Ημιτελές(ε) Δημιουργός: Δ.ΣΚΟΥΦΟΣ, Νίκος Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Ημιτελες
Οι ημερες κυλουσαν αργα στη μικρη μας επαρχια
ετσι ακριβως οπως και οι μεγαλες νυχτες του χειμωνα
που καινε αδιακοπα τις λαμπες απο τα φωτα των δρομων
και φορτωνουνε τις σελιδες των βιβλιων με αφηγησεις.
Τι θα μπορουσε αραγε να ταραξει αυτη την επαρχιακη ηρεμια
λιγα πραγματα ισως σε εναν κοσμο που ηταν κιολας αφημενος
στην αδιαφορια του συμπαντος και τη μυρωδια της ναφθαλινης.
Εκεινη την ημερα ξημερωσε νωχελικα σαν ολες τις αλλες
τιποτα το αξιοσημειωτο δεν συνεβη μητε στο παζαρι φερανε
οι εμποροι καινουργια εμπορευματα ετσι περασε η ημερα και τοτε
παραξενο πολυ οι ωρες περνουσαν και δεν ελεγε διολου να νυχτωσει .
Ο κοσμος αρχισε στην αρχη τα αστεια μετα ομως ηρθαν τα ερωτηματα
και στο τελος η ανησυχια και ο φοβος.
Τοτε φανηκανε οι ξεχασμενες αρχες του τοπου για να δωσουν μια εγκυρη
εξηγηση του φαινομενου ομως αλλοιμονο οι ψιθυροι ειχαν απλωθει στην
αγορα και κανεις δεν ακουγε κανεναν.Οι ωρες περνουσαν σε αγωνια το ιδιο
και οι ημερες ομως η νυχτα δεν φαινοταν πουθενα και τα μυαλα αρχισαν να
σαλευουν σαν μεθυσμενα καραβια στο πελαγος ωσπου καποιος ειχε την ιδεα
αφου εξαντλησαν θεους και δαιμονες να στησουν σε ολη την πολι μια μεγαλη
παρασταση και να προσποιηθουν οτι η νυχτα ηρθε τελικα.
Ετσι θα πιανανε τις συνηθειες της νυχτας θα αναβαν τα φωτα στα σπιτια και τους
δρομους θα αφηναν καθε δουλια που γινεται μερα θα ανοιγανε τα νυχτερινα
μαγαζια και θα εκαναν οτι αλλο γινεται συνηθως τις νυχτες..........
Στηθηκε λοιπον η παρασταση αλλα φευ αποτελεσμα μηδεν,
δεν αλλαξε καθολου η κατασταση,η νυχτα ειχε χαθει.............
Αρχισε ετσι ο κοσμος να αναζητα λυσεις σε μαγους και
προφητες και τσαρλατανους,καποιοι σκεφτοντουσαν
να φυγουν για αλλες χωρες για να ζησουν φυσιολογικα.
Τοτε καποιος θυμηθηκε τον τυφλο που ζουσε μονος του,
σαν εξοριστος στα ορια της επαρχιας,αυτος μπορει να ειχε
μια απαντηση σε ολα αυτα,μιας και ηταν ο μονος που δεν
θα ειχε καταλαβει την διαφορα,ζωντας για χρονια στο σκοταδι.
Πηγε λοιπον μια αντιπροσωπεια των αρχων,του εξηγησαν
την κατασταση και του ζητησαν μια γνωμη,μια ιδεα για ολα
αυτα..........Αυτος εμεινε σιωπηλος για αρκετη ωρα,μετα τους
ειπε: ζω για τριαντα χρονια στο σκοταδι,το φως ειναι μια
μακρινη και ξεχασμενη υποθεση για μενα,αρα δεν μπορω να
σας δωσω καμμια γνωμη,ειμαι στην αντιπερα οχθη,εσεις
στο διαρκες φως και εγω στο αιωνιο σκοτος.το φορτιο μου
ειναι βαρυ,οχι γιατι δεν βλεπω,μα γιατι εχω χασει αυτη την
εναλλαγη σκοταδιου-φωτος,τον κυκλο των πραγματων.
Λοιπον το προβλημα σας δεν ειναι οτι χαθηκε η νυχτα,μα οτι
τωρα θα ζειτε μονοσημαντα οπως εγω δεν θα βιωνετε τον
κυκλο μερας και νυχτας.........δεν ξερω εαν σας βοηθησα.
Εφυγαν σκεφτικοι και σιωπηλοι,η μονοσημαντη ζωη τους
ειχε φτασει στα λογικα ορια του παραλογισμου της,τιποτα
δεν θα ηταν ιδιο πια,λιγο πιο μακρυα συναντησαν τον τρελο
της ιστοριας,ιδρωμενος και κουρασμενος μονολογουσε:
τι περιπετειες ειχε η μερα μου σημερα,γυρισα γυρω-γυρω
ολη την επαρχια,τωρα νυχτωσε ωρα να παω να κοιμηθω !
Δ. ΣΚΟΥΦΟΣ
Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-09-2015 | |