~* Σύννεφα ιδρωμένα *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Στο τέλος απ' τον καθένα μας τι θα μείνει ; μια συνείδηση, μια φωνή, απ' την ψυχή

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]


*~* Σύννεφα ιδρωμένα *~*
Ιχνηλατώντας πονηριές μες τα βουνά
προβλέπω κέρατα καινούρια να φυτρώνουν
στις ρεματιές κρυφτήκαν φοβισμένα τα πουλιά
στης απαξίωσης καβούρια που ματώνουν.

Του αετόπουλου μάτωσαν τα φτερά
στις φέτες του ψυχρού καιρού σου τ' αμαυρώνεις
να τραυματίζεις στη φωλιά του την καρδιά
στην έπαρσή σου σαν παγόνι να φουσκώνεις.

Μια φούσκα που σκάει στο πρώτο αεράκι
σαν θάνατος πληγώνεις σαν αιμοχαρή γεράκι
γνώρισα περίτρανα το μοχθηρό βάθος της ψυχής σου
στον άδικο διασυρμό που έχεις κάνει... θυμήσου...

Με πνίγει της υστεροβουλίας σου το άδικο
και το χαμόγελο μου χαμένο στο παράπονο
σαρκαστικά γελάς και το ξέρω
με την ψυχρή σου κακία, φοβερά υποφέρω.

Έφερες ξάφνου πυρετό, σύννεφα ιδρωμένα
που μαύρισαν τον ουρανό πονέσανε κι εμένα
μια άθλια νεροποντή πλημμύρισε τον οίστρο
να εκφράζεις πρόταση σε γειτονιές βαμμένες με το γκρίζο.

Στο τέλος απ' τον καθένα μας τι θα μείνει ;
μια συνείδηση, μια φωνή, απ' την ψυχή
θα είναι όμως καθαρή και κρυστάλλινη ;
Αν με τον τρόπο σου εγκληματικά διέσυρες
θα μπορείς να τρέχεις και ανέμελη ;
με ποιο τρόπο μπορείς ακόμη να αγαπάς τη ζωή ;
με υπεροψία φροντίδα θέλει μόνο η υποκρισία.
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-07-2015