Στον αγρό

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

https://youtu.be/80CdYFSMvag

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δρόμους στα στάχυα άνοιξαν βαθείς τα βήματά του,
αυθάδη και νωχελικά, χωρίς προορισμό.
Δέκα κοράκια πέταξαν στον κύκλο του θανάτου
και κρώζοντας φανέρωσαν τον πιο παλιό χρησμό.

Ο ήλιος έκαιε ανήλεος το άσκεπο κεφάλι
και ούτε σταλιά δεν έβρισκε στις σκέψεις του δροσιά...
Κι εκείνος, σαν να γύρευε άλλοθι μες στη ζάλη,
για λίγο κοντοστάθηκε στου νου την εμπασιά.

Κοίταξε γύρω τον αγρό, σαν θάλασσα απλωμένο,
κίτρινο και αστραφτερό, γεμάτο με καρπό,
και σκέφτηκε σαρκαστικά: "τον κάθε πεινασμένο
θα χόρταινε λίγο ψωμί, και ένα "σ' αγαπώ".

Κλειδιά δεν είχε απάνω του μα ούτε και καλύβι
να βρει για τον ιδρώτα του μια κάποια ανταμοιβή.
Κι, όταν ο ήλιος έγειρε, έβγαλε το μολύβι,
κι έγραψε στην παλάμη του τη λέξη "συντριβή".

Σε μια στιγμή κατάλαβε πως όλη η διαδρομή του
μες στον αγρό τον εύφορο ήταν απατηλή...
κύκλοι που όλο μίκραιναν του φάνηκε η ζωή του,
και όλο κοντοσίμωναν σε μια κρυφή απειλή.

Τότε αγκαλιά, καθίζοντας, τα γόνατά του πήρε
και αίφνης (τι παράξενο!) ένιωσε δυνατός.
Ορθώθηκε και φώναξε: "φόβε, πιο πέρα γείρε!
"Όποιος κοιτά τα λάθη του ειν΄ στη ζωή πιστός..."

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-07-2015