στον τελευταιο μου παραθερισμό

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

καλοκαίρι λέει με τι φοβερούς ανέμους
βουλιάζει το σπίτι μες στη σκόνη
ατσάλινοι τροχοί κι ιμάντες για πολέμους
με τα κλεμένα ιδανικά παλεύουν οι δαιμόνοι

στον εξώστη στέκομαι και περιμένω
να ξεχωρίσω ένα γνέψιμο ένα κάτι
ελάχιστο,απλό συγκεκριμένο
να το δώ να το αγγίξω με αγάπη

δεν είναι τόσο εύκολο και που το αξιώνω
ο φόβος είναι και της ζωής το πείσμα
τη μοναξιά μου ολοένα να μπαλώνω
μέσα πάνω κι έξω με σκοινί και σύρμα

μα καθάριες ποτέ δεν βρίσκω τις γραμμές
ούτε ένα ελεύθερο ουρανό πολύ βαθύ
στης ερημιάς τις μερμηγκοφωλιές
θ'αρμενίζω ώσπου να γιάνει η πληγή

τις γρίλιες κλείνω κοιτιέμαι στον καθρέφτη
στο μέτωπό μου η σκισμή δε μ'εμποδίζει
δεν ξέρω να κρυφτώ στη σκοτεινιά που πέφτει
φωνάζω,κάνω θόρυβο το μίσος μου ξαναγυρίζει

τι να μισήσω παγιδευμένος πάντα ποιον να μισήσω
κρεμιέμαι σαν την αράχνη στο κενό
κι ακούω το βόμβο πριν να σεργιανίσω
στου κόσμου τον τελευταιο μου παραθερισμό

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-08-2015