Μοναξια του πλήθους

Δημιουργός: argyrisk, Kωστής

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μοναξιά του πλήθους

Τη μοναξιά μη την ζητάς,κανείς δεν θα στην δώσει,
μα όταν την ζεις μονάχος σου,γίνεται άλλη τόση.
Όταν βρεθείς σε πέλαγος και σε ωκεανό,
χάιδεψε με τη σκέψη σου,αστέρια κι ουρανό.
Πάρε αγκαλιά στον ύπνο σου,θλιμμένο το φεγγάρι,
νανούρισε το με σκοπούς,παλιού καλού λυράρη.
Άμα ξυπνήσεις το πρωί και νιώθεις πάλι μόνος,
δεν φταις εσύ που έμεινε,ξερός του δένδρου κλώνος.
Το ξέρω πως η μοναξιά,του πλήθους σε σκοτώνει,
γιατί κανείς στο πλάι σου, το χέρι δεν απλώνει.
Που περπατάς,τι σκέφτεσαι κανείς δεν σε ρωτάει,
μοιάζεις πουλί που στο κλουβί,μόνο του κελαηδάει.
Τη μοναξιά σου αγάπησε,σαν μια δροσοσταλιά,
γιατί όσοι δεν την νοιώθουνε,ζούνε μες σε κελιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-07-2015