Ανταμωμενοι,να σηκώσουμε στα ουρανια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλημέρα σε ολους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα περιστέρια βλέπω κάθε αυγή
Ή λευτεριά, στην αετοφωλιά μου κατοικεί
Φωλιαζει μέσα στη καρδιά μου
Την έχω σ όλα τα γραφτά μου

Πρωι,αρχίζει ο νους να ταξειδευει
Μια λύτρωση να βρει γυρευει
Κάθε μου σκέψη μια ελπίδα
Για τούτη τη μαμά Πατρίδα

Τα περιστέρια δεν πετούν σ αυτή
Σε σάβανο έχει τυλιχτεί
Κοιτώντας τα δικά μου περιστέρια
Θα θελα,να τα κρατώ στα χέρια

Να πετάξουν πάνω στη χώρα
Στους συνανθρώπους μου να φέρουν δώρα
Φροντίδα για το παππού και τη γιαγιά
Αγάπη για όλου του κόσμου τα παιδιά

Οι άνθρωποι,όπου γης να ευημερούν
Ειρηνικά,σ όλο το κόσμο να ζουν
Στους κάδους,να μη κρέμονται ψυχές
Στα σπίτια,γλέντια,μουσικές,χαρές

Φάρμακα,νοσηλεια να έχουν όλοι
Ευτυχια και όχι ένα άδειο πορτοφόλι
Τα περιστέρια μου να φέρουν τη χαρά
Να σβήσει τούτη καταχνιά

Να βγω την Άνοιξη να γιορτάσω
Να μη θέλω,τόσο να κλάψω
Για τα ανθρώπινα,τα καθημερινά
Σε μια Πατρίδα με δεινά

Τους Έλληνες,που ξενυχτουν στους υπολογιστές
Παραιτημενοι,στα λάπτοπ θεατές
Πως να τους δώσω τα φτερά για λευτεριά
Αν οι ίδιοι,δε λύσουν τα δεσμά

Αν το κεφάλι περήφανα δε σηκώσουν
Γροθιά ψηλά,αυτοί να υψώσουν
Ανταμωμενοι να σηκώσουμε στα ουράνια
Τη γη των Θεών με περηφάνια

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-09-2015