~* Ήταν θάλασσα δική μας *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Δεν μας έφταιξε το κύμα, ούτε η άμμο του γιαλού, οι πολύχρωμες αρνήσεις, που τριγύριζαν στο Νου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]


*~* Ήταν θάλασσα δική μας *~*
Αναμφίβολα βαδίζει μες το χρόνο το "αργά"
δευτερόλεπτα χτυπάει, μήνες, χρόνια και λεπτά
χάνονται στιγμές, μ' ευθύνη του σκληρού εγωισμού
στέρεψε πηγή και κρήνη, απ' το μπλόκο ενός καιρού
και οι σκέψεις μας γυρίζουν μ' αναμνήσεις στα παλιά
λες και ζήσαμε λαθραία, σε σοκάκια σκοτεινά
δεν μας έφταιξε το κύμα, ούτε η άμμο του γιαλού
οι πολύχρωμες αρνήσεις, που τριγύριζαν στο Νου.

Μες στ' αναρχικά τερτίπια, κελαηδούσαν τα πουλιά
ήταν θάλασσα δική μας και τα πεύκα γιορτινά
οι ψυχές μα κι οι καρδιές μας, ζούσαν μέσα σε γιορτή
μα παραμονεύαν λύκοι, που τους έδινες τροφή.

Στη διηνεκές πορεία, όπου βρέθηκε η ψυχή
μιά κλυδωνισμών αιτία, ψάχνει αχνάρια για να βρει
περιπλέκεται σε οίστρους, ξέφρενα να τραγουδά
ένα άδικο την πνίγει, που αγαπούσε στα τυφλά.

Φαντασίες μπερδεμένες, ξεφουρνίζει ο καιρός
είναι ανακατεμένες, στα χαμένα πίσω ~ μπρος
Τι να πεις για τους ανέμους, σαν αλλόκοτοι οι καιροί
σπάνε τα πανιά της βάρκας και την πάνε εδώ κι εκεί.

Βιοπάλη, ώρες, δρόμοι, μες στους άστατους καιρούς
καβαλάρης να καλπάζω, βρέθηκα σε ουρανούς
κι ενώ βλέπω το τι φτέει, τα θολά να πολεμώ
καβουρδίζεται η αλήθεια, μες στη κάψα στο καημό.

Μα κρατάω τις αχτίδες και του ήλιου μου το φως
ζωντανές μου τις ελπίδες, μες στις σκέψεις σαν ανθός.
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-07-2015