ο ήλιος με καίει γύρω

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ο ήλιος με καίει γύρω
οσμή θανάτου μύρο
πλατάγισμα των κορακιών
παράφορες κραυγές των τζιτζικιών
ανήκουστο καμπάνισμα του απείρου
οικείο και βουερό του ανεξήγητου ονείρου

κουράστηκα να περπατώ
πέρα δώθε στο άδειο μου κενό
πηγμένη υπόγεια σιγαλιά
πολύπλοκη στα κοντινά
θα πείς αμφίβολη ευτυχία
χωρίς καθόλου υπεροψία

τα μάτια μου τι βλέπουν πάλι
το αίμα μου να βράζει στο κεφάλι
μεγάλη η στιγμή μεγάλη και η γνώρα
σαν κόβει η ανάσα μου τη φόρα
καλοδεχούμενη γαλήνη μετρημένη
μονάχη της φερμένη χιλιοζητημένη

που βρίσκομαι που έφτασα αλήθεια
ανάμεσα σε είδωλα,κοθόρνους παραμύθια
καλά που αργοσβήνει το τοπίο
μισός μα όχι κομμένος και στα δύο
την κάθε αυγή θα τινάζω τα σεντόνια
απ'τα λιωμένα μου μπαλκόνια

φαντάζομαι πως κάποτε θα βγώ
απο το χάος μου κι άξαφνα θα δώ
το φώς σου εύρωστο να παίζει
στρωμένο να με προσμένει ένα τραπέζι
στα σκαλιστά ποτήρια σου λίγο κρασί
στα χείλη σου το πιο γλυκό φιλί

είναι η ώρα τώρα να σωπάσω
τα σύνεργα του στίχου να μαζέψω να κρεμάσω
την αγάπη μου άφθαρτη να κρύψω
κλεισμένη χρόνια μες τον γύψο
πλάι στη ματωμένη ασπίδα
ίσως κρατήσει ξασπρισμένη την ελπίδα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-08-2015