της Βουλγαρίας. Το ξενοδοχείο Ροντίνα, με το 'πλούσιο δυτικού τύπου' πρωϊνό.
Αμα δεν ξέρεις απο δουλειές νυχτεριδάτες, τηλεφωνείς σε άνθρωπο νυχτερίδα, εφτάμιση το πρωϊ.
Πως να σε εκτιμήσει έτσι, ρε κύριε ? Να σκέφτεσαι...δεν είπαμε ?
Τώρα, εδώ που τα λέμε, είχε τα ελαφρυντικά του ο Τζώνι μας. Δηλαδή να, ξένο κράτος, γνωστός κανένας εκτός η γνωριμία, που έδωσε ο Στάθης, ο μεταφορικός, ντε.
Αγριήλα πολύ , φτώχεια πολύ ,γενικά η Σόφια τού έμοιαζε σα δυτικό προάστιο. Δέ Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-06-2015 | |