Nina

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Όπως λέμε Simone... Καλησπέρα σας!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λίγο πριν φέξει,
μαύρο της δίεσης κλειδί
πέφτω στου πιάνου τη χορδή
και η φωνή μου να σωπάσει δεν θ' αντέξει,
μωρό μου...

Πουλί στο τζάμι
δεν θέλω να' μαι άλλο πια,
της θλίψης η κακοτοπιά
που μου 'χει βάψει την ψυχή, θολό ποτάμι,
μωρο μου...

Ήδη έχω φύγει,
τους θησαυρούς μου κουβαλώ
και μη σου φαίνεται μελό
που η μουσική σαν πειρασμός με καταπίνει,
μωρό μου...

Χρόνια στο λέω...
τι κι αν δεν είμαι δεκαεφτά
και τα εβδομήντα στα κλεφτά
μες στο σαξόφωνο πετώ χωρίς να κλαίω,
μωρό μου...

Δίχως το μαύρο,
δεν θα 'χε γλύκα το λευκό,
δεν θα 'ταν τ' όνειρο γλυκό
δεν θα πετούσα τον παράδεισο για να 'βρω,
μωρό μου...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-09-2015