Ανεκπλήρωτες Καταστάσεις

Δημιουργός: kostadina26

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αλήθεια δεν ξέρω από που να αρχίσω...
ψάχνω να βρω τα λόγια για να σου γράψω ,αλλά τι ακριβώς ?
αληθεια, ούτε που ξερω πια...
πέρασε ο καιρός και τα λόγια έχασαν και αυτά την δύναμη τους..
χάνεται η αξία τους μεσα στο πέρασμα του χρόνου και τα νιωθεις και τούτα περιττά...
Κάπου όμως μέσα σου υπάρχει μια πετρούλα...
μια πετρούλα που έχει συγκρατήσει μέσα της κάθε στιγμή, κάθε άγγιγμα, κάθε κοίταγμα,κάθε σκέψη,
κάθε δάκρυ που κύλησε,κάθε φιλί,κάθε εικόνα σου...
Και αυτή η πετρούλα είναι κάτι σαν φυλαχτό, δεν τη δίνεις σε κανέναν..ούτε καν στον ίδιο.
Είναι δική σου αυτή η πετρούλα, είναι κομμάτι του εαυτού σου
και δεν έχει κανένας δικαίωμα σε αυτήν..Ούτε εκείνος...
Είναι δύσκολο να ξεχάσεις κάτι που σου δινε ώθηση να κολυμπήσεις στα βαθιά,
Είναι δύσκολο να ξεχάσεις κάτι που σε έκανε να θες να ζήσεις και ακόμη ένα δευτερόλεπτο μαζί του.
Είναι δύσκολο να ξεχάσεις κάτι που ήταν εσύ....με όλα τα καλά και όλα τα άσχημα μαζί...ήταν όλα αυτά μαζί και σχημάτιζαν την εικόνα σου..
Δεν μπορώ να σου δώσω την πετρούλα μου....για σένα δεν είναι φυλαχτό...
Είσαι ο μαγνήτης τούτου του κόσμου...του δικού μου κόσμου...
και είναι δύσκολο να απομακρύνεσαι από τον μαγνήτη...
όσο πιο μακρυά φεύγεις,τόσο μεγαλύτερος ο μαγνητισμός ....
αγαπώ να γυρίσω τον κόσμο...μα και αυτός πλήρως ανούσιος με την δική σου απουσία....
αγαπώ να ζήσω καινούρια πράγματα...μα τι να σου λέω τώρα...ανούσια,άσκοπα,αθόρυβα και δίχως τρικυμίες....όλα νεκρά..
μια ζωή σιωπηλή...χωρίς την φουρτούνα σου.....τούτη τη ζωή καλούμαι να ζήσω...
να ζήσεις μια ολάκερη ζωή και να μην έχεις ζήσει τίποτα....
αλλάζεις σπίτια,αλλάζεις πόλεις, αλλάζεις χώρες για να βρεις την ευτυχία.....μα όσο και να θες να το ξεχάσεις, ολη η ευτυχία σου βρισκόταν μέσα σε εκείνη την πετρούλα...
Δεν θα σου ζητήσω να μ'αγαπήσεις....έτσι και αλλιώς κάποτε με ρώτησες τι μου λύπει.....και ας ήξερες την απάντηση...
Δεν ήθελα τα μέτρια σου έλεγα...τα ήθελα όλα....Μα η χαζή δεν γνώριζα ότι μέτριο ήταν το κάθε τι μακριά σου....
προτίμησα το τίποτε....κανείς δεν μου 'πε ότι η ζωή ακόμα και με τα μέτρια...δεν παύει να ονομάζεται ζωή......[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-09-2015