Το παράπονο της Πηνελόπης

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Καλησπέρα σε όλους!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χτυπούν σαν μαύρα βότσαλα
του λογισμού τα κρόταλα,
σκέπασαν τη φωνή μου...
Χίλια κλωθογυρίσματα,
σ' άλλων καιρών κτερίσματα
υφαίνω το πανί μου.

Είκοσι χρόνια μάστορας
ο χρόνος προβοκάτορας
μ' έμαθε να ψελλίζω,
λόγια κρυφά κι ανείπωτα
πιο αληθινά απ΄ το τίποτα
που γύρω μου αντικρίζω.

Και στης ανέμης τη στερνή στροφή
θαρρώ πως πέφτει, πέφτει η οροφή!

Χέρια και χείλη φίλησα,
μάτωσα και ξεχείλισα
σαν των ερώτων ρέμα,
και το πανί μου ύφαινα
εγώ, μια άγρια λύκαινα,
να τυλιχτεί το ψέμα.

Μα τώρα στο τσαρδάκι μου
έστρωσα το χαλάκι μου
να σε καλωσορίσω...
Και εσύ μου λες: "βαρύ υφαντό
είναι τα χρόνια που χρωστώ,
δεν θέλω να γυρίσω!"

Και στης ανέμης τη στερνή στροφή
θαρρώ πως πέφτει, πέφτει η οροφή!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-09-2015