~* Εκείνο το παιδί *~

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Κι αν διαβατάρικα γίναμε, όπως πετούν τα πουλιά έχουν μείνει τα χρώματα, που παίζαν με παγάκι τα παιδιά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]


*~* Εκείνο το παιδί *~*
Τα περίεργα του μυαλού σου αντίκρισα
κι όμως για τα μάτια σου, σκίρτησα
ψίθυροι που μας έφεραν κοντά
μες στις φλόγες να βρεθούμε αγκαλιά.

Διαβήκαμε δρόμους, θάλασσα μου πλατιά
κι ανεβάσαμε πόθους, στη καρδιά μας φωτιά
σ' ουρανούς οι ψυχές, να μετράνε αστέρια
στα φιλιά μας οι φλόγες, το παγάκι έλιωναν.

Με μια πίστη σ' άναρχες αμαρτίες, δώσαμε χάρη
και γευτήκαμε του έρωτα το ρακόμελο στο κελάρι
κι αν διαβατάρικα γίναμε, όπως πετούν τα πουλιά
έχουν μείνει τα χρώματα, που παίζαν με παγάκι τα παιδιά.

Κι όμως το ρήμαξες εκείνο, το τρυφερό παιδί
που την ματιά σου, είχε κάνει προσευχή
με τον φθόνο σου, καλά κριμένο στη καρδιά
του 'ριξες λάσπη άδικα, που για σένα πονά.

Τώρα ζητάς και απαιτείς τον σεβασμό ;
η υποκρισία ποτέ δεν βγαίνει σε καλό
κάποια στιγμή, δίνουμε λόγο από τύψεις
για προδοσία και πικρό διασυρμό στις αισθήσεις.

Εκδικείσαι την Αγάπη κι όλο την κατηγορείς
θεωρείς πως είσαι εν τάξει, λαθεμένα υπονοείς
κι όλο με υπεροψία, έδαφος χάνεις διαρκώς
έτσι η άτρακτος θα σπάσει και στις ράγες ο συρμός.

Δεν θεραπεύουν οι φτωχές σου εντυπώσεις
κι υποτιμάς ανθρώπους, μα και γνώσεις
κανείς δεν είναι τέλειος, αυτό να το θυμάσαι
που κομματιάζεις όνειρα και ήσυχη κοιμάσαι.

Έχει πονέσει να κρατηθεί, εκείνο το παιδί
βουνίσια αρώματα, σε θάλασσες γυρίζει
σε κάθε του στέκι, μια εικόνα αναπολεί
κάθε του λέξη στο χαρτί, καινούριο μετερίζι.
* * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-07-2015