Ο έρωτας

Δημιουργός: anchoret

Μια φιλοσοφική άποψη που ανέπτυξα όταν ήμουν δεκατεσσάρων ετών. Τώρα, δυο χρόνια μετά, την διορθώνω και προσθέτω και άλλες σκέψεις που γυρνούν στο μυαλουδάκι μου. That's it!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χείλη ροδοκόκκινα που ζητούν το φιλί
Χέρια παγωμένα που μυρίζουν τριαντάφυλλο γλυκό
Κορμιά υγρά που πετούν στα αστέρια και ξανά πίσω στη γη
Λόγια ματωμένα απ' της αγάπης το σ'αγαπώ

Καρδιά σκισμένη στα δυο κι όμως τραγουδά
Ανάμεσα στα φύλλα ξεχασμένων ερώτων
Παλάμες ιδρωμένες και φλόγες στη ματιά
Σκοτωμένων από αγάπη ανθρώπων

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο έρωτας δεν είναι παρά ένας δρόμος στρωμένος με τριαντάφυλλα.
Κάθε άνθρωπος περπατά σε αυτόν τον δρόμο.
Ανάμεσα στα τριαντάφυλλα όμως κρύβονται μοχθηρά, σκοτεινά αγκάθια...
που πληγώνουν μερικούς ανθρώπους λίγο, και άλλους πολύ.
Κάθε νέος έρωτας δεν είναι παρά μερικά βήματα προς τα μπρος, μερικές στάλες αίμα ακόμη...
Ένας είναι ο έρωτας, ένα και μοναδικός, που αλλάζει όμως πρόσωπα και ιστορία...
κάπως έτσι το έθεσε ο Όσκαρ Γουάιλντ στα τέλη του 19ου αιώνα.
Ο έρωτας υπάρχει παντού, κρύβεται ακόμη και στην πιο σκοτεινή, υγρή και μίζερη καρδιά,
είναι όμως επιλογή του ανθρώπου αυτού το αν θα ξεθάψει τον έρωτα
μέσα από τα φύλλα της μαραμένης καρδιάς του.

Γιατί λένε ότι ο έρωτας είναι κόκκινος;
Γιατί κόκκινο είναι το αίμα που χύνεται, και μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά,
κόκκινα είναι τα μάτια μετά από κάθε θρήνο για τον θάνατο μιας αγάπης,
κόκκινα είναι τα χείλη των νεαρών ψυχών, που ενώνονται φοβισμένα,
με σκοπό να γνωρίσουν την τόσο παρεξηγημένη και απαγορεμένη γι' αυτές απόλαυση,
κόκκινα είναι τα πρόσωπα των ντροπαλών πεταλούδων,
που ανοίγουν τα φτερά τους για να καλωσορίσουν τον έρωτα στην φωλιά τους...

Ο έρωτας δεν πέθανε ακόμη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-05-2006