Υπάρχουμε

Δημιουργός: Θεόδωρος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κλείσε τα βλέφαρα να δείς στου ονείρου σου τα βάθη,
ν΄αφουγκραστείς και να σκεφτείς του κόσμου αυτού τα πάθη.

Χιλιάδες χρόνια πέρασαν, αμέτρητος ο χρόνος
και μεσ'τ'ανθρώπου την ψυχή αμέτρητος ο πόνος.

Η γέννηση κι ο θάνατος, της ίδιας τύχης γέννα,
έγιναν με την ύπαρξη, ταυτόσημα και ένα.

Οι άνθρωποι αδύναμοι σε τούτη δω τη ρήση,
με πάθη κυριεύτηκαν, με φόβους και με μίση.

Θεούς εφανταστήκανε, διαβόλους και τριβόλους,
να σώσουνε το έχει τους, πέρα και πάνω από όλους.

Έτσι αρχίζει μακελειό που τελειωμό δεν έχει,
άδικα πια το αίμα τους σαν το ποτάμι τρέχει.

Οι ισχυροί αλύπητα πέφτουν στους αδυνάτους,
οι σκοτωμοί κι βιασμοί τους κάνουν < αθανάτους >.

Τ'αφεντικά κι οι δούλοι τους γίναν φιλοσοφία,
πολλά βιβλία γράφηκαν με περισσή < σοφία >.

Έγινε νόμος στη ζωή η ζήση του αφέντη
και η ζωή των δούλων του εις τα ουράνια ανέστη.

Εκατομμύρια νεκροί δεν πρόλαβαν να ζήσουν,
μα εσύ ποτέ δεν θάθελες στη θέση τους να ήσουν.

Βλέπω τα μάτια άνοιξες και βλέπεις ταραγμένα,
κορμιά σπαρμένα δώθε κει με σωθηκά βγαλμένα.

Βλέπεις εκει στην Αφρική το θρήνο της Ρουάντα,
βρέφη που μόλις δυο χρονών γεράσανε για πάντα.

Ήταν κακή η τύχη τους γεννήθηκαν ανθρώποι,
αν ζώα εγεννιόντουσαν θα τάσωνε η Ευρώπη.

Με μάτι ανάστροφο κοιτάς, αυτή την κοινωνία,
που του ανθρώπου τη ζωή γεμίζει μ'αγωνία.

Σε πιάνει μίσος φοβερό γι αυτή την τραγωδία,
πρέπει να εκκλείψει γρήγορα ετούτη η κωμωδία.

Η φύση ανοίκει σ'όλους μας, όλοι να τη χαρούμε,
χωρίς πολέμους και σφαγές,
σ'άλλη εποχή να μπούμε...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-05-2006