Κρυφέ καημέ μου ασήκωτε

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Να βάζουμε και κάνα καψούρικο, έτσι για να σπάει η μονοτονία..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

M' είχες για πυροφάνι σου, στου φεγγαριού τη χάση
κι ιεροφάντη σ' άχραντα της ηδονής μυστήργια,
τότε που στα απρόσιτα, μαγκρόβιά σου δάση,
ήμουν η ζωοδότρα σου, παφλάζουσα παλίρργια..

Τώρα μ' άλλο τρεχαντήρι
αρμενίζεται ο νους σου
κι άλλου το λιβανιστήρι
θυμιατίζει τους ναούς σου..



Μ' είχες Πουνέντε άλλοτε που ως τις αλυκές σου,
τό 'φερνα και σου τ' άφηνα το πελαγίσιο κύμα
και τουμπεκί Σμυρναίικο πάνω στο ναργιλέ σου,
στο φύσα-ρούφα μάτια μου, να μ' έχεις κι είναι κρίμα,

άλλου τώρα το χαρμάνι
να μπαφιάζει το κορμί σου,
φτάνοντας ως το ντιβάνι
της ανάλγητης ψυχής σου..




Μ' είχες χαλί ιπτάμενο και τ' Αλαντίν λυχνάρι,
π' όταν το γλυκοθώπευες, το τζίνι ξεμυτούσε
κι ότι πιο ιδιότροπο του ζήταγες για χάρη,
έσπευδε πάντα πρόθυμα και σ' εξυπηρετούσε..

Τώρα σ' άλλονε επάνω
τάπητα μετράς τα κρόσια,
κι είσαι λίγο πιο νταρντάνω
με πολλά φλουριά και γρόσια...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-09-2015