εγώ κι εκείνη

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τ'άσπρο μαντήλι σου μου στέλνει σινιάλα
απο τα βάθη όλων των δρόμων τα μεγάλα
την ώρα που δένει το αίμα της ζωής και σταλάζει
κι είναι η καρδιά μου όλο μάτια και κοιτάζει
της αυγής τα ρόδινα σαλπίσματα
της δύσης τα νταντελένια θροΐσματα
ένα μεθύσι απ'της αγάπης τα ολόασπρα λαιμά
σ'ευδία κι ανεμοζάλη,σ'απανεμιά και τρικυμιά.
Το μεθύσι εκείνο το βαθύ,αιωνιότητα της μιάς στιγμής
μα εσύ στίχε μου φτωχέ μη δοκιμάσεις να το πείς
είναι όνειρο ανάλαφρο ζωής έξω απο τόπο και καιρό
κι αν χρόνοι χίλιοι μούλαχαν να μένω να σκεβρώνω εδώ
τη μέθη ετούτη τη βαθιά θα τήνε ξαναζήσω
τον ήλιο της αντάμωσης θα τονε τραγουδήσω
θα φέξει του έρωτα το φώς στη διψασμένη αγκάλη
μιά θέση βλέπω άδεια και μέσα μου μιάν άλλη
κάποτε ξεκρίνω ανασασμό όπου ποτέ δεν σβήνει
μόνοι μας μείναμε στον κόσμο οι δυό,εγώ κι εκείνη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-07-2015