Ψυχή και Σάρκα

Δημιουργός: Διαμαντής Κορτέσης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]

Η σπίθα βρήκε περασιά
στη δόξα του Αι Γιάννη,
της σάρκας είσαι πεθυμιά
του κλείδωνα σαν μου’ λαχες
δικό μου ριζικάρι.

Γλυκιά, καρδιάς λαβωματιά
σαν τρίζεις το δοξάρι,
μα εγώ αναρωτιόμουνα
πόση του κόσμου ομορφιά
χωρεί σ΄ ένα φουστάνι.

[I]Χορεύουν οι αισθήσεις μου
στου θέρους σου τ’ αλώνι,
μα την ψυχή μου φυλακούν
στου νου μου το κατώ(γ)ι,
Θεέ μου πως θα μερέψουνε
ετούτοι οι διαβόλοι;[I]

Η σπίθα γίνηκε φωτιά,
σαν φίλιωσαν τα χνότα σου
με τα δικά μου χνότα,
και του φιλιού μου η δροσιά
σου ‘κλεψε τον ιδρώτα.

Και η φωτιά… μια πυρκαγιά,
σαν τρέκλισαν τα χείλη μου
στ’ αλλιώτικά σου στήθη,
όπως τρεκλίζει η νυχτιά
στο φως τ’ αποσπερίτη.


[I]Χορεύουν οι αισθήσεις μου
στου θέρους σου τ’ αλώνι,
μα την ψυχή μου φυλακούν
στου νου μου το κατώ(γ)ι,
Θεέ μου πως θα μερέψουνε
ετούτοι οι διαβόλοι;[I]

[B]«Σπάσε ψυχή μου τα δεσμά
και βρες το μονοπάτι,
να θεωθεί ο έρωτας
και να γενεί αγάπη!»[B]



[align=center]



[align=right]30/8/2015[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-09-2015